วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 16

หลังจากที่กิจกรรมของทั้งคู่จบลง

มู่เวยเวยนั่งลงบนพรมในห้องหนังสืออย่างหมดแรง ในขณะที่เย่ฉ่าวเฉินลุกขึ้น และหัวเราะเยาะออกมา “บริการได้ไม่เลว คุณก็มีแค่ร่างกายนี่แหละที่สามารถดึงดูดผู้ชายได้”

“....” มู่เวยเวยยังคงหอบ และไม่ได้พูดอะไรออกไป สำหรับคำดูถูกของผู้ชายคนนี้ สองวันนี้เธอได้ยินมามากพอแล้ว

“ตอนนี้ฉันออกจากคฤหาสน์ได้หรือยัง” มู่เวยเวยถาม นี่ต่างหากคือจุดประสงค์ของเธอ

เย่ฉ่าวเฉินที่กินจนจุแล้ว เมื่อได้ยินคำพูดของเธอ เขาก็โกรธขึ้นมาอีกอย่างไม่คาดคิด “คุณยังอยากไปอีกหรอ ผมยังทำให้คุณไม่พออีกหรือไง”

ใบหน้าของเธอแดงขึ้นมา แค่เย่ฉ่าวเฉินคนเดียว เธอก็รับไม่ไหวแล้ว

“ฉันอยากกลับบ้านตระกูลมู่ไปเอาข้าวของ แล้วก็เสื้อผ้าต่างๆ แล้วก็อยากไปเรียน....” มู่เวยเวยอธิบายพลางกัดริมฝีปาก “เพราะว่าเรื่องแต่งงาน ครึ่งเดือนนี้ฉันเลยขอลาครู ถ้ายังไม่ยอมไปเรียนอีก ฉันอาจจะถูกไล่ออก...”

“ของคุณที่อยู่บ้านตระกูลมู่ ผมจะให้คุณอาหวังไปเอามา แล้วก็เรื่องเรียน....” เย่ฉ่าวเฉินส่งยิ้มเย็นออกมา “โดนไล่ออกแล้วยังไง คุณคิดว่าตระกูลเย่จะเลี้ยงคุณไม่ได้หรอ”

“คุณ....” ความโกรธของเธอพุ่งขึ้นมาทันที เธอหายใจเข้าลึกๆ ข่มความโกรธเอาไว้ แล้วพูดอย่างอดทน “ฉันรู้ว่าตระกูลเย่เลี้ยงฉันได้ แต่ฉันเรียนมาสามปีกว่าแล้ว อีกนิดเดียวก็จะจบแล้ว ฉันไม่อยากล้มเลิกมันตอนนี้ แถมเมื่อกี้คุณก็เพิ่งจะรับปากกับฉันว่าถ้าฉันยอม คุณจะให้ฉันไปเรียน”