วิวาห์ครั้งใหม่ของเจ้าสาวแสนสวย นิยาย บท 6

ริตาใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงครึ่งเต็มๆเพื่อไปยังหงษ์กรุ๊ป

หลังจากใช้เวลาอยู่นานกับเจ้าหน้าที่รักษาความปลอดภัยที่แผนกต้อนรับ ในที่สุดด้วยความช่วยเหลือของเยี่ยหลิ่นหานเธอก็สามารถมาขึ้นลิฟต์ได้สำเร็จ

“ออกไปแล้วเลี้ยวไปทางขวาสุดทางเดิน นั่นแหละคือห้องทำงานห้องมั่วเซวียน ฉันมีธุระอื่นอีก ไปเป็นเพื่อนเธอไม่ได้นะ หาทางเองได้ใช่ไหม”

ได้ยินเช่นนี้ ริตาก็รีบพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “อื้ม ขอบคุณค่ะพี่ใหญ่”

“ด้วยความยินดีครับ”

เมื่อเห็นเขาเดินจากไป ริตาก็อดไม่ได้ที่ส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ เห็นได้ชัดว่าเกิดจากพ่อแม่เดียวกัน แล้วทำไมอีกคนหนึ่งถึงเป็นสุภาพบุรุษ แต่อีกคนกลับน่ารำคาญขนาดนี้

ริตาสูดหายใจเข้าลึกๆและเดินไปสุดทางเดินอย่างยอมรับชะตากรรม

ในที่สุดก็เห็นประตูห้องทำงาน ริตายื่นมือออกมากำลังจะเคาะประตู แต่จู่ๆประตูก็เปิดออกแล้วมีวัตถุที่ไม่รู้จักถูกผลักออกมา

ริตาไม่สามารถหลบได้ทันจึงถูกกระแทกจนล้มลงบนพื้น

วัตถุที่ไม่รู้จักร่วงมาทับเธอ

“อ้า! มาวิน คุณทำแบบนี้กับฉันได้ยังไง!”

ริตาเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่ชนเธอเมื่อครู่นี้เป็นผู้หญิงคนหนึ่งที่แต่งหน้าจัดและแต่งกายไม่เรียบร้อย หลังจากที่เธอล้มก็รีบลุกขึ้น แล้วชี้ไปยังคนที่อยู่ด้านในพร้อมคำด่าทอ

ร่างสูงของมาวินที่นั่งอยู่บนรถเข็น ดวงตาของเขามืดและน่ากลัว ร่างกายของเขาเปล่งประกายออร่าความแข็งแกร่ง ริมฝีปากเขาเปิดขึ้น “ไปให้พ้น”

“คุณ!” ปลายนิ้วของผู้หญิงสั่นด้วยความโกรธ “มาวินคุณคิดว่าคุณเป็นใคร ถ้าคุณไม่ใช่คุณชายคนที่สองของตระกูลหงษ์ล่ะก็ คุณคิดว่าฉันจะชอบคุณไหม เป็นแค่คนพิการ คุณคิดว่าตัวเองล้ำค่างั้นเหรอ กี่ครั้งแล้วที่คุณปฏิเสธฉัน!”

มาวินผู้ถูกด่าว่าเป็นคนพิการ จู่ๆเขาก็เย็นชาและความโกรธของเขาที่รุนแรงมากขึ้น

เมื่อผู้หญิงคนนั้นกำลังจะด่าขึ้นมาอีก ริตาที่ล้มอยู่ข้างล่างก็ลุกขึ้นแล้วพูดว่า “แม้ว่ามั่วเซวียนของฉันจะร่างกายไม่สมบูรณ์ คุณผู้หญิงคะคุณก็รีบระริกระรี้มาหาเขาถึงที่เองไม่ใช่เหรอ พอตอนนี้ไม่ได้กินองุ่นแล้วก็จะมาบอกว่าองุ่นมันเปรี้ยว?”

ทันทีที่คำพูดจบลง หญิงเจ้าเล่ห์ที่ถูกเย้ยหยันหันไปทางริตาด้วยความโกรธ เธอชี้นิ้วมาที่ริตาแล้วพูดอย่างแหลมคม “แกเป็นใครอีกเนี่ย นี่ถึงตาแกพูดแล้วเหรอ”

ริตาฉีกยิ้มเล็กน้อย เธอก้าวไปข้างหน้ายกมือขึ้นแล้วตบหน้าอีกฝ่ายทันที

“เปรี๊ยะ” เสียงดังขึ้นมาบริเวณทางเดิน

หญิงสาวพราวเสน่ห์ปิดหน้าอย่างไม่อยากจะเชื่อ “แกกล้าดียังไงมาตบฉัน!”

“เปรี๊ยะ!”

แลกมากับเสียงตบหน้าที่ก้องกังวาน

แม้ว่าเธอจะสวมรองเท้าส้นต่ำ หน้าสดจะคว่ำลง ขณะนี้ความโกรธของริตาราวกับเธอสูงหนึ่งร้อยแปดสิบเมตร แหงนหน้าขึ้นไปมองผู้หญิงที่ตกตะลึง “ฉันเป็นภรรยาของมั่วเซวียน มาล่อลวงสามีฉันต่อหน้าภรรยา เธอคิดว่าฉันตายไปแล้วเหรอ!”

เมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายยังชี้มาที่ตนเองอย่างไม่ยอม ริตาก็ยกมือขึ้นมากอดอย่างวางมาดแล้วพูดว่า “ยังไม่ออกไปอีก? หรือว่าเธออยากจะให้ฉันเรียกรปภ.มาลากเธอแล้วโยนออกไปบนถนน?”

