วิวาห์ครั้งใหม่ของเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 7

ณ ห้องประชุม

ริตาเดินตามหลังมาวินเข้ามา การปรากฏตัวของเธอทำให้ทุกคนประหลาดใจ

ทุกคนรู้ว่าข้างๆเยี่ยมัวเซวียนมีแค่อันดาคนเดียวมาโดยตลอด แต่มาวันนี้มีผู้หญิงมาคนหนึ่ง ดังนั้นทุกคนจึงสงสัยเกี่ยวกับความสัมพันธ์ของคนหญิงคนนี้

ไม่ใช่ว่าริตาไม่เคยเป็นผู้ช่วย แต่เธอไม่เคยเห็นฉากใหญ่ๆแบบนี้มาก่อน ห้องประชุมของหงษ์กรุ๊ปมีขนาดใหญ่มาก ท้ายที่สุดคือกลุ่มผู้นำของเป่ยเฉิง

ทันทีที่เธอเข้ามา ริตาก็รู้สึกถึงการใช้อำนาจบังคับและกดดันของที่นี่ ไหล่ของริตาห่อลงอย่างไม่รู้ตัว เธอยอมรับสายตามากมายแล้วเดินตามมาวินกับอันดาเข้ามา

จนเธอมายืนนิ่งๆ สายตาของทุกคนก็จับจ้องมาที่ริตา

“ประธานเยี่ย ท่านนี้คือ?”

เยี่ยหลิ่นหานดำรงตำแหน่งรองประธานของหงษ์กรุ๊ปและตัวเขาเองก็นั่งอยู่ในที่ประชุม เขาแปลกใจเล็กน้อยที่เห็นริตาเข้ามาด้วย

ริตารู้สึกประหม่าจนกำมุมเสื้อของตัวเองแน่น เธอพยายามอย่างเต็มที่เพื่อบอกตัวเองว่าอย่างกังวล เธอค่อยๆเงยศีรษะขึ้น ในขณะที่สบตากับทุกๆคน เธอก็พบกับสายตาที่มองมาด้วยความอบอุ่น

นั่นคือเยี่ยหลิ่นหาน

ดวงตาทั้งสองประสานกัน รอยยิ้มอ่อนโยนปรากฏขึ้นบนหน้าของเยี่ยหลิ่นหาน เขาพยักหน้าให้ริตาเล็กน้อย

ในทันทีที่ริตารู้สึกว่าตัวเองไม่กังวลอีกต่อไป เธอก็เม้มปากแล้วส่งยิ้มให้เยี่ยเลิ่นหาน

ริตารู้สึกว่าเยี่ยหลิ่นหานเป็นคนที่อ่อนโยนจริงๆ

การกระทำเล็กๆน้อยๆเหล่านี้ล้วนตกอยู่ในสายตาของมาวิน

มีแสงเย็นๆสะท้อนออกมาจากดวงตาของเขา และดวงตาที่แหลมคมก็หรี่ตาลง “ผู้ช่วยพยาบาล”

“ฮะ?”

ทุกคนไม่รู้ว่าทำไม ผู้ช่วยพยาบาลที่มาวินพูดหมายความว่าอย่างไร

แม้แต่ริตาก็ไม่เข้าใจ

“ประธานเยี่ย ท่านพูดว่าเมื่อกี้เธอคือใครนะ”

ดวงตาของมาวินราวกับลูกตาที่สามารถทำลายได้ในคืนที่มืดมิด เขาเลิกคิ้วขึ้นเล็กน้อย “พยาบาลที่ปู่จ้างมา มีหน้าที่ดูแลชีวิตประจำวันของฉัน”

คำพูดที่รุนแรงทำให้ใบหน้าของริตาซีดลงเล็กน้อย เธอมองไปที่เขา

ชัดเจนว่าเธอมาเป็นผู้ช่วยเขา แล้วจู่ๆเธอมาเป็นผู้ช่วยพยาบาลได้อย่างไร

“กาแฟ” มาวินพูดอย่างเย็นชาในขณะที่เธอกำลังคิดไตร่ตรองอยู่

ริตายืนนิ่งไม่ขยับไปไหน จนกระทั่งอันดาขยิบตาให้ เธอถึงมีปฏิกิริยากลับมา ริตารีบเดินออกจากห้องประชุมเพื่อไปชงกาแฟทันที

เมื่อเธอกลับมา การประชุมก็ได้เริ่มขึ้นแล้ว ริตาวางกาแฟข้างหน้ามาวิน

มาวินทำเพียงแค่จิบเล็กน้อย ก่อนจะขมวดคิ้ว “มันหวานเกินไป ไปทำมาใหม่!”

