ความเกลียดชังปรากฏขึ้นในดวงตาของชายหนุ่มอ้วนตัวน้อย และเขาก็พูดว่า "เพราะเยี่ยชิวจะแย่งมรดกของฉันไป!"
แย่งมรดก?
ชายหนุ่มตกตะลึง เยี่ยชิวมีคุณสมบัติอะไรมาที่แย่งมรดกของเยี่ยต้าเป่า?
ต้องรู้นะว่าเยี่ยต้าเป่ามาจากตระกูลอันดับต้นๆของเมืองปักกิ่งและพ่อของเขาเป็นคนที่รวยที่สุดในแคว้นฮวา!
ทันทีนั้น
ชายหนุ่มก็นึกได้ว่าเยี่ยชิวก็แซ่เยี่ยเหมือนกัน และอดไม่ได้ที่จะถามว่า: "ต้าเป่า หรือว่า เยี่ยชิวเป็นลูกนอกกฎหมายของพ่อคุณหรือเปล่า"
เยี่ยต้าเป่าส่ายหัว: "แม้ว่าพ่อของฉันจะรวยมากแต่เขากก็ไม่เคยที่จะเล่นชู้อะไรเลย"
ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความสับสน: "ถ้าอย่างนั้นฉันก็ไม่เข้าใจแล้วว่า ทำไมคุณถึงบอกว่า เยี่ยชิวต้องการแย่งมรดกคุณไป?"
เยี่ยต้าเป่า กล่าวว่า: "พี่เหลียง ฉันจะบอกความลับให้คุณนะ คุณอย่าบอกคนอื่น"
“ความลับอะไร” ชายหนุ่มถาม
เยี่ยต้าเป่ากล่าวว่า: "จริง ๆ แล้วเยี่ยชิวเป็นลูกชายของลุงของฉัน เยี่นหวู่ซวง!"
อะไรนะ
ชายหนุ่มตกใจและลุกขึ้นนั่งตัวตรงแล้วถามว่า: "ต้าเป่า คุณล้อเล่นกับฉันเหรอ? เยี่ยชิวจะเป็นลูกชายของเยี่ยหวู่ซวงได้อย่างไร"
“พี่เหลียง ฉันอยู่กับคุณตั้งแต่เล็กจนโต ฉันโกหกใครก็ไม่โกหกคุณหรอก!”
เยี่ยต้าเป่ากล่าวว่า: "เรื่องนี้เป็นเรื่องจริงอย่างแน่นอน และฉันเพิ่งรู้เรื่องนี้เมื่อไม่นานมานี้เอง"
“เมื่อไม่กี่วันก่อน ชายชราก็โทรมาหาพ่อของฉัน และทั้งสองก็คุยกันอย่างลับๆ ในห้องทำงานเป็นเวลานาน”
“วันนั้นฉันไปเยี่ยมชายชราและเห็นพวกเขาพูดคุยกันอย่างลับๆ ในห้องทำงาน ฉันจึงแอบฟังอยู่นอกประตูอยู่พักหนึ่ง”
“ ฉันได้ยินชายชราพูดเต็มหูว่า ลูหชายหวู่ซวงได้กลายเป็นผู้นำหลงเหมินแล้ว”
“และยังบอกกับพ่อของฉันว่าเมื่อใดที่เยี่ยชิวต้องการความช่วยเหลือ เขาจะต้องช่วยเหลือเยี่ยชิว ทุกวิถีทาง”
“พ่อของฉันบอกตอนนั้นว่าถ้าเยี่ยชิว ต้องการความช่วยเหลือทางการเงิน เขาจะมอบเงินทั้งหมดให้กับเยี่ยชิว ได้”
เยี่ยต้าเป่าด่าว่า: "เพื่ออะไร"
“พ่อของฉันก่อตั้งบริษัทเอง และฉันก็เป็นทายาท เงินทั้งหมดของตระกูลเยี่ยควรเป็นของฉัน”
“ นอกจากนี้ตอนนี่เยี่ยชิว ยังไม่ได้กลับมาสู่ตระกูลเยี่ย แม้ว่าเขาจะเป็นลูกชายของเยี่ยหวู่ซวง แต่ก็เป็นแค่เด็กนอกสมรส”
ใบหน้าของชายหนุ่มเต็มไปด้วยความประหลาดใจ: "คิดไม่ถึงเลย ช่างประหลาดใจจริงๆ!"
