เยี่ยชิวยังเข้าใจหลักการของการไม่เห็นความชั่วร้าย แต่เขาเป็นผู้ชาย จะน่าเสียดายไหมถ้าเขาพลาดฉากดังกล่าว?
อีกอย่าง มีอะไรดี ๆ ที่ดูได้ฟรี ถ้าไม่เอาก็บ้าแล้ว
เขามองดูมันด้วยสายตาที่เบิกกว้าง
พบว่าซุนเมิ่งเจี๋ยน่ารักกว่ารูปลักษณ์ที่ดุร้ายตามปกติของเธอมาก เธอมีรูปร่างเพรียวบาง ผิวขาวที่อาจเป็นรอยช้ำได้ง่ายด้วยการตบ และมีดวงตาที่เปียกน้ำคู่หนึ่ง การเคลื่อนไหวของดวงตาของเธอเคลื่อนไหวอย่างอธิบายไม่ได้ และมันดึงดูดมากในด้านของจิตวิญญาณ
ในเวลานี้ เธอถูกคลุมด้วยเจลอาบน้ำ และโฟมก็เพิ่งปกปิดสถานที่สำคัญบางแห่งเท่านั้น
น่าเสียดาย!
เยี่ยชิวแอบถอนหายใจ
หลังจากนั้นไม่นาน
ซุนเมิ่งเจี๋ยเปิดสวิตช์ฝักบัว และน้ำร้อนก็ไหลออกมาจากหัวฉีด ฟองสบู่ค่อย ๆ หายไปภายใต้ม่านน้ำ และร่างกายที่สมบูรณ์แบบปรากฏขึ้น
อย่างไรก็ตาม ในขณะนี้ หมอกน้ำบังทัศนียภาพไปบ้าง
"โถ่เว้ย!"
เยี่ยชิวสาปแช่งอย่างลับ ๆ ขยี้ตา และวิสัยทัศน์ของเขาก็ชัดเจนอีกครั้ง
โดยไม่คาดคิด สิ่งที่ดึงดูดสายตาของเขา คือแผ่นหลังสีขาวไร้ที่ติ
หลังของซุนเมิ่งเจี๋ยมีสัดส่วนที่ดีมาก อีกจุดหนึ่งจะอ้วนขึ้น และอีกจุดหนึ่งจะเว้าลง
ดวงตาของเยี่ยชิว ยังคงมองลงไป
ทันใดนั้น เขาหายใจเข้า!
เห็นรอยแผลเป็นตั้งแต่หลังของซุนเมิ่งเจี๋ยจนถึงเอวของเธอ ซึ่งยาวมากกว่ายี่สิบเซนติเมตร และกว้างสามสิบเซนติเมตร
แม้ว่าบาดแผลจะหายดีมานานแล้ว แต่รอยตะเข็บดูสะดุดตา และคดเคี้ยวเหมือนตะขาบน่ากลัวมาก
เยี่ยชิวสังเกตอย่างระมัดระวัง และพบว่ารอยแผลเป็นบนหลังของซุนเมิ่งเจี๋ยเป็นบาดแผลที่เกิดจากมีด
น่าแปลก ที่เด็กผู้หญิงได้รับบาดเจ็บสาหัสขนาดนี้ได้อย่างไร?
ดูเหมือนว่าเธอจะผ่านเรื่องราวมาไม่น้อย!
ตอนที่เยี่ยชิวกำลังจะมองลงไปต่อไป เขารู้สึกเวียนศีรษะอย่างรุนแรง และรีบถอนตาออก
ฉึ่บ!
