วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 963

บูม!

ทันใดนั้น ก็มีร่างหนึ่งบินเข้ามาจากด้านนอกและตกลงต่อหน้าพวกเขาทั้งสอง

นั่นคือเซียวจ้าน!

เซียวจ้านนอนอยู่บนพื้น จับหน้าท้องของเขาด้วยใบหน้าที่เต็มไปด้วยความเจ็บปวด

“เซียวจ้าน——” เซียวอี้เหรินอุทานและเตรียมที่จะช่วยพยุงเซียวจ้านให้ลุกขึ้น

แต่แล้ว ก่อนที่เธอจะนั่งยองๆ ลงไป เซียวจ้านก็กระอักเลือดออกมาจากปากของเขา

พัฟ!

รองเท้าผ้าใบของเซียวอี้เหรินเปื้อนเลือดเป็นสีแดง

จากนั้นเขาก็ตกอยู่ในอาการโคม่า

เซียวอี้เหรินตกใจมากจนใบหน้าของเธอซีดเซียว และเธอก็หลั่งน้ำตา “เซียวจ้าน คุณเป็นอะไรไป อย่าทำให้ฉันตกใจสิ”

เยี่ยชิว รีบนั่งลงและมองไปที่เซียวจ้าน

เขาดูออกได้ทันทีว่าเซียวจ้านได้รับบาดเจ็บสาหัสภายใน

ไม่เพียงเท่านั้น แขนทั้งสองข้างของเซียวจ้านยังหักไปแล้วอีกด้วย

“อี้เหริน ไม่ต้องกังวล เซียวจ้านไม่ได้เป็ฯอะไร เดี๋ยวฉันรักษาให้เขาก็หายแล้ว”

หลังจากที่เยี่ยชิวพูดจบ เขาก็รีบดำเนินการและแตะจุดฝังเข็มตรงหน้าเซียวจ้านสองสามครั้ง

จากนั้นเขาก็คว้าแขนขวาของเซียวจ้าน แล้วพับมันเบา ๆ และด้วยเสียง "คลิ๊ก" กระดูกที่หักก็เขาที่อีกครั้ง

เยี่ยชิวจับแขนซ้ายของเซียวจ้านอีกครั้งและใช้วิธีเดียวกันเพื่อช่วยให้กระดูกของเซียวจ้านต่อกัน

หลังจากทำทั้งหมดนี้แล้วเยี่ยชิวก็แตะไปตรงกลางระหว่างคิ้วของเซียวจ้าน

ทันใดนั้น พลังงานภายในที่ปล่อยผ่านปลายนิ้วก็เข้าสู่ร่างกายของเซียวจ้าน

หลังจากนั้นไม่นาน

เมื่อเซียวจ้านตื่นขึ้นมาและเห็นเยี่ยชิวเป็นคนแรก เขาก็พูดด้วยความรู้สึกผิดบนใบหน้าว่า: "หัวหน้า ฉันขอโทษ..."

ขณะนี้เองเยี่ยชิวก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

“ไม่ต้องพูดอะไร คุณไปพักผ่อนก่อน ที่เหลือฉันจัดการเอง”

เยี่ยชิวพยุงเซีนวจ้านยืนขึ้นและส่งเซียวจ้าน ให้กับ เซียวอี้เหริน จากนั้นดวงตาของเขาก็มองไปที่ประตูร้านดอกไม้

ไม่นาน ก็มีกลุ่มคนเดินเข้ามาจากด้านนอก

ผู้นำไม่ใช่ใครอื่นนอกจากคุณชายหวงที่ถูกเซียวจ้านหักก่อนหน้านี้

ด้านหลังของคุณชายหวง ตามมาด้วยบอดี้การ์ดสิบกว่าคน

เยี่ยชิว ไม่ได้มองบอดี้การ์ดเหล่านั้นด้วยซ้ำ เขารู้ดีว่าแม้ว่าบอดี้การ์ดเหล่านี้จะโจมตีพร้อมกันก็ไม่สามารถรับมือเซียวจ้านได้ภายในสามท่า

ช่วงนี้เซียวจ้านมีความก้าวหน้าอย่างมาก และความแข็งแกร่งของเขาไม่ได้อ่อนแอไปกว่าฉีหลินเลย

จะเห็นได้ว่าคนที่ทำร้ายเซียวจ้านจะต้องเป็นปรมาจารย์!

เยี่ยชิว มองไปรอบ ๆ และในที่สุดสายตาก็ตกไปที่ข้างๆคุณชายหวง

มีชายชราคนหนึ่งอยู่ข้างๆคุณชายหวง

ชายชราอายุประมาณหกสิบปี ใบหน้าผอมบาง ผมสั้น เขาสวมชุดสูทสีเทาเข้ม หลังตรง และออร่าของเขาก็ไม่ธรรมดา

“คุณทำร้ายคนของฉันงั้นเหรอ?” เยี่ยชิวถาม

ก่อนที่ชายชราจะเอ่ยปาก คุณชายหวงก็กล่าวว่า: "เหล่าหยาง นี่แหละฆาตกร"

“เขาเป็นคนสั่งให้คนของเขาหักมือของฉัน”

“เหล่าหยาง คุณช่วยฉันจัดการมันทิ้ง เดี๋ยวกลับไปช่วยจะให้เงินคุณหนึ่งล้าน”

ชายชราดูไม่พอใจและพูดอย่างเย็นชาว่า: "ฉันขาดหนึ่งล้านนั้นเหรอ?"

คุณชายหวง รู้ว่าคำพูดของเขากระตุ้นความไม่พอใจของชายชรา ดังนั้นเขาจึงยิ้มอย่างรวดเร็วและพูดว่า: "ผู้เฒ่าหยาง คุณเป็นคนของคุณชายเยี่ย แน่นอนว่าคุณต้องไม่ขาดเงืนอยู่แล้ว"

“นี่มันก็เพื่อจะตอบแทนคุณนี่?”

“เอางี้ ตราบใดที่คุณช่วยฉันฆ่าเจ้านี้ ฉันจะให้คุณห้าล้าน คุณอย่าคิดว่ามันน้อยไปเลย ถือว่าเป็นการตอบแทนคุณละกัน”

การแสดงออกของชายชราอ่อนลงเล็กน้อยและเขากล่าวว่า: "ในสังคมปัจจุบันที่อยู่ภายใต้กฎหมาย การฆาตกรรมถือเป็นอาชญากรรมร้ายแรง"

คุณชายหวงแอบด่าในใจ มันแกล้งทำเป็นอะไรก่อน อย่าคิดว่าฉันไม่รู้ว่าแกเคยฆ่าคนมาก่อน

“ผู้เฒ่าหยางพูดถูก ตอนนี้เป็นสังคมที่อยู่ภายใต้กฎหมาย การฆาตกรรมเป็นสิ่งผิดกฎหมาย ดังนั้นคุณไม่จำเป็นต้องฆ่าเขา คุณเพียงทำให้เขาพิการไปก็พอ”

คุณชายหวงคิดกับตัวเองว่าตราบใดที่เยี่ยชิวกลายเป็นคนพิการแล้ว เขาก็สามารถแก้แค้นได้ตามที่เขาต้องการ

“เมื่อถึงเวลานั้นเขาก็จะข่มขืนไอ่ตาบอดนั้นต่อหน้าเขา แค่คิดก็ตื่นเต้นแล้ว”