วิสารทแพทย์เทวัญ นิยาย บท 980

ก่อนที่เยี่ยชิวจะพูดได้ เซียวอี้เหรินก็โกรธอยู่แล้ว และถามชายอ้วนดำท้วนว่า “คุณเป็นแบบนี้ได้ยังไง?”

“ควรจะบริสุทธิ์และปราศจากความปรารถนาทางโลกในฐานะผู้ปฏิบัติลัทธิเต๋าไม่ใช่หรือ?”

“ทำไมคุณถึงโลภมาก?”

ชายอ้วนดำยิ้มแล้วตอบว่า “หญิงสาว ใจมนุษย์ทำด้วยเนื้อ เรากินเมล็ดพืชเหมือนกัน ใครเล่าจะหลุดพ้นจากตัณหาทางโลกได้อย่างแท้จริง?”

“พวกเราผู้ปฏิบัติลัทธิเต๋ามีชีวิตที่ยากลำบาก”

“ถ้าคุณต้องการพบซั่งหลิงเจินเหริน ฉันแค่ขอเงินมาถวาย มันไม่สมเหตุสมผลเหรอ?”

เซียวอี้เหรินโต้กลับ “นั่นไม่สมเหตุสมผลได้ยังไง?”

“คุณกำลังเรียกร้องเงินล่วงหน้าเป็นแสน เห็นได้ชัดว่าใช้ประโยชน์จากสถานการณ์นี้”

“เยี่ยชิว ฉันคิดว่าเราควรลืมการพบกับสิ่งที่เรียกว่าซั่งหลิงเจินเหริน”

“พวกเขากล่าวว่าภูเขาอู่ตาน เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์สำหรับลัทธิเต๋า แต่หลังจากการเผชิญหน้ากันในวันนี้ ก็ชัดเจนว่าชื่อเสียงไม่ตรงกับความเป็นจริง ฉันจะไม่กลับมาที่นี่อีก”

หลังจากที่เซียวอี้เหรินพูดจบ เธอก็พยายามจะจากไปพร้อมกับเยี่ยชิว เธอไม่รู้ว่าจุดประสงค์ของเยี่ยชิวในการมาที่ภูเขาอู่ตาน คือ การไปเยี่ยมหัวหน้านิกาย ชงซวีเต้าเหริน

เยี่ยชิวยืนนิ่งและพูดกับชายอ้วนดำว่า “เงินแสนมันมากเกินไป ฉันไม่สามารถจ่ายได้ เราต่อรองราคาที่ต่ำกว่านี้ได้ไหม?”

“คุณสามารถเสนอได้เท่าไหร่?” ชายอ้วนดำถาม

เยี่ยชิวชูห้านิ้วออกมา

“ห้าหมื่น?” ชายอ้วนดำคิดอยู่ครู่หนึ่งแล้วพูดว่า “ห้าหมื่นก็ได้ แต่คุณต้องให้เงินฉันก่อน”

เยี่ยชิวส่ายหัวแล้วพูดว่า “ฉันไม่ได้หมายถึงห้าหมื่น ฉันหมายถึงห้าพัน”

“ให้ตายเถอะ คุณกำลังล้อเล่นกับฉัน” ชายอ้วนดำอุทานด้วยความโกรธ “คุณคิดว่าจะได้เห็นซั่งหลิงเจินเหรินด้วยเงินห้าพันเหรอ? คุณคงกำลังฝันอยู่!”

ขณะเดียวกัน นักพรตเต๋าอีกสองรูปที่อยู่ข้างๆ ก็พูดเข้ามา

“ซั่งหลิงเจินเหรินเป็นศิษย์ของผู้นำสำนัก ไม่ใช่คนที่คุณสามารถพบเห็นเพียงเพราะคุณต้องการ”

“ถ้าวันนี้คุณหาเงินไม่ได้ อย่าคิดที่จะพบซั่งหลิงเจินเหรินด้วยซ้ำ”

ทันใดนั้นชายอ้วนดำก็หัวเราะและพูดกับเยี่ยชิวว่า “ถ้าคุณจ่ายไม่ได้จริงๆ ฉันจะให้อีกทางแก่คุณ”

“ปล่อยผู้หญิงคนนี้ไว้กับฉัน”

“ตราบใดที่เธอให้ความบันเทิงกับเราหนึ่งคืน ฉันจะให้คุณพบซั่งหลิงเจินเหริน ว่ายังไงล่ะ?”

เมื่อเซียวอี้เหรินได้ยินเช่นนี้ ก็หน้าแดงด้วยความโกรธและชี้ไปที่ชายอ้วนดำ ดุว่า

“คุณมันไร้ยางอาย! ในฐานะผู้ฝึกปฏิบัติลัทธิเต๋า คุณพูดแบบนั้นได้ยังไง?”

เยี่ยชิวจ้องมองไปที่ชายอ้วนดำ มีแสงเย็นวาบในดวงตา และพูดว่า “ถ้าคุณต้องการเงินจริงๆ ฉันไม่คิดว่าเงินแสนจะพอ ฉันสามารถให้คุณมากกว่านี้ได้”

“โอ้?” ชายอ้วนดำถามว่า “คุณยินดีจะให้ฉันเท่าไร?”

เยี่ยชิวกล่าวว่า “สิบล้าน!”

ชายอ้วนดำตกตะลึงอยู่ครู่หนึ่งและมองเยี่ยชิวด้วยความไม่เชื่อ “คุณมีเงินมากขนาดนั้นจริงๆ?”

เยี่ยชิวยิ้มเล็กน้อย “ต้องการมันไหม?”

“อย่าพูดไร้สาระ! รีบให้ฉันเดี๋ยวนี้” ชายอ้วนดำเร่งเร้า

เยี่ยชิวกล่าวว่า “ฉันจะให้คนนำมันมาให้คุณทีหลัง”

อะไรนะ?

เอามันมาให้ฉันเหรอ?

ทำกับฉันเหมือนคนตายเหรอ?

หลังจากตระหนักว่าเยี่ยชิวหมายถึงอะไร ชายอ้วนดำก็พูดด้วยความโกรธว่า “คุณกล้าเล่นตลกกับฉัน……”

ปัง!

ก่อนที่ชายอ้วนดำจะพูดจบประโยค เยี่ยชิวก็ไล่เขาออกไป

“ให้ตายเถอะ ใครให้ความกล้าแก่คุณ ฉันคิดว่าคุณเหนื่อยกับการมีชีวิตอยู่นะ”

ดวงตาของเยี่ยชิวเย็นชา ถ้าไม่ใช่เพราะความจริงที่ว่านี่คืออาณาเขตของภูเขาอู่ตาน เขาคงจะฆ่าใครซักคนไปแล้ว

นักพรตเต๋าอีกสองคนเมื่อเห็นชายอ้วนดำถูกทุบตี จึงชี้ไปที่เยี่ยชิวและตะโกนอย่างดุเดือดว่า “คุณมีความกล้ามากนะ กล้าสร้างปัญหาบนภูเขาอู่ตาน”

“ฮึ่ม ที่นี่เป็นสถานที่ศักดิ์สิทธิ์ของนิกายเต๋า จะไม่ยอมให้พฤติกรรมประมาทของคุณเกิดขึ้น”

หลังจากพูดจบ นักพรตเต๋าทั้งสองก็รีบวิ่งไปหาเยี่ยชิว