วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 38

เย่ฉ่าวเฉินเห็นหนานกงเฮ่าไม่ตอบโต้ จึงเข้าไปแย่งมู่เวยเวยออกมาจากอ้อมกอดของเขา แต่เมื่อสัมผัสร่างบางของมู่เวยเวยก็รู็สึกถึงเลือดที่ไหลซึมอยู่ทั่วทั้งแผ่นหลัง จึงมีสีหน้าไม่ค่อยดี

เขารีบเปิดประตูด้านหลัง พามู่เวยเวยเข้าไปนั่ง หลังจากนั้นเย่ฉ่าวเฉินก็กลับมาที่ฝั่งคนขับ โดยไม่สนใจเสียงจากหนานกงเฮ่าแล้วรีบขับออกไป พลางกดโทรศัพท์โทรไปที่บ้าน

"เอ่อ คุณอาหวังครับ โทรเรียกคุณหมอหานให้หน่อยครับ ให้เขารีบมาที่บ้านเลยนะครับ"

ไม่ได้อธิบายให้คุณอาหวังเข้าใจมากนัก เย่ฉ่าวเฉินก็กดวางไป เขามองจากกระจกส่องหลังไปที่นั่งด้านหลังเพื่อดูมู่เวยเวย เธอยังคงนั่งหลับตานิ่ง คิ้วขมวด เสื้อด้านหลังเต็มไปด้วยเลือด

"มู่เวยเวยเธอโง่หรือเปล่า บาดเจ็บขนาดนี้แล้วทำไมไม่บอก" เย่ฉ่าวเฉินดุเสียงเข้ม "มู่เทียนเย่มีน้องสาวแบบเธอได้ยังไง ไม่รู้ว่าเป็นพี่น้องกันจริงหรือเปล่า ทำไมต่างกันขนาดนี้เนี่ย!"

"คุณ——" มู่เวยเวยที่นั่งอยู่ด้านหลังไม่อยากพูดมากนัก แต่โดนเย่ฉ่าวเฉินยั่วโมโหก็ทนไม่ได้ ทำไมบนโลกใบนี้มีผู้ชายนิสัยเสีย น่าขยะแขยงแบบนี้

"เย่ฉ่าวเฉิน ฉันเกลียดคุณ！！" มู่เวยเวยข่มความเจ็บปวด กัดฟันพูดออกมา

เมื่อเย่ฉ่าวเฉินได้ฟัง ก็แสยะยิ้ม "เธอสภาพนี้เนี่ย เหอะ ดูแลตัวเองก่อนมั้ย"

"......." มู่เวยเวยหงุดหงิด เบือนหน้าหนีไปอีกทาง เธอไม่อยากตอบโต้ ไม่อยากสนใจเขาอีกแล้ว เพราะตอนนี้เจ็บจนตาลายไปหมด

เย่ฉ่าวเฉินขับผ่านไฟแดงไปอยางรวดเร็วมุ่งตรงไปที่บ้าน เมื่อถึงหน้าประตู เขาก็ดับเครื่อง อุ้มพามู่เวยเวยขึ้นไปที่ห้อง

คุณอาหวังเมื่อได้รับโทรศัพท์จากเย่ฉ่าวเฉินก็ไม่ได้นิ่งนอนใจ รีบพาคุณหมอประจำตระกูลมาที่บ้าน ทั้งสองคนเมื่อเห็นเย่ฉ่าวเฉินอุ้มพามู่เวยเวยเข้ามาในบ้าน ก็รีบตามไปทันที

"คุณชาย เกิดอะไรขึ้นครับ" คุณอาหวังรีบถามขึ้น ทันใดนั้นสายตาก็เหลือบไปเห็นเลือดที่แผ่นหลังของมู่เวยเวย "อ๊ะ คุณพระช่วย คุณหนูทำไมบาดเจ็บอย่างนี้ล่ะครับ คุณหมอหานเร็วเข้า คุณหนูบาดเจ็บ！"