เฉิงเฟยเฟยเห็นว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก เธออดไม่ได้ที่จะเชื่อแบบนั้น
ดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากเกินไป
กู้อันหนิงรู้จักเธอมานานแล้ว เธอก็มักจะเอาใจเธอมาโดยตลอด กลัวว่าเธอจะไม่พอใจ เธอจะกล้าโกหกเธอได้ยังไง?
เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็โล่งใจ
“ชั่งเถอะ เธอไม่ได้โกหกฉัน ก็ดีแล้ว เมื่อกี้ฉันโดนเธอหลอกน่ะ ตอนนี้ดูเหมือนว่า...”
เธอหัวเราะเยาะ ดวงตาของเธอดูมืดมนเล็กน้อยในตอนกลางคืน
“เธอก็แค่แข็งนอกอ่อนใน ถ้าเธอแข็งแกร่งอย่างที่เธอแสดงออกมา ทำไมเธอถึงต้องใช้ร่างกายไปแลกกับชื่อเสียงเงินทองด้วย”
กู้อันหนิงรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าเธอเชื่อเธอ
แต่วินาทีถัดมา ก็ได้ยินเฉิงเฟยเฟยพูดว่า “แต่ในเมื่อเธอไม่ได้ถ่ายรูปหลักฐานมา อย่าพูดเรื่องนี้อีก ไม่อย่างนั้นก็จะถูกจับได้อีกและสร้างปัญหาให้ตัวเองแทน เข้าใจไหม”
กู้อันหนิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เข้าใจ”
เธอหยุดและถามว่า “แล้วคืนนี้เกิดอะไรขึ้น…”
เฉิงเฟยเฟยขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงสายตาที่กู้หรันมองเธอเมื่อกี้ เธอบอกว่า “เอาไว้ก่อน ไปบอกพวกเขาด้วย คืนนี้ยังไม่ต้องลงมือ”
เธอมักจะรู้สึกว่าวันนี้มีอะไรแปลกๆ
แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็มีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ
ต้องระมัดระวัง ครั้งนี้ปล่อยเธอไปก่อนแล้วกัน
ในอนาคตยังไงก็มีโอกาส ตอนไหนก็เอาคืนได้ทั้งนั้น?
เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉิงเฟยเฟยก็จากไป
กู้อันหนิง มองไปที่แผ่นหลังของเธอ เธอเอาแต่ด่าทอในหัวใจของเธอ
เฉิงเฟยเฟยไร้ประโยชน์จริงๆ!
เดิมทีเธอคิดว่าเธอสามารถใช้เธอมาจัดการกับกู้หรันได้ แต่เธอก็ยอมแพ้เพราะคำพูดไม่กี่คำจากอีกฝ่าย
ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้ เธอจัดการเองยังจะดีกว่า
กู้อันหนิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรออก
“ฮัลโหล พวกเธอมาที่นี่หรือเปล่า ถ้ามาแล้วก็ลงมือเลย! ระวังตัวด้วย อย่าให้ถูกจับได้ล่ะ”
——
ทางด้านนี้ กู้หรันถูกหญิงชราพาไปที่มุมห่างไกล
หญิงชราถามว่า “เธอมาที่นี่ทำไม”
กู้หรันตอบอย่างเกียจคร้าน “คุณมาได้ ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้?”
“กู้หรัน!” น้ำเสียงของสวี่ชิงชุ่ยแสดงถึงความเข้มงวด “ระวังท่าทีของตัวเองด้วย! ฉันเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเธอ!”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...