วิวาห์ครั้งใหม่ของเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 10

ริตาถูกชายคนนี้แบกไว้บนบ่าแล้วเดินไปตลอดทาง เธอเวียนหัวอย่างมาก และกำลังจะอาเจียนออกมา

“พวกนายนี่มันคือการลักพาตัว ฉันจะบอกพวกนายให้ว่าฉันไม่มีอะไรเลยสักนิด และพวกนายคงไม่อยากจะมีเรื่องกับเจ้านายของฉัน...” คำพูดต่อมาหยุดกะทันหันเมื่อเธอเห็นร่างของคนที่นั่งอยู่บนรถวีลแชร์ด้านหน้า

มาวิน! ทำไมเขาถึงมาอยู่ที่นี่

ดวงตาดำมืดและแหลมคมกำลังมองมาที่ตัวเองอย่างพิจารณา และในขณะที่เขากำลังมองมาริตาก็รีบก้มศีรษะลงทันที

โชคดีที่เธอมีอาวุธครบมือ ทำให้มาวินจำเธอไม่ได้ชั่วคราว แต่ว่า...เขาให้คนไปจับเธอมาที่นี่ทำไม

หรือว่า...เขารู้เรื่องที่เธอท้อง? แล้วไม่สามารถทนกับเธอได้?

พอคิดมาถึงตรงนี้ การแสดงออกของริตาก็เปลี่ยนไปอย่างมาก

เดิมทีแค่มาวินรู้ว่าเธอมาแต่งงานแทนเสิ่นเย่ว์ก็ไม่พอใจกับเรื่องนี้มากแล้ว แล้วนี่ถ้าเขาพบว่าเธอกำลังตั้งครรภ์อยู่ เขาต้องไล่เธอออกจากบ้านแน่นอน!

เมื่อคิดมาถึงตรงนี้ ริตาก็ผลักชายชุดดำออกแล้วรีบหันหลังวิ่งไปทันที

“ไปจับเธอกลับมา” อันดาส่งเสียงบอกทันทีเมื่อเห็นเหตุการณ์

มาวินจ้องไปที่ร่างเล็กน่ารักแล้วนึกถึงคืนหนึ่งเมื่อเดือนที่แล้ว ดวงตาของเขาขยับเล็กน้อยแล้วพูดว่า “อย่าทำร้ายเธอ”

ยังไม่ทันที่จะวิ่งได้สองก้าว ริตาก็ถูกจับได้อีกครั้ง และมันก็ไร้ประโยชน์ที่จะดิ้นรน

เมื่อมองไปยังมาวินที่กำลังเข็นรถเข็นมาด้านหน้า หัวใจของเธอก็เต้นขึ้นมาอย่างบ้าคลั่ง

แย่แล้วแย่แล้ว เธอกำลังจะถูกพบ ควรทำอย่างไรดี ทำอย่างไรดี

แม้ว่ามาวินจะนั่งอยู่บนรถเข็น แต่ร่างกายสูงใหญ่ของเขาไม่ได้เตี้ยไปกว่าเธอมากนัก และเขาก็ยกมือสัมผัสหน้ากากอนามัยของเธอทันที

ดวงตาของเสิ้นฉีเบิกกว้าง แล้วเธอก็หันหน้าหนี

มือของมาวินไล่ตามเธออีกครั้ง ดวงตาของริตาเบิกกว้างและยังคงหันหนี