วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 381

นายท่านได้รับการปล่อยตัวก็รู้สึกสับสนเล็กน้อย ลู่ฉีกลัวว่าพวกเขาจะมีแผนอะไร เมื่อเลขามาถึงก็รีบสตาร์ทรถออกไปทันที

อี้เทียนเฉิงจ้องมองไปที่เฟอร์รารี่สีแดงที่กำลังขับห่างออกไปอย่างขมขื่นและส่งเสียงอย่างเย็นชา จากนั้นเดินไปข้างๆนายท่านอี้

มีแผลถลอกเล็กน้อย แต่ดูรวมๆแล้วยังสุขภาพดี

ทั้งสามกลับไปที่อี้กรุ๊ป แม้แต่เขาก็ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น แต่เมื่อเห็นสีหน้าของพวกเขาก็อดไม่ได้ที่จะขนลุก

"ตอนนี้หนอนบ่อนไส้ก็ไล่ออกไปแล้ว รอพรุ่งนี้ก็ไปเก็บเงินได้ทีเดียวเลย" เย่จิงเหยียนนั่งอยู่บนโซฟาในห้องทำงานยกขาขึ้นนั่งอย่างสบายๆ

อี้เทียนเฉิงเห็นว่ามีบางอย่างผิดปกติ เขามองไปที่นายท่านอี้อย่างใจจดใจจ่อ ตั้งแต่เขาถูกช่วยกลับมา เขาก็เงียบมาตลอดทางจนตอนนี้ก็ยังไม่พูดอะไร

"พ่อ พ่อรู้สึกยังไงบ้าง?" อี้เทียนเฉิงโน้มตัวไปข้างหน้านายท่านอี้และถามเบาๆ

นายท่านอี้มองเขาอย่างว่างเปล่า ผ่านไปสักพักจึงตอบว่า "ฉันไม่เป็นไร"

แต่เขาไม่คิดว่าลู่ฉีจะใจร้ายขนาดนี้ เอาเงินของเขาไปมากมายขนาดนี้ ยังมาลักพาตัวอีก สุดท้ายยิ่งไม่คาดคิดว่าคนที่ทรยศจะเป็นเลขา!

ถูกคนอื่นหลอกยังไม่เจ็บใจเท่าถูกคนสนิทใกล้ชิดหลอก

อี้เทียนเฉิงรู้ว่าเขาไม่สบายใจ เขาจึงไม่ได้ถามอะไรมาก เรียกคนส่งเขากลับบ้าน แต่ตัวเองยังอยู่ที่อี้กรุ๊ป

......

ในไม่ช้าก็ถึงเวลาส่งมอบโครงการก็มาถึง ต้วนอีเหยาถูกเย่จิงเหยียนปลุกแต่เช้า เธอยังรู้สึกง่วงมาก จึงหาวตลอดเวลาที่นั่งอยู่บนเก้าอี้

ลู่ฉีกเบเลขาก็มาถึงในงานแล้วเช่นกัน สีหน้าพวกเขาเฉยชาราวกับไม่ได้ทำอะไรลงไป แต่เย่จิงเหยียนเห็นร่องรอยของความโกรธ แต่เขาก็นั่งตัวตรงด้วยความมั่นใจ

อี้เทียนเฉิงเองก็เห็นเช่นกัน ต้องมีอะไรเกิดขึ้นหลังจากนี้อีกแน่นอน

นอกจากพวกเขาแล้วยังมีผู้คนมาชมความตื่นเต้นมากมาย รวมถึงสื่อต่างๆ ทันทีที่พวกเขาเข้าไปในสถานที่ “แชะแชะ” พวกเขาก็ถูกนักข่าวถ่ายรูป

ต้วนอีเหยาจงใจเดินไปที่ด้านข้างของเย่จิงเหยียน ทำให้สื่อยิ่งอยากรู้อยากเห็นเกี่ยวกับเธอ

"เริ่มกันเถอะ"

พูดเทียนเฉิงพูดกับพิธีกรที่อยู่ข้างๆเขา พิธีกรพยักหน้าและหยิบไมโครโฟนขึ้นมา "โปรดอยู่ในความสงบ วันนี้คือวันเปิดตัวของโครงการหนางกง ตามเนื้อหาที่ลงนามโดยลู่ฉีโครงการจะต้องเสร็จอย่างน้อยแปดสิบต่อเก้าสิบ...... "

