เยี่ยชิวลงจากรถมองเห็นเต็นท์ลายทหารสีเขียวไม่กี่หลังอยู่ในป่าไม่ไกลออกไป
บริเวณรอบๆเต็นท์มีทหารถือปืนค่อยลาดตระเวน
"ถังเฟยละ?"เยี่ยชิวถาม
"ฉันจะไปเรียกหัวหน้า"คนขับรถพูดจบกำลังจะไปเรียกถังเฟย ก็เห็นถังเฟยพาทหารไม่กี่คนออกมาจากเต็นท์
ถังเฟยใส่ชุดทหารด้วยจิตวิญญาณอันสูงส่ง
"เยี่ยชิว!"
ถังเฟยตะโกนเรียก รีบเดินมาหาและทักทายอมตะชางเหม่ย"คาราวะครับอมตะชางเหม่ย"
อมตะชางเหม่ยตอบ"ไม่ต้องเกรงใจ ฉันได้ยินไอ่เด็กเปรตนี้บอกว่านายพบเจอปัญหา ไหนลองเล่าให้ฟังหน่อย"
ถังเฟยตอบ"เรื่องนี้มันค่อนข้างที่จะแปลก หรือไม่เดี๋ยวผมพาพวกคุณไปดูตรงที่เกิดเหตุ?"
เยี่ยชิวพยักหน้าตอบ"โอเค"
ต่อมาถังเฟยพาเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยเดินขึ้นเขา ด้านหลังของพวกเขามีทหารอีกไม่กี่คน
ระหว่างทางที่ผ่านก็มีต้นไม้โบราณสูงเสียดฟ้า
มีบางต้นดูๆแล้วอายุน่าจะร้อยกว่าปีลำต้นหนากว่าอ่างอาบน้ำอีก
เยี่ยชิวเดินไปด้วยให้ความสนใจป้ายสัญลักษณ์เตือน"ปิดเขาเพื่ออนุรักษ์การปลูกป่า ไม่อนุญาตให้ตัดต้นไม้"กับ"เขตพื้นที่ที่ได้รับการคุ้มครอง ไม่อนุญาตให้เข้า"
ที่นี้คือพื้นที่ต้องห้ามภูเขาฉางไป๋?"เยี่ยชิวถามถังเฟย
ถังเฟยส่ายหัวพูด"ที่นี้ยังไม่ใช่พื้นที่ต้องห้าน เดี๋ยวพวกเราก็จะเข้าโซนพื้นที่ต้องห้ามแล้ว"
ปีนขึ้นมาจนถึงครึ่งภูเขา
เยี่ยชิวเห็นด้านหน้ามีลวดหนามที่สูงสามเมตร บนลวดหนามยังมีกล้วงวงจรปิดและไฟฟ้าแรงสูง
"ด้านในลวดหนามนั้นถึงเป็นพื้นที่ต้องห้าม"
ถังเฟยพูดหนึ่งประโยค พาเยี่ยชิวเขาเดินมุ่งหน้ามาทางลวดหนามสักพัก
ไม่ช้าเยี่ยชิวก็เห็นชายสองคนในชุดเครื่องแบบตำรวจ
พวกเขาเฝ้าอยู่ด้านหน้าลวดหนาม ด้านหลังพวกเขาลวดหนามถูกตัดทิ้งมีทางเข้าขนาดใหญ่
"หัวหน้าสวัสดีครับ!"
หลังจากผู้ชายสองคนนั้นเห็นถังเฟยรีบทำความเคารพทันที
"ลำบากพวกนายแล้ว"ถังเฟยทำความเคารพกลับ จากนั้นชี้ไปทางช่องลวดหนามและพูดกับเยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยว่า"ด้านหลังลวดหนามนั้นก็คือพื้นที่ต้องห้าม สถานที่เกิดเหตุห่างจากตรงนี้ระยะหนึ่ง พวกเราต้องเดินเข้าไปจากทางนี้ น่าจะประมาณสิบกว่านาทีก็ถึงที่หมาย"
นั้นหมายความว่ามีเรื่องแปลกๆเกิดขึ้นที่พื้นที่ต้องห้าม
"ไปเถอะ"เยี่ยชิวบอก
ถังเฟยพยักหน้าและเดินนำเข้าไปทางลวดหนามก่อน
เยี่ยชิวและอมตะชางเหม่ยตามกันมาติดๆ
ทหารไม่กี่คนตามติดพวกเขาเดินไปด้วยและค่อยสังเกตบริเวณรอบๆ
บริเวณที่ถูกเรียกว่าพื้นที่ต้องห้ามความจริงแล้วก็เป็นแค่ป่าลึกและป่าเก่าแก่
เดินไม่กี่นาที
"เอ๊ะ?"จู่ๆเยี่ยชิวก็หยุดเดินเอ๊ะเสียงประหลาดใจแล้วพูดว่า"กลิ่นคาวเลือดชัดมาก"
อมตะชางเหม่ยหลับตาและลองดมสองสามรอบพูดว่า"ฉันก็ได้กลิ่น"
ถังเฟยรู้สถานการณ์ก่อนแล้วพูดว่า"ยิ่งเดินเข้าใกล้กลิ่นคาวเลือดก็จะยิ่งแรง"
เยี่ยชิวถาม"มีคนตายใช่ไหม?"
ถังเฟยถอนหายใจตอบว่า"ถ้าเป็นแค่คนตายฉันคงไม่ทำให้นายตกใจ ฉันรู้ว่านายยุ่งมาก รอบนี้ที่เชิญนายมาฉันก็ไม่มีทางเลือกแล้วจริงๆ ฉันอยู่วังซาตานมาหลายปี เรื่องแปลกๆเล็กใหญ่ก็ผ่านมาไม่น้อย แต่รอบนี้เรื่องมันค่อนข้างแปลกมาก ฉันก็พึ่งเคยเจอครั้งแรกเหมือนกัน"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ไอ้ชิบหาย มีแต่หน้าเปล่าๆมา3วันแล้ว พอๆเลิกอ่านบล็อคแม่งออกเลย หนังสือที่อื่นมีอ่านเยอะแยะ...
หลังๆทำไมลงแต่หน้าเปล่า ไม่มีตัวหนังสือสักตัว...
จะอ่านบท1611-1616ยังใงคับ...
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...