วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 967

เยี่ยชิวยังไม่รู้ว่า เกมฆ่าที่มุ่งไปยังเขากําลังเกิดขึ้นอย่างเงียบๆ เขาในเวลานี้ กำลังรับประทานอาหารในร้านอาหารกับเซียวอร้เหรินและเซียวจ้าน

“ลูกพี่ ฉันคิดว่าคนที่นามสกุลหวงจะไม่วางมืออย่างง่าย” เซียวจ้านกล่าว

เยี่ยชิวกล่าวว่า“ถ้าคนที่นามสกุลหวงฉลาด งั้นเขาจะไม่มาหาฉันอีก มิฉะนั้น สิ่งที่รอเขามีแต่ทางตายทางเดียว”

เซียวจ้านเกลี้ยกล่อมเเนะนํา“ลูกพี่ ยังไงไอ้นั่นเป็นคนของตระกูลหวงในเมืองหลวง ไม่ทำให้ตายดีกว่า ไม่อย่างนั้นท่าจะมีเรื่อง”

เยี่ยชิวทําหน้าเฉยเมย“ศัตรูของฉันมีมากมาย ไม่กลัวจะเพิ่มอีกคน”

เยี่ยชิวไม่กลัวพระราชวังต้องห้ามด้วยซ้ำ เขาจะกลัวตระกูลหวงได้ไง?

“หมอเยี่ย ลองชิมหมาผัวเต้าหู้นี้ดู เป็นอาหารจานเด่นของร้านนี้ เซียวอี้เหรินใช้ช้อนตักเต้าหู้ไปสองสามชิ้น แล้วใส่ลงในถ้วยของเยี่ยชิม

เยี่ยชิวลองชิมไปคําหนึ่ง รสชาติดีจริงๆ

า อร่อยไปหมดในทุกๆด้าน ไม่ว่าจะรูป รส กลิ่นหรือสี

ประเด็นคือเต้าหู้นุ่มมาก เอาเข้าปากแล้วละลายทันที

“อร่อยไหม?” เซียวอี้เหรินถามอย่างอ่อนโยน เหมือนภรรยาที่มีคุณธรรมมากๆ

“อร่อย ”เยี่ยชิวยิ้มพูด“ที่เเท้เเล้ว ไม่มีผู้ชายคนไหนไม่ชอบกินเต้าหู้ ”

ชวะ

ใบหน้าสวยของเซียวอี้เหรินเขินจนเเดง

เซียวจ้านกล่าวว่า:“พี่สาว เธอเอาเต้าหู้ให้ฉันด้วย”

เซียวอี้เหรินมองบนกับเซียวจ้านทีหนึ่ง“นายไม่ใช่ว่าไม่มีมือ?”

“งั้นลูกพี่ก็ไม่มีมือเหรอ?”เซียวจ้านพูดแบบนี้ไป ใบหน้าของเซียวอี้เหรินก็แดงยิ่งขึ้น

เซียวจ้านกล่าวต่อ“พี่สาวฉัน ฉันอาศัยอยู่กับเธอมาหลายปีแล้ว และนี่เป็นครั้งแรกที่ฉันเห็นเธอคีบผักให้ผู้ชาย ทำได้ดี ขยันมุมานะต่อไปเรื่อยๆ ”

เซียวอี้เหรินรู้สึกเขินอาย และจ้องมองเซียวจ้านอย่างดุเดือด“หุบปาก ไม่พูดไม่มีใครเอาแกเป็นใบ้”

เซียวจ้านยิ้ม แล้วก้มหัวกินข้าว

เซียวอี้เหรินคีบให้ผักเยี่ยชิวเป็นครั้งคราว ทำให้จนเยี่ยชิวรู้สึกเขินอายเล็กน้อย

“อี้เหริน เธอกินเองเลย ไม่ต้องสนใจฉัน เยี่ยชิวกล่าว

เซียวอี้เหรินยิ้มหวาน“ ไม่เป็นไร ฉันชอบคีบผัก”

เซียวจ้านเงยหน้าขึ้นและถามว่า “พี่สาว เธอมีงานอดิเรกนี้เมื่อไหร่?ทําไมฉันไม่เคยเห็นเลย?”

“หุบปาก”เซียวอี้เหรินจ้องไปที่เซียวจ้านอีกครั้ง แล้วแอบเหลือบมองเยี่ยชิว เมื่อเห็นว่าการแสดงออกของเยี่ยชิวปกติ ความเขินอายบนใบหน้าของเขาถึงลดลง

เยี่ยชิวแสร้งทําเป็นไม่รู้อะไรเลย เขาในนเวลานี้ ยังไม่อยากมีอะไรกับเซียวอี้เหริน

ถ้าหากไป๋ปิงที่ขี้หึงรู้แล้ว เขาโดนเเน่

“ใช่แล้ววหมอเยี่ย คำถามที่ฉันถามนายตอนนั้นนายยังไม่ได้ตอบเลย”เซียวอี้เหรินพูดอย่างกะทันหัน

“คำาถามอะไร?”เยี่ยชิวแกล้งโง่

เซียวอี้เหรินทำเหมือนถามอย่างใจลอยว่า“หมอเยี่ย ทักษะทางการแพทย์ของนายเก่งเเบบนี้ ยังเป็นศิลปะการต่อสู้ แล้วหน้าตาก็หล่อมาก มีเพื่อนสนิทเพศหญิงมากมายใช่ไหม?”

เยี่ยชิวยิ้มอ่อนๆ หันหัวไปมองเซียวอี้เหริน และถามกลับว่า “เธออยากให้ฉันตอบว่าใช่ หรือไม่ใช่?”

เซียวอี้เหรินยิ้ม“หมอเยี่ยแค่พูดตามความจริงก็ได้แล้ว ”

เยี่ยชิวถอนหายใจอย่างลับๆ ช่างเป็นผู้หญิงที่ฉลาด โยนคําถามกลับให้ฉันอีกแล้ว

อย่างไรก็ตาม จัดการปัญหาแบบนี้ เยี่ยชิวมีหลายวิธี

“อี้เหริน คําถามนี้ เธอควรถามเซียวจ้าน เยี่ยชิวกล่าวว่า“เซียวจ้ายอยู่เคียงข้างฉันมาเป็นเวลานาน เรื่องของฉันเขาชัดเจนสุด ”

เมื่อเซียวจ้านได้ยินคำพูดนี้ เขาก็ยกนิ้วโป้งให้เยี่ยชิวที่ใต้โต๊ะเลย

วิธีนี้ของลูกพี่ฉลาดมาก!

โยนคําถามมาให้ฉันเเล้ว

ในเวลาเดียวกัน เซียวจ้านก็ปวดหัวเช่นกัน

“ถ้าฉันบอกว่าลูกพี่ไม่ผู้หญิงที่สนิท ริพี่สาวรู้ในอนาคต จะมาหาเรื่องฉันเเน่ ”

“ถ้าฉันบอกว่าลูกพี่มีผู้หญิงสนิทมากมาย งั้นพี่สาวจะเสียใจ ลูกพี่ก็อาจจะหาเรื่องฉันเหมือนกัน”