“แก...พวกแก...” หญิงสาวปิดหน้าที่บวมด้วยความอับอาย แล้วพูดอย่างไม่ยินยอมก่อนจะออกไป “เดี๋ยวก่อนเถอะพวกแก ฉันจะทำให้พวกแกต้องมาคุกเข่าขอร้องฉันในไม่ช้าก็เร็ว”

ริตายกมือขึ้นแล้วทำท่าจะตบเธออีกครั้ง อีกฝ่ายกลัวมากจนรีบวิ่งหนีไปทันที

เมื่อเห็นท่าทางของกระต่ายขาวตัวน้อยเชื่อฟังก่อนหน้าที่จู่ๆก็เปลี่ยนไปคนละคน มาวินก็อดไม่ได้ที่จะมองเธออย่างลึกซึ้งขึ้นเล็กน้อย มีการสำรวจและซักถามอย่างละเอียดแต่ก็ยังมีความรู้สึกที่ไม่ค่อยเข้าใจนัก...

จนกระทั่งริตาหันมามองเขา มาวินก็กลับมาดูเย็นชาทันทีและพูดอย่างอารมณ์แปรปรวนว่า “ฉันประเมินเธอต่ำเกินไป”

ริตายักไหล่อย่างไม่ใส่ใจ “ถึงแม้จะเป็นแค่การแอบอ้างชื่อ แต่ไม่ว่าอย่างไรเราก็เป็นสามีภรรยากัน ในฐานะภรรยา ฉันจะยอมให้ผู้หญิงคนอื่นมายั่วยวนและใส่ร้ายสามีของตัวเองได้ยังไง”

มาวินถึงกับตกตะลึงไปไม่กี่วิกับคำพูดที่ถูกต้องของอีกฝ่าย แต่หลังจากที่ตั้งสติได้แล้ว เขาก็เย้ยหยันอย่างเย็นชา “เหอะ ผู้หญิงที่แต่งงานมาครั้งที่สองแล้วช่างมีประสบการณ์มากมาย พูดคำว่าสามีออกมาได้อย่างราบรื่นจริงๆ”

คำพูดประชดประชันเหล่านั้นทำให้ริตาต้องขมวดคิ้ว เมื่อนึกถึงภารกิจที่คุณท่านให้ตนเองมา ริตาก็เดินไปข้างหลังของมาวินแล้วคว้ารถเข็นของเขา “โอเค ฉันมาที่นี่ด้วยตัวเองตามความต้องการของคุณแล้ว คุณจะไม่รักษาคำพูดเหรอ”

ก่อนที่เขาจะตอบ ริตาก็เข็นเขาเข้าไปข้างในแล้วถามว่า “คุณต้องการให้ฉันทำอะไร”

มาวินไม่ตอบ แต่ออร่ารอบตัวของเขาแข็งแกร่งและบีบบังคับ เขาหัวเราะเยาะ “ดูเหมือนว่า เธอจะไม่รู้จริงๆว่าคำว่า ‘ตาย’ มันเขียนยังไง”

ริตาเม้มริมฝีปากของเธอ “ฉันก็ไม่ได้ต้องการจะเป็นผู้ช่วยของคุณเช่นกัน แต่นี่คือประสงค์ของคุณปู่”

“เธอใช้เขามากดดันฉันเหรอ” เสียงทุ้มที่เต็มไปด้วยอันตราย

“ทำไมล่ะ ฉันก็เป็นเหยื่อเหมือนกัน มีน้ำใจต่อกันหน่อยได้ไหม”

ริตาสังเกตเห็นว่าห้องทำงานของเขาค่อนข้างรก และมีเอกสารบางส่วนหายไปบนพื้น ซึ่งน่าจะเกิดจากผู้หญิงที่เพิ่งออกไปเมื่อกี้

เมื่อคิดได้ดังนั้นแล้ว เธอจึงก้าวไปข้างหน้าแล้วนั่งยองๆ แล้วหยิบเอกสารขึ้นมาจัดระเบียบให้บนโต๊ะ

มาวินมองดูการกระทำอย่างต่อเนื่อง ดวงตาของเขาก็เปลี่ยนเป็นโหดเหี้ยม

ผู้หญิงที่รักในเกียรติอันจอมปลอมแล้วยังเป็นหูเป็นตาให้กับคุณท่าน คาดไม่ถึงว่าตัวเองเกิดความรู้สึกประทับใจกับการกระทำครั้งก่อนๆของเธอ มันเป็นเรื่องที่น่าขำเสียจริง วิธีที่เธอใช้ มันเป็นวิธีที่จะทำให้ได้ใกล้ชิดกับตนเอง!

ฉันจำเป็นต้องบอกว่าระดับความสามารถของผู้หญิงคนนี้ถ้าเปรียบเทียบกับเมื่อก่อน ตอนนี้เหนือชั้นกว่ามาก

เวลานี้อันดาก็เข้ามาพอดี

“คุณชายเยี่ยครับ อีกห้านาทีการประชุมจะเริ่มแล้วครับ”

เมื่อเห็นริตา ดวงตาของอันดาก็หยุดชะงัก เขาไม่คิดว่าเธอจะมาได้จริงๆ

มาวินต้องการให้อันดาเข็นเขาออกไป แต่จู่ๆก็คิดอะไรบางอย่างได้ เกิดประกายแวววาวในดวงตา “อยากเป็นผู้ช่วยนักใช่ไหม ถ้าอย่างนั้นฉันจะให้โอกาสเธอ”