วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 23

เฉิงเฟยเฟยเห็นว่าสิ่งที่เธอพูดนั้นสมเหตุสมผลมาก เธออดไม่ได้ที่จะเชื่อแบบนั้น

ดูเหมือนว่าเขาจะคิดมากเกินไป

กู้อันหนิงรู้จักเธอมานานแล้ว เธอก็มักจะเอาใจเธอมาโดยตลอด กลัวว่าเธอจะไม่พอใจ เธอจะกล้าโกหกเธอได้ยังไง?

เมื่อคิดได้เช่นนี้ เธอก็โล่งใจ

“ชั่งเถอะ เธอไม่ได้โกหกฉัน ก็ดีแล้ว เมื่อกี้ฉันโดนเธอหลอกน่ะ ตอนนี้ดูเหมือนว่า...”

เธอหัวเราะเยาะ ดวงตาของเธอดูมืดมนเล็กน้อยในตอนกลางคืน

“เธอก็แค่แข็งนอกอ่อนใน ถ้าเธอแข็งแกร่งอย่างที่เธอแสดงออกมา ทำไมเธอถึงต้องใช้ร่างกายไปแลกกับชื่อเสียงเงินทองด้วย”

กู้อันหนิงรู้สึกโล่งใจเมื่อเห็นว่าเธอเชื่อเธอ

แต่วินาทีถัดมา ก็ได้ยินเฉิงเฟยเฟยพูดว่า “แต่ในเมื่อเธอไม่ได้ถ่ายรูปหลักฐานมา อย่าพูดเรื่องนี้อีก ไม่อย่างนั้นก็จะถูกจับได้อีกและสร้างปัญหาให้ตัวเองแทน เข้าใจไหม”

กู้อันหนิงพยักหน้าอย่างรวดเร็ว “เข้าใจ”

เธอหยุดและถามว่า “แล้วคืนนี้เกิดอะไรขึ้น…”

เฉิงเฟยเฟยขมวดคิ้วเมื่อนึกถึงสายตาที่กู้หรันมองเธอเมื่อกี้ เธอบอกว่า “เอาไว้ก่อน ไปบอกพวกเขาด้วย คืนนี้ยังไม่ต้องลงมือ”

เธอมักจะรู้สึกว่าวันนี้มีอะไรแปลกๆ

แม้จะไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่ก็มีความรู้สึกไม่สบายใจอยู่เสมอ

ต้องระมัดระวัง ครั้งนี้ปล่อยเธอไปก่อนแล้วกัน

ในอนาคตยังไงก็มีโอกาส ตอนไหนก็เอาคืนได้ทั้งนั้น?

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เฉิงเฟยเฟยก็จากไป

กู้อันหนิง มองไปที่แผ่นหลังของเธอ เธอเอาแต่ด่าทอในหัวใจของเธอ

เฉิงเฟยเฟยไร้ประโยชน์จริงๆ!

เดิมทีเธอคิดว่าเธอสามารถใช้เธอมาจัดการกับกู้หรันได้ แต่เธอก็ยอมแพ้เพราะคำพูดไม่กี่คำจากอีกฝ่าย

ถ้าเธอรู้ก่อนหน้านี้ เธอจัดการเองยังจะดีกว่า

กู้อันหนิงหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาและกดโทรออก

“ฮัลโหล พวกเธอมาที่นี่หรือเปล่า ถ้ามาแล้วก็ลงมือเลย! ระวังตัวด้วย อย่าให้ถูกจับได้ล่ะ”

——

ทางด้านนี้ กู้หรันถูกหญิงชราพาไปที่มุมห่างไกล

หญิงชราถามว่า “เธอมาที่นี่ทำไม”

กู้หรันตอบอย่างเกียจคร้าน “คุณมาได้ ทำไมฉันจะมาที่นี่ไม่ได้?”

“กู้หรัน!” น้ำเสียงของสวี่ชิงชุ่ยแสดงถึงความเข้มงวด “ระวังท่าทีของตัวเองด้วย! ฉันเป็นผู้หลักผู้ใหญ่ของเธอ!”

หลังจากที่เธอพูดจบเธอก็ออกไปพร้อมกับหลิ่วม่านหยิน

กู้หรันยืนอยู่ที่นั่นสักครู่ ก่อนที่เขาจะรู้สึกตลกเล็กน้อย

อยู่ๆ ก็อยากจะร้องไห้ และมีความเศร้าอยู่ในใจเล็กน้อย

เธอมักจะคิดว่าเธอไม่ใส่ใจท่าทีของหญิงชรา

แต่จนถึงวันนี้ เธอพบว่าฉันยังใส่ใจอยู่บ้าง

สวี่ชิงชุ่ยพาทุกคนในตระกูลกู้มาที่งานเลี้ยง แม้ว่าท่านจะไม่ได้พาเธอมาด้วย แต่มีสิ่งหนึ่งที่ชัดเจนคือความผิดของกู้อันหนิง แต่เธอกลับถูกตำหนิอยู่เสมอ

บางครั้งเธออดไม่ได้ที่จะสงสัยว่าเธอเป็นหลานสาวของท่านหรือเปล่า

กู้หรันหายใจเข้าลึกๆ และบอกตัวเอง

ไม่ต้องเสียใจ

ในเมื่อไม่มีใครรักเธอ เธอก็ควรรักตัวเอง

สิ่งที่คนอื่นไม่ยอมให้เธอ เธอหาได้ด้วยตัวเอง

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เธอจึงปรับอารมณ์และเดินไปที่ห้องโถง

แต่ในขณะนั้น เงาสีดำก็ผ่านไปข้างหลังเธอ ปิดปากของเธอ และลากเธอไปที่ป่าด้านหลัง