วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 337

เย่จิงเหยียนพูดประชดประชัน “ฉันคิดว่าคืนนั้นไม่มีอะไรเกิดขึ้น เธอต้องการเป็นของคุณผู้หญิงตระกูลเย่ ดังนั้นเธอจึงทำสิ่งที่เลวร้ายที่สุดและตั้งใจจะท้องกับแฟนเก่าของเธอ โดยแสร้งว่าเป็นลูกของฉัน เพื่อให้บรรลุวัตถุประสงค์ที่ซ่อนเร้นของเธอ”

จ้าวเสวียน เขาค่อยๆวางแผนอย่างพิถีพิถันทีละขั้นตอน ส่ายหัวอย่างหมดหวังที่จะโต้แย้งว่า “ไม่ ไม่ ไม่ใช่แบบนี้ ฉันรักคุณจริงๆ ฉันมีลูกของคุณจริงๆ ฉันจะทำแบบนั้นได้อย่างไร?”

“ใช่ ฉันก็คิดเหมือนกัน เด็กหญิงตัวเล็กๆที่เข้มแข็งและกล้าหาญเช่นนี้ จะทำอะไรแบบวันนี้ได้อย่างไร” เย่จิงเหยียนมองเธอด้วยความรังเกียจและเสียใจ

เย่ชูวเสวียเริ่มสนทนา “ฉันจำได้ไม่กี่ปีก่อน เธอถูกแก๊งอันธพาลไล่ล่าเพื่อทวงหนี้ และฉันก็ออกจากรถไปช่วยเธอ ฉันไม่คิดเลยว่าจะอกตัญญูต้อบ้านของฉัน"

หัวใจจ้าวเสวียนตกลงไปถึงก้นบึ้ง เธอมองไปที่เย่จิงเหยียนที่ไม่แยแส จากนั้นเธอก็ขอช่วยจากมู่เวยเวย แต่พบว่าเธอกำลังมองดูตัวเองอย่างเย็นชา ก็รู้ว่า เธอไม่มีอำนาจที่จะเล่นลิ้นได้อีกแล้ว

ความโกรธระบายมาทันที และตรงไปที่ซวีเจี้ยน “ซวีเจี้ยน! จ้าวเสวียนถามเขาหลังจากที่เลิกราฉันไป ฉันไม่ได้พูดสิ่งที่ไม่ดีเกี่ยวกับเธอเพื่อทำลายชื่อเสียงของเธอ ทำไมวันนี้คุณทำกับฉันแบบนี้?”

“ทำไมเธอถึงใช้ลูกของฉันเพื่อให้บรรลุเป้าหมายของเธอ? นั่นคือสิ่งที่มีชีวิต ทำไมเธอถึงโหดร้าย? เธอถามความคิดเห็นของฉันหรือไม่?” ซวีเจี้ยนตะโกนใส่เธอด้วยความโกรธ

สมองจ้าวเสวียนกระโดดโลดเต้น คำพูดที่ไม่ผ่านการกลั่นกรองของสมองโพล่งออกมา “เธอให้อะไรลูกได้บ้าง ? ลูกคนยากจนอย่างเธอ สามารถให้เขาเรียนโรงเรียนที่มีชื่อเสียง ให้สภาพแวดล้อมที่ดีที่สุดแก่เขาได้ไหม? คุณให้เขาเรียนต่อในต่างประเทศในอนาคตได้หรือไม่?”

คำพูดจ้าวเสวียน ทำให้ฉากนี้เงียบลงทันที ทุกคนมองเธอด้วยสายตาที่ซับซ้อน ทันใดนั้นจ้าวเสวียนก็นึกได้ว่าเธอพูดอะไร เธอยอมรับว่าเด็กคนนี้เป็นลูกของ ซวีเจี้ยน

ในใจแตกสลายและ จ้าวเสวียนนั่งอยู่บนเก้าอี้เสียงดังด้วยสีหน้ามึนงง

มู่เวยเวยรู้สึกเหมือนถูกใครบางคนโยนดวงใจลงไปที่พื้นจนแตกละเอียด และพูดด้วยความโกรธ ว่า “คุณจ้าว คุณทำเรื่องแบบนี้ได้อย่างไร? ฉันปฏิบัติกับคุณอย่างดีและปกป้องคุณ คุณ.....”

