วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 463

ระหว่างที่นางเอกสาวกำลังนั่งดื่มกาแฟอยู่นั้น

ก็มีหญิงคนหนึ่งมานั่งข้างๆ และพูดขำๆขึ้นว่า "สวัสดีค่ะ ฉันเป็นแฟนคลับคุณค่ะ ขอคุยด้วยได้ไหมคะ?"

นางเอกสาวปฏิเสธอย่างเบื่อหน่าย "นี่เป็นเวลาส่วนตัวของฉัน กรุณาออกไปจากตรงนี้!"

"พูดแค่ไม่กี่ประโยคเอง คุณน่าจะมีเวลาอยู่นะคะ"

"นี่เธอฟังไม่รู้เรื่องหรือ ออกไป ถ้ายังไม่ไป ฉันจะเรียกรปภ.!"

สายตาของนางเอกสาว มองเหยียดเหมือนกำลังคุยกับสิ่งสกปรก

หญิงสาวคนนั้นถอนหายใจและพูดขึ้น "คิดไม่ถึงเลยว่าคนสวยๆแบบคุณจะเป็นแบบนี้"

"ไสหัวไป!"

"โอเค คุณคงจะไม่สนใจสิ่งนี้ซินะ งั้นฉันคงโพสลงข่าวเลยแล้วกัน"

หญิงสาวพูดไป พร้อมกับจงใจแกว่งรูปในมือไปมา หน้านางเอกสาว

รูปนั่น.... นางเอกสาวตาโตด้วยความตกใจ

"หยุดอยู่ตรงนั้น!" จากนั้นถามต่อว่า "ในมือเธอคืออะไร?"

"คุณมองไม่เห็นหรือ? ก็รูปของคุณไง และถ้าคุณสะดวก จะเซ็นชื่อบนรูปด้วยก็ได้นะ"

ถึงแม้เมื่อกี้จะกำลังอึ้งและงงอยู่ แต่นางเอกสาวก็รู้ว่าคนในรูปคือเธอ

และชายรูปร่างท่วมคนนั้น ก็เป็นคนเดียวกับไอ้อ้วนเมื่อวาน

ให้ตายเถอะ ทำไมถึงมีคนถ่ายรูปพวกนี้นะ ถ้ารูปนี้ถูกแพร่กระจายออกไป เธอจบเห่แน่

เธอมองไปที่หญิงสาวด้วยความโกรธ และถามว่า "สารเลว แกไปเอาของพวกนี้มาจากไหน"

หญิงสาวพูดด้วยสีหน้าไร้อารมณ์ "ถ้าไม่อยากให้คนรู้ ก็ทำตามทำที่บอก ไม่งั้นก็...."

"รีบพูดมาซิ ว่าแกเอารูปพวกนี้มาจากไหน? แกเป็นปาปารัซซี่หรือ?"

"เปล่านี่ แต่ฉันอยากคุยข้อตกลงแลกเปลี่ยนกับคุณเสียก่อน"

"แลกเปลี่ยนอะไร?"

หญิงสาวค่อยๆพูด "บอกฉันมา ว่าใครเป็นคนสั่งให้เธอทำร้ายเซี่ยอันน่า แล้วฉันจะเอาของพวกนี้ทั้งหมดให้เธอ"

นางเอกสาวแสร้งยิ้มเยาะออกมา "ใครทำร้ายเซี่ยอันน่า พูดพล่อยๆ"

"ดูเหมือนว่าเธอจะไม่อยากให้ความร่วมมือ"

พูดจบ หญิงสาวก็หมุนตัวเตรียมเดินจากไป

"เดี๋ยวๆ" นางเอกสาวรีบห้ามเธอไว้ "ถ้าฉันบอกแล้ว เธอจะเอารูปทุกอย่างให้ฉันใช่ไหม?"

"แน่นอน"

"แล้วฉันจะเชื่อเธอได้อย่างไร?"

หญิงสาวยิ้มเยาะออกมา "ตอนนี้เธอมีสิทธิเลือกด้วยหรือ? ถ้าครั้งนี้พวกเราพลาด ก็ยังพอมีโอกาสอื่น แต่ถ้าครั้งนี้เธอพลาด ลองคิดดูแล้วกันนะว่าจะเป็นอย่างไร"

ที่ยัยนั่นพูดถูกทุกอย่าง ถ้าเรื่องนี้ถูกแพร่งพรายออกไป ชีวิตการแสดงที่เธอสั่งสมมา คงจบกัน

เมื่อเธอคิดได้ดังนั้นก็รีบพูดขึ้นว่า

"มีหญิงสาววัยรุ่นคนหนึ่งโทรมาหาฉัน บอกให้ฉันกำจัดเซี่ยอันน่าซะ ตอนแรกฉันก็ไม่ได้คิดจะทำ แต่ช่วงนี้เห็นท่าทีของยัยนั่นแล้ว ฉันก็อดใจไม่ไหว เลยลงมือ"

"หญิงวัยรุ่น?" เธอครุ่นคิดเล็กน้อย และถามต่อว่า "เขาทำอะไร? อายุเท่าไหร่? รูปร่างท่าทางเป็นอย่างไร?"

