วิวาห์ลวงอลวนรัก นิยาย บท 28
กู้หรันไม่เคยคิดว่าวันหนึ่งเขาจะต้องไปที่สำนักทะเบียนกลางดึกเพื่อจดทะเบียนสมรส
ตอนที่ทั้งสองไปถึง 20 นาทีต่อมา
ประตูสำนักทะเบียนเปิดกว้างและพนักงานหลายคนออกมาพร้อมกับรอยยิ้มบนใบหน้า เมื่อพวกเขาเห็นสีโม่เฉิง พวกเขายิ้มอย่างดอกไม้ที่เบ่งบาน
“ยินดีต้อนรับคุณโม่เฉิง เดินทางมาแต่ไกลเลยนะคะ”
สีโม่เฉิงพยักหน้าเล็กน้อยให้เขาและพูดอย่างสุภาพว่า “ตอนนี้เป็นเวลากลางดึก คงต้องรบกวนทุกคนด้วยนะครับ”
“ไม่รบกวน ไม่รบกวน คุณสีโม่เฉิงบริจาคเงินจำนวนมากให้กับเราทุกปีเพื่อสนับสนุนการก่อสร้างในเมือง เราแค่พยายามทำให้ดีที่สุด นี่เป็นสิ่งที่เราควรจะทำ”
สีโม่เฉิงไม่ได้พูดอะไรมาก
กู้หรันแอบตกใจเล็กน้อย
เธอรู้เพียงว่าตระกูลสีนั้นมีอำนาจ แต่เธอไม่ได้คิดว่าอำนาจของพวกเขาจะยิ่งใหญ่ขนาดนี้
โชคดีที่พนักงานไม่พูดอะไรมาก
พวกเขาทำงานอย่างรวดเร็ว ไม่ว่าจะถ่ายรูป เซ็นชื่อ และรับใบทะเบียนสมรส
การทำงานทั้งหมด ใช้เวลาน้อยกว่าสิบนาที
สิบนาทีต่อมา กู้หรันยืนอยู่ที่ประตูสำนักทะเบียน มองดูหนังสือสีแดงที่อยู่ข้างหน้าเขา เขายังคงมึนงงเล็กน้อย
นี่...แต่งงานแล้วเหรอ?
เธอแต่งงานแบบนี้เลยเหรอ?
สีโม่เฉิงเดินมาจากด้านหลังและหยิบหนังสือสีแดงในมือของเธอ
กู้หรันถามอย่างร้อนรน “คุณทำอะไรเนี่ย”
“เอกสารเอาไว้ที่ผม”
กู้หรันรู้สึกไม่พอใจเล็กน้อย แต่คิดว่าหนังสือสีแดงเล่มนี้เป็นเพียงเรื่องชั่วคราวอยู่แล้ว และมันจะถูกแทนที่ด้วยหนังสือสีเขียว(ใบหย่า)ในไม่ช้าก็เร็ว ดังนั้นจึงไม่ได้สนใจมาก
หลังจากที่ทั้งสองออกจากห้องธุรการแล้ว พวกเขาก็ขึ้นรถ
สีโม่เฉิงถามว่า “คุณอยากจะกลับไปงานเลี้ยงและดื่มไวน์สักแก้วเพื่อฉลองไหม?”
กู้หรันส่ายหัว
“ไม่ ล่ะฉันอยากกลับบ้านเพื่อพักผ่อนเร็วๆ”
เหตุผลที่เธออยากไปงานเลี้ยงในวันนี้ ก็เพียงเพื่อให้คำตอบกับสีโม่เฉิง
แม้ว่าคำตอบสุดท้ายจะแตกต่างไปจากที่เธอวางแผนไว้แต่แรกก็ตาม แต่เธอก็ยังไม่อยากกลับไป
เมื่อเห็นเช่นนี้ สีโม่เฉิงก็ไม่ได้บังคับ
เขาหยิบโทรศัพท์มือถือของกู้หรัน และป้อนหมายเลขของเขาไว้
เธอต้องลงจากรถ และเดินเข้าไปในบ้าน
สีโม่เฉิงเฝ้าดูเธอกลับเข้าไปในบ้าน แล้วเขาก็ขึ้นรถและจากไป
เวลานี้ ทางด้านงานเลี้ยง
กู้อันหนิงและหลิ่วม่านหยินไม่เห็นว่าตระกูลสีไล่กู้หรันออกไป ดังนั้นพวกเขาจึงอดไม่ได้ที่จะสงสัย
หลิ่วม่านหยินไปหากู้อันหนิงเป็นการส่วนตัวและถามด้วยเสียงต่ำว่า “ทำไมทางนั้นไม่มีการเคลื่อนไหวใดๆเลย คนที่หนูหามาเชื่อถือไม่ได้หรือเปล่า?”
กู้อันหนิงก็ขมวดคิ้ว
“ไม่น่าเป็นไปได้ พวกนั้นเป็นคนที่เฉิงเฟยเฟยรู้จัก ว่ากันว่าพวกเขาเคยทำเรื่องแบบนี้บ่อยๆ ดังนั้นพวกเขาควรจะมีประสบการณ์มาก และหนูได้เพิ่มเงินพิเศษเข้าไปมากมาย มันเป็นไปไม่ได้ที่พวกเขาจะไม่ทำ”
เธอหยุดและพูดว่า “ต้องมีอุบัติเหตุอะไรแน่ๆ รอก่อน หนูโทรไปถามก่อน”
ในขณะที่เธอพูด เธอกำลังจะหยิบโทรศัพท์ออกมาเพื่อโทรออก
แต่ในขณะนั้นก็มีเสียงตื่นเต้นดังออกมาจากประตู
“คุณสีโม่เฉิง!”
“คุณสีโม่เฉิงมาแล้ว!”
ทุกคนหันหลังกลับ และแน่นอนว่าพวกเขาเห็นร่างสูงตรงเดินอยู่ท่ามกลางดวงดาว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วิวาห์ลวงอลวนรัก
มีต่อจากตอนที่ 145 มั้ยคะ...