วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 462

เซี่ยอันน่าทำได้แค่ถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย และคิดว่าจะรับมืออย่างไรดี

ทันใดนั้น โทรศัพท์ของเธอก็ดังขึ้น

ปกติแล้วเวลาถ่ายทำ เธอจะไม่รับโทรศัพท์

แต่ครั้งนี้ที่เห็นชื่อคนที่โทรเข้ามาแล้ว ทำให้เธอลังเลอยู่ครู่หนึ่ง

และสุดท้ายเธอก็กดรับสาย

"ฮัลโหลมีเรื่องอะไร?"

เซี่ยอันน่าถามอย่างไม่สบอารมณ์ จนทำให้เสี่ยวอวี้หลินตกใจ "เช้าขนาดนี้ เธอไปกินอะไรผิดสำแดงมาหรือไง?"

เซี่ยอันน่าตอบกลับว่า "ฉันจะตะโกนยังไงมันก็เรื่องของฉัน"

"ทำไมอารมณ์เสียขนาดนี้? มีคนแกล้งเธอหรือ?"

โดนน่ะซิ โดนเยอะด้วย ไม่งั้นเธอคงไม่ยืมชื่อเขามาขู่คนอื่นหรอก

เซี่ยอันน่าคิดแผนออก จึงพูดกับเขาว่า

"ครั้งก่อนนายบอกจะมาดูฉันที่กองถ่าย เมื่อไหร่จะมา?"

"กองถ่าย? เธอถ่ายละครหรือ?"

"ใช่ไง ได้ร่วมงานกับคนมีชื่อเสียงอีกตั้งหลายคน และทุกคนดีกับฉันมากๆ ตอนนายมาอย่าลืมซื้ออะไรติดไม้ติดมือมาด้วยล่ะ"

"เซี่ยอันน่า เธอกำลังแสดงละครอยู่หรือไง?"

เซี่ยอันน่าไม่สนใจที่เสี่ยวอวี้หลินพูด ยังคงแกล้งเล่นละครของตัวเองต่อ

"ไม่ขนมก็น้ำหอม นายเลือกมาสักอย่างแล้วกัน ที่เหลือไม่ต้องให้ฉันบอกนะ โอเค แค่นี้นะ บาย"

"โหล นี่เธอ..."

และเซี่ยอันน่าก็กดวางสายไป

ตอนที่เซี่ยอันน่ากำลังดทรศัพท์อยู่นั้น นางเอกสาวก็ได้แอบฟัง

เมื่อเห็นเซี่ยอันน่าวางสาย จึงเดินเข้าไปถามว่า "เมื่อกี้ใครโทรมาหรือ?"

"ยังจะมีใครได้อีก นอกจากเสี่ยวอวี้หลิน เขาน่ะเหมือนเด็กเลย รับสายช้าก็งอน"

"อ่อ ความสัมพันธ์ของเธอกับเขาก็ไม่เลวนี่" นางเอกสาวเหน็บ และพูดต่อว่า "ฟังจากที่เธอพูดแล้ว อีกสักพักเสี่ยวอวี้หลินจะมา?"

เซี่ยอันน่าตอบกลับ "น่าจะมั้ง ถ้าไม่มีธุระอะไรยุ่งคงจะแวะมาไ

แต่จริงๆแล้ว เซี่ยอันน่าไม่ได้อยากให้เสวี่ยวอวี้หลินมา เธอแค่เพียงอ้างชื่อของเขา เพื่อให้นางเอกสาวเกรงกลัวเพียงเท่านั้น

แต่นางเอกสาวไม่รู้ คิดว่าเสี่ยวอวี้หลินจะมาจริงๆ เธอจัดทรงผมแต่งหน้าแต่งตารอเขา

แต่คิดไปคิดมา นี่เธอเพิ่งตบแฟนของเขาไป เขาจะมาหาเรื่องอะไรเธอไหม?

ไม่ได้การณ์ละ ต้องเอาใจยัยนี่สะหน่อยย ไม่ให้หลุดพูดอะไรพล่อยๆออกไป

ต่อมา เมื่อเวลาที่เซี่ยอันน่ามีเวลาว่าง นางเอกสาวมักจะเข้ามาทำท่าทีตีสนิท ชวนคุยเรื่องการแสดงต่างๆนาๆ

นางเอกสาวรอเแล้วรอเล่า ก็ไม่เห็นแม้เงาของเสี่ยวอวี้หลิน สุดท้าย เธอก็ฝืนยิ้มต่อไปไม่ไหว

"อันน่า"

เสียงของนางเอกสาวทำให้เซี่ยอันน่ารู้สึกปวดหัว

แต่ก็มีอีกเสียงหนึ่งอยู่ข้างหลัง เซี่ยอันน่าค่อยๆหันหลังกลับไปมอง

ก็เห็นใบหน้าที่เต็มไปด้วยรอยยิ้มของเสี่ยวอวี้หลิน เขามาจริงๆ

ตานี่ว่างมากหรือไง? ไม่มีธุระอะไรให้ทำบ้างหรือ?