หน้าผากของเขาปกคลุมไปด้วยเหงื่อเย็น และเขาแทบจะยืนนิ่งไม่ได้
เยี่ยชิวเอามือข้างหนึ่งพิงผนัง มองดูตัวเองในกระจก แล้วกระซิบว่า "เกิดอะไรขึ้นเมื่อกี้ ทำไมฉันถึงเห็นซุนเมิ่งเจี๋ยอาบน้ำ เป็นไปได้ไหมว่าฉันมีอาการประสาทหลอน"
เมื่อนึกถึงสิ่งนี้ เยี่ยชิวก็รีบออกไป และไปที่ประตูห้องถัดไปเพื่อฟัง
แน่นอนว่ามีเสียงรบกวนเล็กน้อยในห้อง
เยี่ยชิวรู้สึกสับสน ทุกสิ่งที่ฉันเห็นตอนนี้จะเป็นจริงได้เหรอ? ฉันจะมองผ่านกำแพงได้ยังไง?
มันอาจจะเป็น...
จู่ ๆ เยี่ยชิวก็คิดถึงความเป็นไปได้
เขาบังคับระงับความตื่นเต้นในใจ และท่องคาถาเพื่อเปิดดวงตาสวรรค์ของเขาอย่างเงียบ ๆ ในไม่ช้า สายตาของเขาก็ทะลุประตู และเห็นซุนเมิ่งเจี๋ยออกมาจากห้องน้ำห่อด้วยผ้าเช็ดตัวแล้ว
แต่มันยังกินเวลาเพียงชั่วระยะเวลาหนึ่งเท่านั้น และความรู้สึกวิงเวียนศีรษะที่รุนแรงได้เข้ามาในจิตใจของตัวเองอีกครั้ง
เยี่ยชิวรีบถอนตาออกด้วยความดีใจ
สำเร็จ!
ในที่สุด การเปิดดวงตาสวรรค์ประสบความสำเร็จแล้ว!
จากนั้น เขาก็ลองอีกสองสามครั้ง
ในที่สุด ก็ค้นพบว่า แม้ว่าการเปิดดวงตาสวรรค์จะเปิดได้สำเร็จ แต่ก็ยังมีข้อบกพร่องบางประการ ตัวอย่างเช่น ไม่สามารถใช้งานได้ครั้งละเกินสามสิบวินาที ไม่เช่นนั้น จะทำให้เกิดอาการวิงเวียนศีรษะและอ่อนแรง
ประการที่สอง ขอบเขตการมองเห็น ยังจำกัดมากเช่นกัน
คุณสามารถเห็นสิ่งต่าง ๆ ได้ในระยะสูงสุดยี่สิบเมตรเท่านั้น
สำหรับวิญญาณชั่วร้าย ผี และโชค เยี่ยชิวยังมองไม่เห็น เขาเดาว่ามันอาจเกี่ยวข้องกับการฝึกฝน
"ไม่ว่ายังไงก็ตาม ในที่สุดฉันก็ประสบความสำเร็จในการฝึกการเปิดดวงตาสวรรค์ และราชามังกรจะมีชีวิตรอดได้"
ใบหน้าของเยี่ยชิวเต็มไปด้วยรอยยิ้ม และเขามีความสุขมาก
ในขณะนี้ ประตูถูกเปิดออก และซุนเมิ่งเจี๋ยก็เดินออกไปโดยสวมชุดนอนสีชมพู
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิสารทแพทย์เทวัญ
ตอนที่ 267 - 301 มีแค่ 2-3 บรรทัดเองรบกวนแก้ไขให้ด้วยครับ ขอบคุณครับ...
อยากอ่านจนจบเรื่องทำไงบ้างครับ...
ฮาเร็มไหมครับ...
ทำไมตอนที่267มันมีน้อยจังอะ...
ช่วงนี้ทุกเรื่องทำไมมีแค่ห้าบรรทัด อ่านไม่รู้เรื่องเลย..ถ้าแอด..มีเวลารบกวนตรวจสอบให้ด้วยนะครับ..ขอร้อง...
สงสัยค่ะ สงสัยๆๆ เยี่ยวชิวจากนายแพทย์ฝึกหัดมาเป็นนักสู้ได้ยังไง...
ผู้หญิงคือเลวเลยอะ...
51 หายไปไหน...