ปรากฎว่าเธอไม่ได้ตั้งท้องลูกของตระกูลเย่ ทำคุณบูชาโทษจริงๆ

“แม่ ฉันเพิ่งจะบอกคุณแล้ว ผู้หญิงคนนี้มีปัญหาแน่นอน แม่ยังไม่เชื่ออีก” เย่ชูวเสวียพูดแขวะ

เย่ฉ่าวเฉินจ้องมองลูกสาว พูดปกป้องภรรยาและว่า “แม่ก็สงสารเขา ทำไมเธอพูดแบบนั้นได้ยังไง?”

“อื้ม ฉันผิดไปแล้ว” เย่ชูวเสวียรับความผิด

เย่จิงเหยียนมองไปที่ใบหน้าที่ไร้สีเลือดของจ้าวเสวียนและพูดว่า “เธอมีอะไรจะพูดอีกไหม?”

จ้าวเสวียนเงียบเป็นเวลานาน เดินมาอย่างช้าๆและพูดอย่างเฉยเมยว่า “ฉันยอมรับ ว่าเด็กที่ฉันท้องไม่ใช่ลูกของคุณจริงๆ แต่คุณทำให้มันแท้ง นี่เป็นความจริงที่เถียงไม่ได้”

“ฉันยอมรับเรื่องนี้” เย่จิงเหยียนพูดอย่างใจเย็น มันเป็นเรื่องจริงที่เขาอารมณ์ไม่ดีจนผลักเธอกลิ้งตกบันไดไป

“ให้ฉันหนึ่งล้าน เพราะมันเป็นค่าทดแทนสำหรับชีวิตของลูกฉัน” จ้าวเสวียนพูดอย่างไร้ยางอาย

ซวีเจี้ยน โกรธแทบจะระเบิด “จ้าวเสวียน เธอยังมีจะเอาเงินอีกเหรอ?”

“ไม่เกี่ยวกับแก ลูกเป็นของฉัน ฉันต้องได้แน่นอน” จ้าวเสวียนเงยหน้าขึ้น เธอวางแผนมานาน เกือบจะเอาชีวิตเป็นเดิมพัน ดังนั้นเธอจึงจะไม่ยอมที่จะเสียเปล่า

“ห้าแสน ไม่มีมากไปกว่านี้แล้ว” เย่จิงเหยียนสงบนิ่งมาก

จ้าวเสวียนอึ้ง “เย่จิงเหยียน คุณเป็นคนขี้เหนียวเกินไป เงินเพียงหนึ่งล้านไม่ทำให้ขนหน้าแข้งร่วงหรอก?”

“สำหรับฉันเงินหนึ่งล้านเป็นเงินก้อนเล็กๆ แต่เธอไม่มีค่าขนาดนั้น” เย่จิงเหยียนจ้องมองเธออย่างดุร้าย ยอมรับเงินห้าแสนนั้นจะดีกว่าเพราะบางทีฉันจะเปลี่ยนใจไม่ให้เลย”

จ้าวเสวียนช่างน่ารังเกลียดในสายตาของเขา ทันใดนั้นเธอก็นึกถึงต้วนอีเหยา เธอออกแบบที่จะปล่อยให้ต้วนอีเหยาทิ้งเขาไป เย่จิงเหยียนกลัวว่าเขาจะเกลียดตัวเองไปจนตาย

จบแล้ว จบแล้ว ไพ่ในมือของหล่อนถูกเปิดเผยหมดแล้ว ทำได้แค่ให้เขาฆ่า

“ได้ ฉันจะทำตามที่เธอพูด ห้าแสนก็ห้าแสน ฉันต้องการตอนนี้”

เย่จิงเหยียนโยนเช็คที่เตรียมไว้ล่วงหน้าให้เธอ ระบุจำนวนเงินห้าแสนถ้วน “คุณผู้หญิงจ้าวได้โปรดออกจากบ้านของเราตอนนี้ ฉันแจ้งให้คุณทราบ เนื่องจากพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสม โดยตระกูลเย่ขับไล่ ของใช้ส่วนตัวของเธอ จะถูกส่งถึงบ้านเธอ ตอนนี้เธอไปจัดกระเป๋าและออกไปได้เแล้ว”

จ้าวเสวียนคว้าเช็คไว้ในมือของเธอ ลุกขึ้นด้วยความสิ้นหวังและเดินออกไปอย่างไร้ประโยชน์ สิ่งนี้ไม่ใช่สิ่งที่เธอต้องการให้เกิดขึ้น เธอแค่ต้องการให้เย่จิงเหยียนรักเธอ แต่ทำไมเธอถึงมาถึงจุดนี้ได้?