หลังจากนั้นในห้องประชุมก็ได้ยินเพียงเสียงจับผิดจู้จี้ของมาวินตลอดเวลา

“จืดเกินไป”

“ร้อนเกินไป”

“เย็นเกินไป”

ริตาเดินไปมาหลายครั้ง เพียงเพราะกาแฟถ้วยเดียว ห้องประชุมที่ดูดีได้กลายเป็นสถานที่ที่มาวินใช้เยาะเย้ยคนต่อหน้าทุกคนไปแล้ว การจ้องมองจากทั่วสารทิศทำให้ริตาอับอายขายขี้หน้าจนแทบจะแทรกแผ่นดินหนี

เธอกำลังจะเป็นบ้า แต่เมื่อนึกถึงสถานการณ์ของครอบครัวเสิ่น เธอก็หยุดแล้วออกไปเปลี่ยนอีกถ้วย

ปัง!

ถ้วยกาแฟที่ถูกกระแทกลงบนโต๊ะ ทำให้ทุกคนตกใจ

“มีทักษะความสามารถแค่นี้ ริอ่านอยากจะมาเป็นผู้ช่วยพยาบาลของฉัน?”

ริตายืนอยู่นิ่ง สีหน้าของเธอซีดเซียว

เยี่ยหลิ่นหานที่นั่งอยู่ไม่ไกล ขมวดคิ้วเล็กน้อยเมื่อเห็นฉากนี้ อดไม่ได้ที่จะพูดออกมา “มั่วเซวียน พอแล้ว”

หา? นึกไม่ถึงเลยว่าพี่ใหญ่จะพูดแทนเธอ ดูเหมือนว่าผู้หญิงคนนี้จะเป็นกลอุบายที่ดี

รอยยิ้มบนริมฝีปากของมาวินเย็นลงขึ้นเรื่อยๆ “พี่ใหญ่เจ็บปวดใจกับผู้ช่วยพยาบาลคนนี้ของผมเหรอ ถ้าอย่างนั้นผมจะยกเธอให้พี่”

ริตากัดริมฝีปากล่างของเธอ ปลายนิ้วสั่นเทา

นี่มันจะเกินไปแล้ว! ในที่สุดเธอก็เข้าใจว่าทำไมถึงยอมให้เธออยู่ต่อ ที่แท้ก็อยากจะทำให้เธออับอายขายหน้า!

ในสายตาของมาวินเธอน่าจะเป็นผู้หญิงที่ทำทุกอย่างเพื่อแต่งงานกับครอบครัวที่ร่ำรวยอย่างเห็นแก่เงินและฐานะ นั่นจึงเป็นเหตุผลที่เขาเกลียดเธอมาก

“มั่วเซวียน ทำไมนายถึงทำแบบนี้ จริงๆแล้วเธอเป็น...”

ภรรยาของนาย ก่อนที่สี่คำนี้จะถูกพูดออกไป ก็ถูกอันดาขัดจังหวะเสียก่อน “มันก็แค่กาแฟหนึ่งถ้วยเท่านั้น ท่านประธานเยี่ยปล่อยวางไปสักหน่อยไหมครับ”

ดูเหมือนว่าเยี่ยหลิ่นหานอยากจะพูดอะไรเพื่อริตามากกว่านี้ แตริตากลับตะโกนออกไปข้างหน้าว่า “ฉันจะทำให้ท่านประทานเยี่ยอีกถ้วย”

เมื่อพูดจบเธอก็หยิบถ้วยแล้วเดินออกไป

หนึ่งถ้วย สองถ้วย สามถ้วย...

ไม่ว่าการประชุมจะดำเนินไปนานขนาดไหน ริตาก็วิ่งกลับไปกลับมาตราบเท่าที่มาวินยังไม่พอใจอยู่ตลอด และเธอก็ไม่ประท้วงแม้แต่ครั้งเดียว

ในตอนท้ายของการประชุม เธอก็ยังคงชงกาแฟอยู่

อันดาที่ยืนอยู่ข้างๆเห็นว่าเธอทนไม่ไหวแล้ว เมื่อเห็นว่าทุกคนออกไปหมดแล้ว เขาก็กระซิบข้างๆมาวินแล้วพูดว่า “คุณชายเยี่ย พอได้แล้วไหมครับ แค่ลงโทษเธอก็พอแล้ว”

มาวินหัวเราะเย้ยหยัน “ผู้หญิงแบบนี้ ถ้าไม่ทำกับเธอแบบนี้ เธอจะรู้ไหมว่าอะไรคือ ’รู้ว่ายากลำบากก็ควรถอยไป’ ”

เขาอยากจะรู้ว่าเธอจะทนไปได้นานขนาดไหน

นับไม่ถ้วนแล้วว่ากี่แก้ว ริตาเหนื่อยจนหมดสติไปต่อหน้าต่อตา เธอแทบจะทนไม่ไหวแล้ว ตอนที่เธอเข้าไปเสิร์ฟกาแฟในห้องประชุมอีกก็ไม่พบเงาของเขาแล้ว

เขายังไม่ได้บอกเลยว่าเธอทำผ่านหรือเปล่า ก็หายตัวไปแบบนี้เลย?

ริตาวางกาแฟลงบนโต๊ะ แล้วหันหลังเดินออกไป

เมื่อลงมาชั้นล่าง เธอก็บังเอิญเห็นรถจัดพิเศษสำหรับมาวินขับออกไปจากหงษ์กรุ๊ปพอดี

และเธอ...ก็ถูกทิ้งอีกครั้ง