วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 968

ในห้องของไป๋ปิง ฤดูใบไม้ผลิสดใส

ไม่รู้ว่าผ่านไปนานเท่าไหร่

ในที่สุดห้องก็สงบลง เยี่ยชิวรู้สึกฟินเฟ่อ ผ่อนคลายทั้งตัว

ใบหน้าของไป๋ปิงแดงก่ํา นอนควํ่าอยู่บนหน้าอก หอบอย่างหนักในปากของเขา และพูดอย่างฉุนเฉียว“นายช่างเป็นคนเลวจริงๆ ”

เยี่ยชิวยิ้มเฮ่ๆพูดด้วยรอยยิ้ม“ผู้ชายไม่เลว ผู้หญิงไม่รัก”

ไป๋ปิงถามว่า “นายกลับมาเมื่อไหร่?”

เยี่ยชิวตอบว่า “เพิ่งกลับมาวันนี้”

“นายไม่ได้ไปหาหลินจิงจื้อเหรอ?” ไป๋ปิงถามอีกครั้ง

“ไม่”เยี่ยชิวกล่าวว่า“ฉันจะมาหาเธอเมื่อฉันกลับมา”

“จริงเหรอ?” ไป๋ปิงไม่เชื่อเล็กน้อย ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความสงสัย

“จริง”เยี่ยชิวกล่าวว่า“ฉันสามารถสาบานกับท้องฟ้าได้”

“ฮึ นับว่านายมีจิตสํานึก”ไป๋ปิงกรนอย่างภาคภูมิใจ แล้วพูดว่า“คราวนี้ืทําได้ไม่เลว รู้ว่ากลับมาเเล้วหาฉันก่อน ดังนั้น......”

“แล้วยังไง?” เยี่ยชิวถาม

“ฉันจะให้รางวัลนาย”ไป๋ปิงยิ้มพูดว่า “สามี นายอยากได้รางวัลอะไร?”

เยี่ยชิวพูดโพล่งออกมา“อยากได้เธอ”

“ฝันไปเถอะ”

ไป๋ปิงเห็นลือบมองเยี่ยชิว เปิดผ้าห่มขึ้นแล้วลุกจากเตียง

“พี่ปิง เธอจะไปทำไม” เยี่ยชิวถาม

ไป๋ปิงไม่ได้ตอบ แต่เปิดตู้เสื้อผ้า หยิบเสื้อผ้าสองสามชิ้นออกมา ใส่ไว้

ทันทีนั้น เธอกลายเป็นแอร์โฮสเตสเลยเชียว

“พี่ปิงอยากทำอะไร?”

“หรืออยากเล่นการแสดงบทบาทสมมติ”

“น่าตื่นเต้นมาก!”

เยี่ยชิวแอบตื่นเต้น

จากนั้น ไป๋ปิงก็เดินไปตรงหน้าโต๊ะเเต่งหน้าแล้วนั่งลง เเล้วแต่งหน้าจัด และเอาผมแยกออกจากกัน

หลังจากนั้นไม่นาน

ไป๋ปิงหันไปมองเยี่ยชิว เธอในตอนนี้ สวมเครื่องแบบแอร์โฮสเตส ริมฝีปากสีแดงเพลิง สวยไปสุดเลย

“สามี ฉันสวยไหม?” ไป๋ปิงมองไปที่เยี่ยชิวตรงๆ

“สวย”เยี่ยชิวพยักหน้าอย่างรุนแรง

เดิมทีไป๋ปิงเป็นเทพธิดาแห่งภูเขาน้ําแข็ง แต่งตัวหน่อยๆ สวยสุดโลกมนุษย์

“แล้ววนาไหมยอยากไหม?” ไป๋ปิงถามอีก

เนี่ยชิวยังคงพยักหน้า“อยาก”

“ถ้าอย่างนั้นนายยังรออะไรอยู่?” ไป๋ปิงแสร้งทําเป็นเขินอาย พูดจบ คุกเข่าเบาๆที่บนพื้น และขยิบตาใส่เยี่ยชิว“รีบมาเลย สามี!”

เยี่ยชิวจะทนไหวอีกได้ไง ลงมือโดยตรงเลย

ในไม่ช้า เสียงที่ยอดเยี่ยมก็ดังขึ้น

จนถึงเก้าโมงเย็น

เสียงถึงจะหยุดสนิท

ไป๋ปิงเหนื่อยจนหมดแรง และบ่นกับเยี่ยชิว“ ทําไมนายอย่างกับจ้าวจื่อหลง”

“ฮ่าๆ วันนี้เหมือนกับจ้าวจื่อหลงตอนอยู่ฉางป่านพัวจริงๆ”เยี่ยชิวพูดด้วยรอยยิ้ม

ไป๋ปิงจ้องเขา แล้วถามว่า “คราวนี้นายไปทําอะไรที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือกับอมตะชางเหม่ย?”

“ฝั่งวังซาตานเจอปัญหาเล็กน้อย เเล้วขอให้ฉันกับอมตะชางเหม่ยไปช่วย ”

เยี่ยชิวไม่ได้บอกให้ไป๋ปิงว่า แท้แล้วเขาไปที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือเพื่อหายาอายุวัฒนะพันปีเพื่อรักษาซูลั่วยิง เขาห่วงว่าพูดออกมาเเล้ว ไป๋ปิงจะหึง

“ปัญหาแก้ไขได้ยัง?”ไป๋ปิงถาม

“อืม เรียบร้อยหมดแล้ว แต่.....” เยี่ยชิวหยุดและพูดว่า “อมตะชางเหม่ยตาบอดแล้ว”

ไป๋ปิงตกใจและถามว่า “เกิดอะไรขึ้น?”

เยี่ยชิวเลยเล่าเรื่องราวของภาคตะวันออกเฉียงเหนือรอบหนึ่ง

หลังจากที่ไป๋ปิงฟังแล้ว พูดว่า“อมตะชางเหม่ยสามารถเสียสละชีวิตของเขาเพื่อช่วยนายตอนหน้าสิ่วหน้าขวาน ยังถือว่ามีความรักใคร่และชอบธรรม นายสามารถรักษาตาของเขาได้ดีไหม?”

เยี่ยชิวส่ายหัว“ บาดเจ็บจากแว้งกัด ฉันไม่สามารถทําอะไรได้”