ผู้คนมากมายให้ความสนใจเกี่ยวกับเรื่องนี้ แน่นอนว่าพวกเขาทุกคนรู้กฎพวกนี้ดี ในขณะที่พิธีกรพูดพวกเขาก็หาวอย่างเบื่อหน่าย หลังจากพูดจบก็ส่งเสียงเชียร์ทันที

สีหน้าของลู่ฉีไม่แน่ใจ เธอกำลังจะลุกขึ้น แต่เลขาก็ลุกขึ้นยืนก่อนเธอ

ทันทีที่เขาปรากฏตัว ผู้ถือหุ้นของอี้กรุ๊ปคนนึงจำเขาได้ พวกเขาปิดปากและกระซิบ ทุกคนต่างสงสัยว่าทำไมเขาถึงปรากฏตัวข้างๆลู่ฉี

หรือว่าเป็นตัวอทนของอี้เทียนเฉิง?

หลังจากไตร่ตรองอย่างถี่ถ้วนแล้วก็มีความเป็นไปได้ เลขาคนนี้ภักดีต่อพวกเขา ไม่น่าจะเป็นคนทรยศ

เลขาหยิบเอกสารและรีบเดินไปที่โต๊ะข้างๆเย่จิงเหยียน โครงการเป็นของอี้เทียนเฉิง แต่คนที่ซื้อคือเย่จิงเหยียน เขาจึงไม่ได้คิดเรื่องนี้และเดินตรงไปตรงหน้าเขา

“ พวกเราไม่สามารถทำสำเร็จได้” ทันทีที่ไปถึงตรงหน้าเขา เลขาก็พูดออกมา

อี้เทียนเฉิงนั่งอยู่ไม่ไกลและเขาไม่ได้ตั้งใจลดเสียงลง เขาจึงได้ยินทั้งหมด แววตาเต็มไปด้วยรอยยิ้ม

"งั้นก็เสียค่าชดเฉย!" เย่จิงเหยียนจับมือต้วนอีเหยา และผลักเอกสารตรงหน้าเขาออกไปอย่างไม่แยแส

เลขาถึงกับผงะ เขาไม่คิดว่าเขาจะป็นคนตรงขนาดนี้ นี่ไม่ใชเงินน้อยๆ สำหรับพวกเขาแล้วมันมหาศาลมาก

แม้ว่าอี้กรุ๊ปจะมีมูลค่าหลายพันล้าน แต่ก็เป็นการประเมินมูลค่าของบริษัททั้งหมด พวกเขาใช้เงินเพียงพันล้านเท่านั้น ตอนนี้พวกเขาทั้งหมดต้องชดเชยให้กับเย่จิงเหยียน ไม่อยากจะคิดอนาคตต่อไปของพวกเขา

"เซ็นซะเถอะ" เย่จิงเหยียนไม่อยากเสียเวลากับเรื่องนี้มาก ยังมีเรื่องที่ต้องทำอีกเยอะ

แค่มองสีหน้าของเขาก็รู้ว่าเขายังมีความหวังข้างหน้า แท้จริงแล้วเขาฝันหวานเกิน นิสัยของเย่จิงเหยียนถ้าคิดจะช่วยก็จะช่วยให้สุด จะไม่ปล่อยให้มีโอกาสที่จะกลับมาทำลายอี้กรุ๊ปได้อีก

เลขาเห็นว่าไม่มีวิธีอื่นแล้ว จึงกัดฟันและเซ็นชื่อในสัญญา เงินหายไปแล้ว พวกเขายังมีบ้านและรถ มันก็ยังมีค่าอยู่บ้าง เขาจะต้องกลับมาแก้แค้นอีกแน่!

ผู้สื่อข่าวด้านล่างไม่รู้ว่าพวกเขาพูดอะไรเพียงเห็นว่าฝ่ายหนึ่งภูมิใจและอีกฝ่ายก็หมดหมอง ก็เข้าใจถึงสถานการณ์เช่นกัน

คนที่รู้ว่าคนนี้คือเลขาของนายท่านอี้ก็ไม่แปลกใจเลย ดูเหมือนว่าเขาจะทรยศยี่จริงๆ จิตใจของคนสมัยนี้......ไว้ใจไม่ได้จริงๆ!

