เมื่อชายชราได้ยินคำพูดของเยี่ยชิว เขาก็หัวเราะด้วยความโกรธ: "นี่เป็นครั้งแรกในชีวิตฉัน ที่ฉันได้เจอรุ่นหลังที่หยิ่งยโสอย่างแก"
“จริงตามคำโบราณว่ากันว่าลูกวัวเพิ่งเกิดไม่กลัวเสือ ”
"เจ้าหนู ในเมื่อแกมีความมั่นใจมาก งั้นก็ลองดูสิ!"
ดยี่ยชิว เดินไปหาชายชราและต่อยออกไปหนึ่งที
หมัดนี้ตรงไปตรงมามาก ไม่มีท่าทีอะไร
ไม่มีแม้แต่ความผันผวนของพลังภายใน
ชายชราเต็มไปด้วยความดูถูก ยกมือขึ้้นแล้วต่อปะทะหมัด
"ตูม!"
สองหมัดชนกัน
เยี่ยชิว รู้สึกเพียงว่าหมัดของคู่ต่อสู้เป็นเหมือนกับชิ้นเหล็ก
แข็งเป็นพิเศษ
ชายชรามองไปที่เยี่ยชิวและเยาะเย้ยว่า: "เจ้าหนู ฉันไม่รู้ว่าแกเคยได้ยินคำพูดนี้หรือเปล่า: โชว์เก่งต่อหน้าคนที่เก่งกว่า ช่างไม่รู้จักเจียมตัวสักจริงๆ"
“ฉันอยู่ในอันดับที่เก้าในรายชื่อมังกร ก็เพราะได้พึ่งพาหมัดนี้นั้นแหละ”
“เพราะฉะนั้น คนนอกจึงตั้งชื่อฉายาให้ฉันว่าหมัดพิฆาต!”
เยี่ยชิวหัวเราะ: "จริงเหรอ?"
บูม!
จู่ๆ พลังมหาศาลก็ระเบิดออกมาจากหมัดของเยี่ยชิว
ก่อนที่ชายชราจะทันโต้ตอบ พลังมหาศาลนั้นก็เข้าสู่ร่างกายของเขา
หลังจากนั้น เยี่ยชิวก็เตะออกไปทันที
"บูม!"
ชายชราบินออกจากร้านดอกไม้
"นี้……"
คุณชายหวง และบอดี้การ์ดทุกคนตกตะลึง พวกเขาคาดไม่ถึงเลยว่าเยีย่ชิวจะเอาชนะปรมาจารย์ลำดับที่เก้าในรายชื่อมังกรด้วยท่าเดียว
พวกเขามองเยี่ยชิวราวกับว่าพวกเขากำลังมองผีอยู่
เยีย่ชิวก้าวไปข้างหน้า เมื่อเห็นการเคลื่อนไหวของเขา คุณชายหวงก็หันหลังกลับและวิ่งหนีไปพร้อมกับบอดี้การ์ดของเขา
ตอนนี้มีเพียงความคิดเดียวในใจพวกเขาคือ ผู้เฒ่าหยางยังไม่ใช่คู่ต่อสู้ของเยีย่ชิวได้ ถ้ายังอยู่นี้ต่อ พวกเขาต้องตายแน่ๆ
เยี่ยชิวเดินออกไปนอกร้านดอกไม้
เซียวอี้เหรินมองไปที่เยี่ยชิวและพบว่าหลังของเขาเหมือนกับภูเขาซึ่งทำให้ผู้คนรู้สึกปลอดภัยมาก
เมื่อชายชราเห็นเยี่ยชิวเดินออกมา ดวงตาของเขาหวาดกลัวและใบหน้าของเขาซีดเซียว
เขาไม่คิดเลยว่าความแข็งแกร่งของเยี่ยชิวจะบ้าคั่งขนาดนี้
เพียงหมัดเดียวก็ทำให้เขาต้องสูญเสียพลังยุทธ์ไป
เขาฝึกหนักมาเกือบทั้งชีวิตและในที่สุดก็มาถึงจุดที่เป็นอยู่ตอนนี้ น่าละอายที่พลังยุทธ์ของเขาต้องสูญเสียไปเช่นนี้!
ชายชรามองเยี่ยชิวอย่างขมขื่น: "แกเป็นใครกันแน่"
เยีย่ชิว ยืนอยู่ที่ประตูร้านดอกไม้ เอามือไพล่หลังเหมือนราชาผู้สูงศักดิ์ มองลงไปที่ชายชราแล้วพูดว่า:
“ปรมาจารย์แห่งราบชื่อมังกรเป็นแบบอย่างของศิลปะการต่อสู้ในปัจจุบัน ควรที่จะลงโทษคนชั่วร้ายและส่งเสริมความดี แต่กลับที่จะมาช่วยเหลือความชั่วร้าย”
“และสิ่งที่คุณทำนั้นก็น่าผิดหวังมาก”
“ตอนนี้ฉันกำลังทำลายพลังยุทธ์ของคุณเพื่อแสวงหาความยุติธรรมให้กับเพื่อนของฉัน”
“ หากคุณไม่พอใจคุณก็สามารถกลับมามาหาฉันเพื่อแก้แค้นได้ตลอดเวลา”
ชายชราลุกขึ้นจากพื้น กัดฟันแล้วพูดว่า: "เรื่องวันนี้ ฉันจดจำไว้แล้ว สักวันฉันจะกลับมาหาแกแน่"
แต่แล้วมีเพียงคำเดียวที่ตอบสนองต่อชายชรา
"ไปไกลๆซะ!"
ชายชราเหลือบมองเยี่ยชิวอีกครั้ง ราวกับว่าเขาต้องการจำใบหน้าของเยี่ยชิวไว้ในจิตวิญญาณของเขา จากนั้นจึงหันกลับไป
ทันทีที่เขาหันกลับไป เขาก็ได้ยินเสียงเหยียดหยามดังมาจากด้านหลัง
“อันดับเก้าในรายชื่อมังกร ขยะ!”
ชายชราโกรธมากจนอยากจะหั่นเยี่ยชิวเป็นชิ้น ๆ แต่เขาไม่สามารถเทียบกับเยี่ยชิวได้ ดังนั้นเขาจึงทำได้เพียงจากไปด้วยความโกรธ
พอเดินออกไปห่างจากร้านดอกไม้ไกลสมควรแล้ว
ชายชราก็หยิบโทรศัพท์มือถือออกมาจากกระเป๋าเสื้อแล้วโทรออก
หลังจากโทรติดแล้ว
ชายชราก้มหลังลงแล้วพูดว่า "คุณชาย ฉันเห็นเยี่ยชิวแล้ว"
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...