วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 33

เมื่อมู่อี้เหยาโดนเย่ฉ่าวเฉินทำแบบนี้ก็ตกใจนิดหน่อย แค่ครู่เดียว หลังจากนั้นกลับรู้สึกตื่นเต้นดีใจมาก โดยไม่ได้คำนึงว่าประตูไม่ได้ปิดและด้านนอกมีคนมองอยู่ เธอพยักหน้า "ได้ค่ะ งั้นฉันจะเต้นไม่พี่ดูนะคะ"

พูดจบ เย่ฉ่าวเฉินก็ปล่อยเธอเป็นอิสระ มู่อี้เหยาลุกขึ้นยืน เริ่มสะบัดชุด โยกย้ายส่ายสะโพก

มู่เวยเวยแค่เพียงได้ยินเสียงเย่ฉ่าวเฉิน เห็นเขาโอบมู่อี้เหยา ก็สีหน้าเปลี่ยน ขณะนั้นเมื่อเห็นเหตุการณ์ก็รู้สึกขยะแขยง เบะปาก พลางทำเสียงฮึดฮัด แล้วเชิดหน้าเดินออกไป

"เอ่อ..พี่ฉ่าวเฉินคะ ดูฉันเต้นแล้วเป็นยังไงบ้างคะ"มู่อี้เหยายังคงสะบัดผ้าและโยกย้ายไปมา

"อืม ไม่เลว" เย่ฉ่าวเฉินเบนสายตาออกมาจากมู่เวยเวย ครุ่นคิดบางอย่าง แล้วพูดกับมู่อี้เหยาแบบผ่านๆ

มู่อี้เหยาเต้นอย่างเร่าร้อน เธอมั่นใจมาก ในตอนแรกเริ่มเต้นอยู่ข้างหน้าเย่ฉ่าวเฉิน สักพักก็เริ่มขยับขาเข้าไปยืนใกล้ๆ จนไปนั่งอยู่บนตักของเขา

พยายามยั่วยวนทุกอย่าง

เย่ฉ่าวเฉินดึงสติกลับมา แสดงแววตาเบื่อหน่าย หลังจากนั้นเขาก็พลิกตัวกดให้มู่อี้เหยาลงไปอยู่ใต้ร่าง

มู่อี้เหยาหยุดนิ่ง รู้สึกตื่นเต้นเร้าใจ เธอเฝ้ารอให้เย่ฉ่าวเฉินขยับเข้ามาใกล้อีก แต่ทว่าเย่ฉ่าวเฉินกลับลุกขึ้นยืน แล้วผละออกจากตัวเธอไป

"พี่ฉ่าวเฉิน......" มู่อี้เหยาตกใจ ช่วงเวลาแบบนี้ไม่ใช่ว่าต้องทำเรื่องแบบนั้นหรอกหรอ

แล้วทำไมเขาถึง.....

เย่ฉ่าวเฉินจัดระเบียบร่างกาย และจัดเสื้อผ้าให้เรียบร้อย มองดูเวลาที่ข้อมือ "ใกล้ถึงเวลาแล้ว ฉันมีงานที่ต้องไปจัดการต่อ ฉันลงไปข้างล่างก่อนนะ"