วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 11

คนกลัวความสกปรกอย่างมู่เวยเวยล้มเลิกความคิดที่สองไป เธอเปิดประตูห้องน้ำ แล้วชะโงกหน้าออกไปดู พบว่าประตูยังคงปิดแน่น ไม่มีใครเดินเข้ามา ปลอดภัยทุกอย่าง

สุดยอด

มู่เวยเวยรีบวิ่งออกมาจากห้องน้ำตัวเปล่า และเปิดประตูตู้เสื้อผ้าเพื่อหาเสื้อผ้ามาใส่ก่อนอย่างลวกๆทันที

แต่ในตู้เสื้อผ้ามีแต่ชุดผู้ชาย มู่เวยเวยจึงเลือกหยิบเสื้อเชิ้ตสีขาวมาใส่อย่างไม่มีทางเลือก

ตอนที่เธอกำลังหยิบเสื้อเชิ้ตออกมาอยู่นั้น และยังไม่ทันได้ใส่ ประตูก็ถูกเปิดเข้ามาจากด้านนอก

“อ๊ายยย!!!” มู่เวยเวยกรี๊ดเสียงดัง พร้อมเอาเสื้อเชิ้ตมาบังร่างกายไว้ จากนั้นก็ตะโกนออกมาเสียงดังว่า “ไสหัวออกไป”

เย่ฉ่าวเฉินที่เพิ่งเข้ามาในห้องก็ตกใจเงยหน้าขึ้นมอง ก่อนจะเห็นภาพดีๆตรงหน้า

มุมปากของเขายกขึ้นน้อยๆ พร้อมดันประตูด้านหลังปิดลง และมองไปที่มู่เวยเวยที่อยู่ไม่ไกล “นี่ยังไม่ค่ำเลย แต่ถ้าคุณรออ่อยผมไม่ไหวแล้วล่ะก็ ผมก็พร้อมจะให้ความร่วมมืออย่างดีเลย”

เย่ฉ่าวเฉินพูดพลางเดินเข้าไปหามู่เวยเวย ความงามที่อยู่ตรงหน้าทำให้เขารู้สึกคอแห้งผากขึ้นมา จึงต้องคลายเน็คไทด์ออกอย่างไม่รู้ตัว

“คุณ...คุณ...” มู่เวยเวยตกใจกลัว รีบใส่เสื้อเชิ้ต พร้อมถอยหลังไม่หยุด “ใคร...ใครอ่อยคุณ อย่าเข้ามานะ ออกไป นี่เป็นห้องของฉัน รีบไสหัวออกไปเดี๋ยวนี้!”

“ห้องของคุณหรอ” เย่ฉ่าวเฉินอดไม่ได้ที่จะหัวเราะเยาะ “นี่เป็นห้องของผม บ้านทั้งหลังเป็นของผม คุณแก้ผ้าในห้องของผม ไม่ใช่จะอ่อยผมหรือไง”

ห๊ะ...ห้องของเขาหรอ