สามีใหม่ตอนนี้ก็คือเลขา นานท่านอี้ช่างน่าสงสารจริงๆ

ผู้คนที่อยู่ในงานก็อดไม่ได้ที่จะคิดไปถึงคนสนิทใกล้ชิดของพวกเขา อดไม่ได้ที่จะตะลึง เมื่อคิดถึงเรื่องนี้พวกเขาเองก็ต้องคอยระวังบ้างแล้ว!

พิธีจบลงในไม่ช้า อี้เทียนเฉิงเปลี่ยนจากความซึมเศร้าทันที ตบไหล่เย่จิงเหยียนอย่างแรง "ขอบใจมากนะ พี่น้อง!"

นอกจากคำว่าขอบคุณเขาก็หาคำที่ดีกว่าไม่ได้แล้ว ให้เงินไปเถอะ เขาไม่ขาดแคลน! ผู้หญิง......อี้เทียนเฉิงส่ายหัวอย่างรวดเร็ว และมองไปที่ต้วนอีเหยาทำให้เขาหลงใหล เขาจะยังไปมองผู้หญิงอื่นได้ยังไง

เย่จิงเหยียนสะบัดมือของเขาออก “ อย่าเพิ่งรีบขอบคุณ มันยังไม่จบ”

"หือ?" อี้เทียนเฉิงประหลาดใจ เขายังมีแผนอะไรอีกงั้นหรอ? แต่เงินก็เอากลับมาได้แล้ว จะมีอะไรอีก?

“ ของที่พวกเขาใช้ตอนนี้ก็ไม่ใช่ของตัวเองใช่ไหม?”

เมื่อได้ยินเย่จิงเหยียยถาม อี้เทียนเฉิงก็ได้สติ "แก......แกคิดจะทำลายพวกเขาเลยงั้นหรอ?"

เย่จิงเหยียนไม่ตอบ แต่อี้เทียนเฉิงได้เห็นคำตอบจากมุมปากของเขาแล้วและก็อดไม่ได้ที่จะตัวสั่น โชคดีที่เขาเป็นเพื่อนกัน ถ้าพวกเขาเป็นศัตรูผลที่ตามมาจะเป็นหายนะแน่ๆ

ขณะที่ทั้งสองคนกำลังคุยกัน โทรศัพท์ของเย่จิงเหยียนก็ดังขึ้น เขาหยิบโทรศัพท์ขึ้นมาดู เป็นสายจากเย่ชวูเสวีย

ปกติแล้วถ้าเธอไม่มีเรื่องจะไม่โทรหาเขา เย่จิงเหยียนขมวดคิ้วและกดรับสาย

“ พี่ พี่?”

ก่อนที่เย่จิงเหยียนจะพูด เย่ชวูเสวียที่อยู่สายตรงข้ามก็ตะโกนออกมา

“ มีอะไรเหรอ?” เย่จิงเหยียนถาม

"พี่อยู่ไหน ทำไมยังไม่กลับบ้าน!"

เย่จิงเหยียนขมวดคิ้ว “ตกลงแกมีอะไร?”

“ฉัน......ฉัน......ยังไงพี่ก็รีบกลับมาก่อน บ้านกระจัดกระจายไปหมดเลย!”

เย่ชวูเสวียแทบพูดไม่ออก

เย่จิงเหยียนรู้สึกสับสนเล็กน้อย "แล้วพ่อกับแม่ล่ะ?"

“ตอนนี้......พวกเขาไม่ได้อยู่กับฉัน”

เย่จิงเหยียนลูบหน้าผากของเขา ทำไมมีแต่ปัญหาทุกที่!

"อีกสองวันฉันจะกลับไป ตกลงมันเกิดอะไรขึ้นกันแน่?"

เย่ชวูเสวียได้ยินเขาพูด พูดต่ออย่างกังวลว่า "ไม่ต้องรอให้ถึงอีกสองวัน กลับมาตอนนี้เลย!"

“ตกลงมันเกิดอะไรขึ้น?” ทำไมกังวลขนาดนี้ถึงต้องให้เขารีบกลับไปจัดการ

“ พี่อย่ามัวถามเลย รีบกลับมาก่อน!”

หน้าผากของเย่จิงเหยียนกระตุกขึ้นอย่างรวดเร็ว "ฉันเสร็จธุระที่นี่แล้วจะรีบกลับไป"

"งั้น……"

เย่จิงเหยียนวางสายโทรศัพท์ก่อนที่เธอจะพูดจบ