วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 55

ทางด้านของมู่เวยเวย ช่วงนี้เธอเงียบสงบมาก เย่ฉ่าวเฉินเองก็ไม่รู้เหมือนกันว่าเธอกำลังยุ่งๆกับเรื่องอะไรอยู่ หลายวันมานี้เขาไม่เห็นหน้าเธอเลย เขาได้แต่สงสัย

ครั้งก่อนคุณลุงบอกว่าได้ข่าวพี่ชายของเธอ แต่ในวันนั้นเกิดเรื่องนิดหน่อย ทำให้เธอไม่ทันได้ถามอะไรคุณลุงเลน แล้วช่วงสองสามวันมานี้เธอติดต่อคุณลุงกับคุณป้าไม่ได้เลย มู่เวยเวยรู้อยู่แล้วว่ามันต้องมีอะไรแน่ๆ ดังนั้นหลังเลิกเรียนเขาจึงขะไปที่บริษัทมู่ซื่อสักหน่อย

ตอนเย็นหลังเลิกเรียน นั่งอยู่ในรถแล้ว มู่เวยเวยไม่ได้บอกให้คนขับรถขับกลับบ้านเย่ แต่เธอกลับบอกให้ขับไปที่บริษัทมู่ซื่อ

"ฉันมาหาประธานมู่ เขาอยู่ในห้องทำงานมั้ย? "มู่เวยเวยถามพนักงานต้อนรับของ

บริษัทมู่ซื่อ

"เอ่อ.....อยู่ค่ะ! " พนักงานคนสวยพยักหน้า และกำลังจะถามต่อว่าได้นัดไว้มั้ยคะ แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นเห็นคนที่อยู่ตรงหน้าคือมู่เวยเวย พนักงานคนนั้นกลับพูดขึ้นว่า " ขอโทษนะคะคุณหนู ท่านประธานไม่ได้อยู่ในห้องทำงานค่ะ"

สีหน้าของมู่เวยเวยเปลี่ยนไปทันที " เมื่อกี้คุณยังบอกว่าอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงกลับคำสะงั้นหล่ะ! "

พนักงานคนสวยยิ้มแห้งๆแล้วพูดว่า " คือฉันจำผิดเองค่ะ เอางี้มั้ยคะคุณหนู คุณหนูค่อยมาอีกทีมั้ยคะ! "

เธอก็ไม่มีทางเลือก เพราะเธอเองก็ได้รับคำสั่งมาว่า ถ้าหากมู่เวยเวยมาหาให้บอกไปว่าไม่อยู่เท่านั้น

มู่เวยเวยกัดฟันแน่น และจ้องมองไปที่เธอ แต่มู่เวยเวยไม่ยอมไม่กลับไปง่ายๆหรอก ในขณะที่เขากำลังคิดหาวิธีขึ้นไปชั้นบนอยู่ ทันใดนั้นเองเธอก็ได้ยินเสียงที่เธอที่คุ้นเคยเป็นอย่างดี

"ประธานหลิว คุณจะมาขอร้องผมก็ไม่มีประโยชน์อะไรหรอก เงินรายรับของบริษัทเรายังไม่เข้าเลย ผมจะหาตังจากไหนมาให้คุณได้ ขอเวลาผมอีกสองสามวันแล้วผมจะให้คำตอบคุณโดยเร็วที่สุด! เสียงของมู่จางรุ่ยดังมาจากด้านขวาของล็อบบี้

มู่เวยเวยรู้สึกตกใจและรีบหันไปมอง ภาพที่เห็นคือคุณหลิวซึ่งเป็นชายวัยกลางคนกำลังกระชากคอเสื้อของมู่จางรุ่ยอยู่ "ครั้งที่แล้วก็บอกขอเวลาสองสามวัน ครั้งนี้ก็ยังบอกขอเวลาอีกสองสามวัน คุณจะผัดวันประกันพรุ่งไปถึงเมื่อไหร่กันเนี่ย เงินที่คุณติดผมอยู่สามแสนหยวนคุณจะคืนผมได้เมื่อไหร่?"