“ก่อนหน้านี้ที่ฉันไปตรวจาอบเยี่ยชิวก็พบว่าเขามีเพียงแม่ที่เป็นที่พึ่งตั้งแต่เด็ก และชีวิตของเขาลำบากมาก คาดไม่ถึงเลยว่าเขาจะเป็นลูกชายของลุงของคุณจริงๆ”
“เมื่อตัวตนของเยี่ยชิวถูกเปิดเผย มันจะทำให้เมืองปักกิ่งต้องตกใจอย่างแน่นอน”
“ไม่รู้ว่า จะทำให้คนกี่คนที่ต้องอดหลับอดนอนกันแล้ว?”
เมื่อชายหนุ่มพูดสิ่งนี้ เจตนาฆ่าที่มองไม่เห็นก็แวบขึ้นมาในดวงตาของเขา
ในความวุ่นวายเมื่อ 20 กว่าก่อน ตระกูลที่ร่ำรวยจำนวนนับไม่ถ้วนในเมืองปักกิ่งได้มีส่วนร่วมในการสังหารเยี่ยหวู่ซวง และตระกูลเหลียงของเขาก็เข้าร่วมด้วย
ชายหนุ่มคนนี้เป็นทายาทของตระกูลเหลียงในปักกิ่ง เหลียงเหวินเย่ว์!
เหลียงเหวินเย่ว์เป็นที่รู้จักกันดีในหมู่คนรุ่นใหม่ในเมืองปักกิ่ง เขาได้เข้าเรียนที่มหาวิทยาลัยชิงฮวา ในฐานะนักวิชาการอันดับหนึ่งเมื่ออายุ 14 ปี เขาสำเร็จการศึกษาตอนอายุ16ในมหาวิทยาชิงฮวา และไปศึกษาต่อในมหาวิทยาลัยอ๊อกซฟอร์ดสาขา ปริญญาโทสาขาการเงิน
สองปีต่อมา เขาก็ได้กลายเป็นเทรดเดอร์ชั้นนำในวอลสตรีท และได้รับการยกย่องว่าเป็นพ่อมดทางธุรกิจที่หาได้ยากในรอบห้าสิบปี
มีชีวิตทางไปได้ไกลมาก
อย่างไรก็ตาม เหลียงเหวินเย่ว์ก็กลับมาจากต่างประเทศหลังจากอยู่ใน วอลสตรีท ได้แค่สามปี
หลังจากที่กลับมาในประเทศ เขาก็ได้ก่อตั้งบริษัททางการเงิน ซึ่งในเวลาเพียงไม่กี่ปีก็สามารถสร้างทรัพย์สินมูลค่านับหมื่นล้านได้
ไม่กี่ปีก่อน เขาได้พบกับเฉาชิงเฉิงท่ามกลางฝูงชนในช่วงสั้นๆ และทำให้เขาต้องอึ้งมากๆ
ต่อมาเขาก็ไล่ตามจีบ เฉาชิงเฉิงอย่างบ้าคลั่ง
เขาก็ถูกเฉาชิงเฉิงปฏิเสธอย่างไร้ความปราณีทุกครั้ง
ใครจะรู้ ยิ่งเหลียงเหวินเย่ว์ถูกปฎิเสธมากเท่าไหร่ เขาก็ยิ่งกล้าหาญมากขึ้นเท่านั้น เขาเชื่อมั่นว่าตราบใกที่ตัวเองไม่ยอมแพ้ ต้องมีสักวันที่เฉาชิงเฉิงจะหันกลับมา
เมื่อไม่กี่วันก่อนเหลียงเหวินเย่ว์ได้รับข่าวว่าเฉาหยวนได้รบตายในชายแดนแล้ว ในขณะนั้นเหลียงเหวินเย่ว์ก็รู้สึกว่าโอกาสของเขามาถึงแล้ว
เพราะยังไงแล้ว ในความคิดเขา เฉาชิงเฉิงได้เสียพี่ชายที่รักไปเธอคงต้องรู้สึกหดหู่มาก ในเวลานี้ ถ้าเขาทำอะไรบางอย่างเฉาชิงเฉิงจะต้องรู้สึกประทับใจอย่างแน่นอน
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...