วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 925

“พิษศพ?”

ถังเฟยตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดต่อว่า “เป็นไปไม่ได้ ฉันเคยถามลุงโส่วซาน ก่อนคนนี้ตาย เคยสัมผัสแต่ต้นสนที่มีเลือดไหล ไม่เคยสัมผัสพวกศพอะไรเลย ”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ ตามการวินิจฉัย ของฉันสาเหตุของการตายของเขาคือการตายจากพิษศพ และไม่ใช่พิษศพธรรมดา แต่เป็นพิษศพจากศพโบราณ ”

“ศพโบราณ?”ถังเฟยยังคงไม่เชื่อ“นี่เป็นไปได้ยังไง?”

อมตะชางเหม่ยกล่าวว่า“ทักษะทางการแพทย์ของไอ้เด็กเปรตเป็นที่รู้จักกันดี และการวินิจฉัยของเขาจะไม่มีวันผิดพลาดเเน่ ”

ถังเฟยขมวดคิ้ว“หรือว่า ลุงโส่วซานปิดบังอะไรกับฉันไป?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ออกไปถามดูก็รู้เเล้ว”

ในขณะนั้น ทั้งสามคนก็เดินออกจากเต็นท์

“ลุงโส่วซาน!”ถังเฟยโบกมือใส่ลุงโส่วซาน

ลุงโส่วซานเคาะหินด้วยแท่งบุหรี่ ดับก้นบุหรี่แล้ว ค่อยๆเดินช้าไปหน้าถังเฟย โชว์ฟันเหลืองเต็มปาก และถามว่า “ผู้นําระดับสูงท่านหาฉันเหรอ?”

ถังเฟยถามว่า “ลุงโส่วซาน นายรู้ไหมว่าหลานชายของนายเสียชีวิตยังไง?”

ลุงโส่วซานกล่าวว่า “นี่ฉันเคยตอบไปแล้วไม่ใช่เหรอ?”

ถังเฟยอธิบายว่า“คือเเบบนี้ ฉันขอเพื่อนสองคนมาช่วยตรวจสอบเรื่องนี้ พวกเขาอยากฟังดูว่าหลานชายของนายเสียชีวิตยังไง?รบกวนนายพูดอีกครั้งหนึ่ง ”

ลุงโส่วซานมองไปที่เยี่ยชิวและอวตะชางเหม่ย เเล้วพูดว่า “หลานชายและฉันต่างก็เป็นสมาชิกของทีมลาดตระเวน งานประจําวันของพวกเราคือการลาดตระเวนในทะเลป่าแห่งนี้ ใครจะรู้ เมื่อเราลาดตระเวนที่นี่ในครั้งนี้ พบว่ามีต้นสนต้นหนึ่งไหลเลือด”

“ฉันไม่เคยเห็นเรื่องแปลกแบบนี้มาก่อน ฉันบอกว่ารายงานไปยังเจ้าหน้าที่ระดับสูง ให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงสั่งคนมาดู”

“หลานชายของฉันเป็นทำงานตั้งใจ เขาอยากรู้สาเหตุก่อนแล้วค่อยรายงานให้เจ้าหน้าที่ระดับสูงทราบ จากนั้นก็เห็นเขาเดินไปข้างหน้าต้นสน ล้มลงกับพื้นแล้วหมดลมหายใจเลย ”

เมื่อลุงโส่วซานพูดถึงตรงนี้ เขาก็ถอนหายใจ“อายุสี่สิบกว่าปีแล้วยังไม่มีเมีย ก็จากไปอย่างนี้เเล้ว เฮ่อ......”

ดวงตาของเยี่ยหยี่ลงทีหนึ่ง แล้วพูดอย่างใจดี“ ลุงใหญ่ ฉันได้ยินมาว่าลุงคุ้นเคยกับแถวนี้มาก?”

ลุงโส่วซานตอบว่า“ใช่แล้วสิ ฉันอยู่ในมลทีมลาดตระเวนมาหลายสิบปีแล้ว ลาดตระเวนภูเขาทุกวัน คุ้นเคยมาก ”

เยี่ยชิวถามอีกครั้ง“ลุงโส่วซาน ถ้าฉันจำไม่ผิด ที่นี่เป็นสถานที่ต้องห้ามใช่ไหม?”

“ใช่”ลุงโส่วซานพยักหน้า

“ฉันจําได้ว่าฉันเห็นข้างนอกสถานที่ต้องห้าม มีป้ายเตือนว่าไม่อนุญาตให้เข้าโดยไม่ได้รับอนุญาต ถ้าเป็นเป็นสถานที่ต้องห้าม แล้วลุงกับหลานชายของลุงทำไมถึงวิ่งมาถึงที่นี่?”

ทันทีที่คําพูดของเยี่ยชิว ออกมาดวงตาของลุงโส่วซานก็จมลงเล็กน้อย

“ใช่สิ พวกนายทำไมวิ่งมาถึงตรงนี้เลย?”ถังเฟยตอบสนองมาแล้ว และกล่าวว่า “ฉันจําได้ว่าทีมลาดตระเวนมีกฎชัดเจนว่า อนุญาตให้ลาดตระเวนนอกพื้นที่ต้องห้ามเท่านั้น ห้ามเข้าไปในพื้นที่ต้องห้าม ”

“......นี่”ดวงตาของลุงโส่วซานหมุนอย่างรวดเร็ว และพูดว่า “เป็นเเบบนี้ ตอนที่ฉันกับหลานชายลาดตระเวน ได้ยินมีเสียงเคลื่อนไหวในพื้นที่ต้องห้าม กังวลว่ามีคนลักลอบล่าสัตว์ ก็เลยเข้ามา”

“พวกเราก็เเค่เพื่องาน เพราะรุ่นแล้วรุ่นเล่าของพวกเราอาศัยอยู่ภูเขาฉางไป๋ ในส่วนนี้ พวกเราจะไม่ปล่อยให้ถูกคนร้ายทําลาย ”

“ผู้นําระดับสูง พวกเราเข้าไปในดินแดนต้องห้ามโดยไม่ได้ขอคําอนุญาต นี่เป็นความผิดของพวกเราจริงๆ กลับไปฉันไปหาฝ่ายระดับสูง ให้พวกเขาลงโทษฉัน......”

“พอ ไม่ต้องแสดงเเล้ว เยี่ยชิวขัดจังหวะคําพูดของลุงโส่วซาน และถามว่า “บอกฉันมา จุดประสงค์ของที่พวกนายมาที่นี่คืออะไร?”

ลุงโส่วซานกล่าวว่า“จะมีจุดประสงค์อะไรได้ ก็เพื่อป้องกันมีคนลักลอบล่าสัตว์”

ฮิฮิ......

เยี่ยชิวเยาะเย้ยและพูดว่า “ไอ้เเก่ นายอย่าหวังว่าจะไม่ถูกจับได้ คิดว่าพวกเราหลอกง่าย ”

“นายน่าจะรู้ว่าพวกเรามาจากไหน หลอกลวงพวกเรา จุดจาบจะเลวร้ายมาก ”

“ฉันแนะนําให้นาย ผ่อนหนักเป็นเบา”