นางเอกสาวคิดเล็กน้อยก่อนจะตอบว่า "น่าจะอายุราวๆ28ปี ยังวัยรุ่นอยู่ ดูแล้วน่าจะเป็นนักศึกษา รูปร่างหน้าตาก็ไม่ได้ขี้ริ้วขี้เหร่อะไร"

"เธอพูดกว้างมากเลย นี่จงใจหลอกให้ฉันหาไม่เจอหรือไง"

นางเอกสาวรีบตอบกลับว่า "อนาคตของฉันอยู่ใรกำมือพวกแกแล้ว คิดว่าฉันยังจะกล้าหลอกอีกหรือ? ฉันไม่ได้อยากจะฆ่าตัวเองหรอกนะ"

"นอกจากอันนี้แล้ว ยังมีอะไรอื่นอีกไหม?" หญิงสาวยิ้มเล็กน้อย ก่อนพูดข฿่ว่า "ก่อนจะพูดอะไร คิดดีๆก่อนจะพูด พูดอะไรที่เป็นประโยชน์ เพราะถ้าฉันโมโหขึ้นมา เราก็แยกย้าย"

นางเอกสาวเงียบอยู่ครู่หนึ่ง และพูดว่า "ฉันบังเอิญนึกขึ้นได้อีกอย่าง เด็กคนนั้นเหมือนเป็นแค่นกต่อ เพราะเวลาเธอทำอะไร เธอต้องรายงานคนข้างบนอีกที"

"คนข้างบน...."

"ใช่ ฉันรู้สึกว่ามีอีกคนที่คอยสั่งการเธอ และคนคนนั้นภูมิหลังก็ใหญ่โตไม่น้อย ไม่งั้นจะเอาอะไรมาเสนอกับฉัน"

หญิงสาวคิดและยิ้มออกมา "ดูเหมือนว่าข้อเสนอที่ฝ่ายนั้นให้ คงจะทำให้เธอใจเต้นแรงมากซินะ"

นางเอกสาวไม่ได้พูดตอบอะไร ได้แต่ยืนนิ่งเงียบ

"คนที่อยู่เบื้องหลัง นับวันยิ่งใหญ่มากขึ้นทุกทีซินะ"

นางเอกสาวมองไปทางรูปและค่อยๆพูดกับหญิงสาวว่า "ที่ฉันรู้ฏ้มีแค่เท่านี้แหละ งั้นพวกเธอจะเอารูปให้ฉันได้หรือยัง?"

"ให้ซิ ยังไงก็ให้ หวังว่าเธอจะไม่พูดอะไรที่ไม่ควรพูดอีก ไม่งั้นพวกฉันกลับมาเล่นกับเธออีกแน่"

พูดจบหญิงสาวก็วางรูปไว้บนโต๊ะ และเดินจากไป

พอได้รูปคืน นางเอกสาวก็ถอนหายใจอย่างโล่งอก

และมองไปทางแผ่นหลังของหญิงคนนั้นอย่างเกลียดชัง "สารเลว ฉันจะต้องแก้แค้นพวกแกให้ได้"

ตอนนี้ได้รูปคืนมาแล้ว ต่อไปทำอะไรต้องระวังให้มากขึ้นกว่าเดิม

เมื่อหญิงสาสเดินออกจากร้านกาแฟมา ก็ตรงดิ่งขึ้นรถคันสีดำไป

บนรถมีชายสองคนจ้องมาที่เธอ

หญิงสาวคนนั้นค่อยๆถอดหมวกออก เธอคือเย่ชวูเสวียนั่นเอง

"เกมนี้ ยิ่งเล่นยิ่งสนุก"

"พูดมาเร็วๆ เธอได้ความว่าอะไรบาง?"

เมื่อเห็นท่าทีร้อนรนของเสี่ยวอวี้หลิน เธอจึงแกล้งพูดว่า "ไอหยา นายจะเร่งอะไรเนี่ย ถ้าฉันรน เดี๋ยวฉันก็ลืมทุกอย่างหมดหรอก"

หนางกงเจาขำเล็กน้อย ก่อนพูดขึ้นว่า "เอาล่ะเย่ชวูเสวีย เลิกแกล้งเขาได้แล้ว ตอนที่คุณอยู่ข้างใน เขาแทบจะนั่งไม่ติดเลย"

"โอเคๆ เห็นท่าทีเป็นห่วงเซี่ยอันน่าขนาดนี้ งั้นฉันจะพูดแล้วนะ" เธอกระแอมเล็กน้อยและพูดต่อว่า "ผู้หญิงคนนั้นบอกว่า มีเด็กวัยรุ่นคนหนึ่งสั่งให้เธอทำ แล้วอีกอย่างเด็กคนนั้นเหมือนเป็นแค่นกต่อ เพราะยังมีคนข้างบนอีก"

เสี่ยวอวี้หลินหรี่ตา และพูดว่า "งั้นต้องจับเด็กวัยรุ่นคนนั้นให้ได้ก่อน แล้วค่อยสืบต่อไปหา่เบื้องหลังมัน"

เย่ชวูเสวียตกใจเล็กน้อย ก่อนจะถามต่อว่า "นายยังจะสืบจากยัยนางเอกนั่นอยู่หรือ? แต่ฉันให้รูปเธอคืนไปแล้ว"

"เธอไม่มีไฟล์หรือ?"

"ไม่มี ฉันจะเก็บรูปพวกนั้นไว้ทำไม?"