วิวาห์สายฟ้าแลบ กับคุณสามีผู้ลึกลับ นิยาย บท 56

" อาการโคม่า ฉันเองก็พึ่งรู้เรื่องนี้ไม่นาน ตอนนี้พี่ชายของเธอยังไม่ได้สติต้องรอให้เขาฟื้นขึ้นมาก่อนค่อยว่ากัน......" พอพูดจบ มู่จางรุ่ยก็มีความคิดที่ไม่ดีผุดขึ้นมาทันที " ใช่สิ เวยเวยตอนนี้เธอเป็นภรรยาของคุณชายเย่นี่นา เธอลองคิดหาวิธีขอเงินจากเขามาหน่อยได้มั้ย ตอนนี้พี่ชายเธออยู่ในอาการโคม่า จำเป็นต้องใช้เงิน มู่ซื่อในตอนนี้ก็ประสบปัญหาการเงินอยู่ เอางงี้ดีกว่ามั้ย เธอลองไปขอร้องให้คุณชายเย่ช่วย อย่างน้อยเธอก็อยู่ในฐานะภรรยาของเขา"

พอพูดเสร็จ ในดวงตาของมู่จางรุ่ยก็เป็นประกายขึ้นมาทันที ใช่สิ เขาลืมไปได้ยังไงกัน ยังมีมู่เวยเวยนี่ไงที่เป็นบ่อเงินบ่อทองให้เขาได้! เขานี่จริงๆเลยลืมได้ไงกันเนี่ย ถ้าคิดได้ยังงี้แต่แรกก็คงจะรับสายและขอตังจากเธอไปตั้งนานแล้ว

"ให้ฉันไปขอตังจากเย่ฉ่าวเฉิน? " มู่เวยเวยอึ้งไปเล็กน้อย มันจะเป็นไปได้ยังไง? ในสายตาของเย่ฉ่าวเฉินนั้นเธอก็ไม่ต่างอะไรกับคนใช้!

" ถูกต้องแล้ว " ในแววตาของมู่จางรุ่ยเต็มไปด้วยความหวัง " นอกจากขอความช่วยเหลือจากคุณชายเย่ ก็ไม่มีทางอื่นให้เลือกแล้ว เธอคงไม่อยากให้พี่ชายเธอตายอยู่ที่สหรัฐอเมริกกาหรอกใช่มั้ย?

"ไม่ ฉันไม่ปล่อยให้พี่ชายฉันตายหรอก " มู่เวยเวยรีบส่ายหัวทันที

มู่จางรุ่ยตอบกลับอย่างพอใจ " คิดถูกแล้ว ตอนนี้พี่ชายเธอจำเป็นต้องใช้เงิน เธอก็เข้าไปขอเงินจากคุณชายเย่มา ก็ไม่มากเท่าไหร่ แค่หนึ่งล้านหยวนเอง! "

"หนึ่งล้านงั้นหรอ " มู่เวยเวยอุทานออกมาด้วยความตกใจ "นี่มันไม่มากไปหน่อยหรอ?"

"ไม่มากไปหรอก! "มู่จางรุ่ยส่ายหัว " เงินเท่านี้สำหรับคุณชายเย่ขนหน้าแข้งไม่ร่วงหรอก แต่สำหรับพี่ชายเธอ มันสามารถช่วยชีวิตเขาได้เลยนะ！เวยเวย เธอต้องช่วยพี่ชายเธอให้ได้นะ สองสามวันมานี้ที่ลุงกับป้าไม่รับสายเธอก็เพราะไม่อยากบอกเรื่องนี้กับเธอ แต่ว่าตอนนี้พวกเราหาทางออกไม่ได้แล้วจริงๆ "

"......" มู่เวยเวยพูดไม่ออก ในหัวเธอเห็นแต่ภาพพี่ชายของเธอที่นอนติดเตียง เวลาผ่านไปนานพอสมควรเธอค่อยพูดขึ้นว่า " ถ้างั้นฉันจะลองหาวิธีดูนะ! "

หลังจากที่ออกจากบริษัทมู่ซื่อแล้ว มู่เวยเวยจึงบอกให้คนขับรถไปขับส่งเธอที่บ้านเย่ เธอมีเรื่องไม่สบายใจมาตลอดทาง