ทันใดนั้นเยี่ยชิวก็เริ่มระมัดระวังตัวเพิ่มมากขึ้นโดยมองไปรอบๆ เพื่อพยายามหาสาเหตุที่ทำให้รู้สึกไม่ปลอดภัย
ทว่ากลับไม่พบอะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
"ตาเฒ่า ระวังตัวหน่อยนะ ผมรู้สึกมีลางสังหรณ์ไม่ดีเท่าไร สถานที่นี้ไม่ธรรมดาเลย" เยี่ยชิวกล่าวเตือน
อมตะชางเหม่ยกลับไม่คิดแบบนั้น "นายคิดมากเกินไปแล้ว ที่นี่ไม่มีอันตรายใดๆ ทั้งนั้น"
เยี่ยชิวถาม "ทำไมคุณถึงเชื่อแบบนั้น?"
"อมตะตงซวนเคยมาที่นี่และไม่ได้เจอกับอันตรายใดๆ มาก่อน" อมตะชางเหม่ยพูดขณะกำลังนั่งตรงหน้าสระสวรรค์เพื่อยื่นมือไปสัมผัสกับอุณหภูมิของน้ำและจากนั้นก็หันมาพูดกับเยี่ยชิว "จะว่าไปแล้วที่นี่ควรทำให้เป็นสถานที่ท่องเที่ยวก็คงไม่เลวเลย แต่น่าเสียดายว่าที่นี่คือพื้นที่ต้องห้าม......."
ทันใดนั้นเอง เยี่ยชิวก็มองเห็นเงาสีขาวที่พุ่งออกมาจากสระสวรรค์และพุ่งเข้าใส่อมตะชางเหม่ย
"ระวัง!"
ขณะที่เยี่ยชิวร้องเตือนนั้นก็ได้ชักปราณกระบี่ที่แหลมคมขึ้นมาพร้อมกัน
"ควับ!"
เงาสีขาวนั้นเคลื่อนไหวอย่างรวดเร็วเพื่อหลบปราณกระบี่พร้อมกับย้อนกลับลงไปในสระสวรรค์เหมือนเดิม
อมตะชางเหม่ยถอยหลังไปอย่างรวดเร็วพร้อมกับถามเยี่ยชิว "อะไรเหรอ?"
เยี่ยชิวส่ายหน้า "มองไม่เห็น"
"เป็นไปได้เหรอ รอดสายตาของนายไปได้อย่างนั้นเหรอ? เป็นไปได้ยังไง!" อมตะชางเหม่ยรู้สึกเหลือเชื่อ
ทว่กลับไม่รู้ว่าเยี่ยชิวรู้สึกตกตะลึงอย่างมากในใจ
เขาได้ฝึกฝนทักษะปราณแท้มาแล้วสามวิชา ด้วยความสามารถของเขาแล้วนั้น ภายในหนึ่งร้อยเมตรก็ไม่มีทางรอดพ้นสายตาของเขาไปได้อย่างแน่นอน
ทว่าเงาสีขาวเมื่อสักครู่นี้คืออะไร กลับมองไม่เห็นและไม่รู้ว่าคืออะไรเลยแม้แต่นิดเดียว
เยี่ยชิวกล่าว "แม้จะไม่รู้ว่ามันคืออะไร แต่ความเร็วของมันสามารถรอดพ้นจากสายตาของผมไปได้แบบนี้ต้องไม่ธรรมดามาก เราจะประมาทไม่ได้"
อมตะชางเหม่ยส่ายหน้า "ต้องไม่ใช่สัตว์ประหลาดในน้ำอย่างแน่นอน เงาสีขาวเมื่อกี้มีขนาดแค่หนึ่งนิ้วเท่านั้น มันจะใช่สัตว์ประหลาดในน้ำได้ยังไง?"
"แต่เมื่อสักครู่ผมสัมผัสได้ถึงความชั่วร้ายของมัน"
"ถ้าผมไม่รีบยกปราณกระบี่ออกมา ไม่แน่คุณอาจแย่ไปแล้วก็ได้"
อมตะชางเหม่ยขมวดคิ้วกล่าว "คราวนี้แย่แน่"
"ในน้ำมีอันตราย เราจะลงไปได้ยังไง?"
"หากลงไปแล้วเจ้าตัวประหลาดเมื่อสักครู่จัดการโจมตีเราทั้งสองจะทำยังไง?"
เยี่ยชิวกล่าว "ก่อนหน้านี้คุณบอกว่าสามารถทำให้เรื่องร้ายกลายเป็นดีไม่ใช่เหรอ ไม่อย่างนั้นคุณลองลงน้ำดูสิ?"
"นายอยากให้ฉันลงไปตายอย่างนั้นเหรอ?" อมตะชางเหม่ยกล่าวอย่างเย็นชา "ฉันไม่มีทางทำตามคำพูดของนายหรอก"
เยี่ยชิวกล่าวด้วยรอยยิ้ม "งั้นก็ลองทำนายดวงดูอีกครั้ง?"
อมตะชางเหม่ยส่ายหน้ากล่าวอย่างตรงไปตรงมา "การทำนายดวงชะตาคือการเปิดเผยความลับแห่งสวรรค์ หากทำนายดวงมากเกินไป อาจจะถูกลงโทษจากสวรรค์ได้"
ลงโทษบ้าอะไรกัน!
ก็แค่หาข้ออ้างให้กับการดูดวงแบบส่งเดชของตัวเองก็เท่านั้น!
เยี่ยชิวมองเหยียดอมตะชางเหม่ยและจากนั้นก็เปิดดวงตาสวรรค์เพื่อมองดูสิ่งที่อยู่ในน้ำ
ทันใดนั้นเอง สายตาของเขาก็มองทะลุลงไปใต้น้ำกว่าสามสิบเมตร
น้ำใสสะอาดมาก
นอกจากพืชน้ำเพียงน้อยนิดแล้วก็ไม่มีอะไรอีกเลย
เยี่ยชิวคอยสังเกตและพูดขึ้นมาว่า "ตาเฒ่า ต่อให้ในน้ำไม่มีอันตรายอะไร เราก็ลงไปถึงก้นสระสวรรค์ได้ยากมาก"
อมตะชางเหม่ยถาม "ทำไมเหรอ?"
เยี่ยชิวกล่าว "สระสวรรค์นี้ลึกจนมองไม่เห็นก้นบึ้งของมันเลย เราไม่ได้เตรียมอุปกรณ์ดำน้ำมาด้วยแบบนี้เราจะลงไปยังไง?"
อมตะชางเหม่ยกล่าว "เรื่องนี้นายไม่ต้องกังวลไป ฉันมีวิธี"
"วิธีไหนเหรอ? หรือว่า......"
เสียงของเยี่ยชิวหยุดชะงักและร่างกายของเขาก็เกร็งขึ้น เขาวางมือขวาไว้ด้านหลังและพลังงานในฝ่ามือของเขาก็พุ่งเดือดพล่านขึ้น
อมตะชางเหม่ยถามขึ้นเมื่อเห็นการแสดงออกของเยี่ยชิว "มองเห็นอะไรใช่ไหม?"
"อย่าส่งเสียงดัง"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...