ซวีเจี้ยนโกรธจนทนไม่ได้ หญิงสาวที่เขาเคยรักมากตอนนี้กลายเป็นสิ่งที่น่ารังเกียจ เขารู้สึกเหมือนมีหินก้อนใหญ่กดทับอยู่ในใจเขา หายใจออกและพูดว่า “คุณชายเย่ ตอนนี้ไม่มีอะไรเกี่ยวกับฉันแล้ว ฉันขอตัวก่อน”

“ขอบคุณที่มาในวันนี้” อารมณ์เย่จิงเหยียนดีกว่าเขามาก คำพูดก็นุ่มนวลลง

“โบกมือลา ลาก่อน” ซวีเจี้ยนกล่าวลาเย่ฉ่าวเฉินและภรรยาของเขา หันหลังจากไปจากห้องนั่งเล่น เดินออกไปที่ประตูอย่างรวดเร็ว

เขาไม่ต้องการพบเจอจ้าวเสวียนในชีวิตอีกต่อไป เธอทำลายความรักที่สวยงามของเขาไปหมดสิ้น

เมื่อในห้องรับรองมีเพียงคนตระกูลเย่ เย่จิงเหยียนก็ยิ้มออกมา ในที่สุดเรื่องนี้ก็กระจ่าง

“พี่ชาย เธอรู้สึกมีพิรุธตอนไหน ก็ไม่บอกฉัน ช่างน่าน้อยใจจริงๆ ทำเอาพ่อแม่ของฉันฉันรู้สึกหวาดกลัวไปหมด ยังกังวลว่าพี่จะสับสนเซ็นเอกสารจริงๆ” เย่ชูวเสวียอารมณ์ดีขึ้นในที่สุดจะไม่เห็นเงาจ้าวเสวียนในบ้านของเราอีกต่อไปนี้

เยาจิงเหยียนยิ้ม “ในเย็นวันหนึ่งฉันได้ยินเธอคุยโทรศัพท์ พูดเรื่องราวแปลกๆน่าสงสัย ฉันก็เลยอยากจะหาข้อมูลเกี่ยวกับอดีตแฟนของเธอ แต่ฉันก็ไม่คิดว่ามันจะเหนือความคาดหมายขนาดนี้”

“เรื่องสนุกขนาดนี้ ทำไมไม่เรียกฉันด้วย?” เย่ชูวเสวียแสร้งโกรธและพูด

“ก็ตอนนี้เธอก็รู้แล้วไง?”

มู่เวยเวยแสดงความขอโทษเล็กน้อย “เป็นเพราะแม่หน้ามืดตามัวจนมองคนไม่ออกและยังทะเลาะกับพวกคุณเพราะเรื่องนี้ เฮ้อ ...”

เย่จิงเหยียนเดินไปข้างหน้าและกอดไหล่แม่ แล้วพูดว่า “แม่ คุณไม่ผิด จ้าวเสวียนฉลาดเเกมโกงเกินไป ฉันไม่โทษคุณ”

“งั้นเธอรีบนำเรื่องนี้ไปบอกอีเหยา อย่างนี้คุณทั้งสองก็สามารถคืนดีกันได้ ทุกคนก็มีความสุข” มู่เวยเวยเร่งเร้าเขา

เย่จิงเหยียนรู้สึกผิดหวังเบาๆ “ฉันไม่สามารถติดต่อเธอได้ในขณะที่เธอปฏิบัติภารกิจ กลัวจะเข้าใจผิด”

ทั้งสามนิ่งเงียบ

ในขณะที่จางเห่อเดินเข้ามา “คุณผู้ชาย คุณผู้หญิง สิ่งของของจ้าวเสวียนจัดเก็บเรียบร้อยแล้ว ให้จัดรถไปส่งเลยไหม?”

“ส่งอะไร?” เย่ฉ่าวเฉินพูดอย่างเย็นชา “ปล่อยเธอให้ไปเอง ทำเอาฉันเกือบจะเสียสะใภ้ที่ดีไปแล้ว ยังจะให้ไปส่งเหรอ?”

“ครับ ทราบแล้ว” จางเห่อกลั้นยิ้มออกไป

ไม่กี่นาทีต่อมา จ้าวเสวียนถือกระเป๋าใบเล็ก เดินโดดเดี่ยวบนถนนไปสู่ประตูคฤหาสน์ตระกูลเย่ ทั้งสี่ยืนอยู่หน้าหน้าต่างดูเงาด้านหลังบางๆของเธอ

เวลานี้ สายตาและหูของเขาเงียบลงในที่สุด