เสี่ยวอวี้หลินมองเห็นสายไม่สบอารมณ์ของเซี่ยอันน่า เขาก็อึ้งไปชั่วขณะ

ยัยบ๊องนี่ เป็นอะไรทำไมมองแบบนั้น

และเมื่อนางเอกสาวเห็นเสี่ยวอวี้หลิน เธอก็ละทิ้งทุกอย่าง และเดินเข้ามาแนะนำตัว แต่ในสายตาของเสี่ยวอวี้หลินไม่ว่างพอให้สังเกตเห็นเธอ เพราะสายตาองเขามองแต่เพียงเซี่ยอันน่าเท่านั้น

"ไฮ คุณชายเสี่ยว คุณยังจำฉันได้ไหม พวกเราเคย....."

ยังไม่ทันที่เธอจะพูดจบ เสี่ยวอวี้หลินก็เดินหนีไปทางเซี่ยอันน่า ทำเอาเธอช็อคคอยู่กับที่ ทำอะไรไม่ถูก

ผู้คนรอบๆที่เห็นเหตุการณ์ต่างก็พากันขำเธอ ยิ่งทำให้เธอโกรธมากกว่าเดิม

จริงๆเลยนะ ตาถั่วที่สุด สาวสวยยืนอยู่ตรงนี้กลับไม่มอง แต่กลับเอาแต่จ้องหน้ายัยนั่นอยู่ได้

ตอนแรกเซี่ยอันน่าแค่จะใช้ชื่อของเสี่ยวอวี้หลินมาขู่นางเอกสาว ตอนนี้เธอโดนเสี่ยวอวี้หลินเมินใส่จนขายขี้หน้าแบบนี้

เธอคงเกลียดเซี่ยอันน่ามากกว่าเดิมแน่ๆ เห้อ...

เซี่ยอันน่าถอนหายใจ

"เป็นอะไร? ไม่สบายหรือ? ลาไปหาหมอไหม?"

"ไม่ ไม่ต้อง"

"แต่เห็นสีหน้าเธอแล้ว ไม่คค่อยดีเท่าไหร่"

"เพราะฉันเห็นนายไง เลยตื่นเต้น" เซี่ยอันน่ากัดฟันพูด "ฉันแค่พูดลอยๆไม่คิดว่านายจะมาจริง"

"เธอพูดแล้ว ฉันจะไม่มาได้ไง"

เสี่ยวอวี้หลินยิ้มแฉ่ง

ดูเผินๆเหมือนความสัมพันธ์ขงพวกเขาดีมาก

"นี่ของที่เธอต้องการ" เสี่ยวอวี้หลินกล่าวต่อ "เธอเอาให้ทุกคนเองแล้วกันนะ"

เซี่ยอันน่าถลึงตาเล็กน้อย ก่อนจะมองไปทางของ

เอ่อ..นี่เป็นของฝากติดไม้ติดมือจริงๆหรือเนี่ย? ทุกๆอันน่าจะราคาไม่ต่ำกว่าสี่ห้าพัน

เซี่ยอันน่าพูดตะกุกตะกัก "นายนี่รวยจริง..."

"เธอขอมา ฉันจะกล้าขัดได้อย่างไร"

จากนั้นเซี่ยอันน่าก็ค่อยๆนำของฝากแจกทุกๆคน

เมื่อนางเอกสาวได้รับ ก็แทบอยากจะโยนลงพื้น

ยัยนี่มันมีดีอะไร ถึงได้รับความรักจากเสี่ยวอวี้หลิน สวยก็ไม่สวย รูปร่างก็ไม่ได้ดีเท่าเธอ ชื่อเสียงอะไรก็ไม่มีเท่า และคงต้องรับบทแบบนี้ไปตลอดชาติ

จากนั้นเธอก็เดินฮึดฮัดออกไป

ทางเสี่ยวอวี้หลิน ก็เอาแต่ตามติดเซี่ยอันน่าแจ ไม่ยอมห่าง เซี่ยอันน่าได้แต่ปลอบใจตัวเองว่า นี่คือสิ่งที่เธอเลือกเอง

จนสุดท้ายเสี่ยวอวี้หลินก็กลับ

หลังจากที่เสี่ยวอวี้หลินกลับ ทุกๆคนก็ปฏิบัติกับเซี่ยอันน่าดีขึ้น จากหลังมือเป็นหน้ามือเลยทีเดียว แม้กระทั่งช่างแต่งหน้า ยังจะหาห้องส่วนตัวไว้ให้เธอ

แต่เซี่ยอันน่ารับไว้ไม่ได้

ได้แต่ยิ้ม จนเมื่อยปาก

จากนั้นเซี่ยอันน่าก็สังเกตเห็นว่า นางเอกสาวไม่ได้อยู่นี่

ฮู้ว ดีจัง คงจะช้ำใจมากซินะ

คืนนั้น...

เมื่อถ่ายเสร็จ เซี่ยอันน่ากลับห้อง และเตรียมจะพักผ่อน

เมื่ออาบน้ำเสร็จ เธอก็มานั่งเล่นโทรศัพท์อยู่บนเตียง

ติ้งๆๆๆ

โทรศัพท์ดังขึ้น เซี่ยอันน่าเห็นชื่อเสี่ยวอวี้หลินที่โทรเข้ามา แล้วรู้สึกปวดหัว

เธออยากจะโยนโทรศัพท์ลงในน้ำ จะได้ไม่ดังอีก

แต่เธอก็ทำได้แค่คิด เพราะถ้าเธอไม่รับสาย ตาคุณชายนี่ต้องบึ่งรถมาที่กองแน่

เซี่ยอันน่าถอนหายใจเล็กน้อย ก่อนจะรับสาย "ฮัลโหล?"