วุ่นรักร้าย กับเหล่าคุณชายทั้งห้า นิยาย บท 4

เมื่อพวกเขามาถึงโรงเรียน เมธัสก็ออกไปทันที

อรนลินมองไปยังป้ายสีทองอร่ามที่เขียนว่า ‘โรงเรียนมัธยมปลายสปริงฟิวด์’ มันช่างทำให้ระลึกถึงวันวานเสียจริง นี่เราไม่ได้มาโรงเรียนนานแล้วนะ เธอครุ่นคิดกับตนเอง หลังจากรายงานตัวกับทางโรงเรียน เธอเดินตามคุณครูไปยังห้องเรียน

ทันทีที่เธอก้าวไปยังในห้อง คนทั้งห้องต่างพากันยืนขึ้น

“เธอคือคู่หมั้นของคนในตระกูลกิตตินนท์เหรอ ไม่เห็นจะสวยเลย เธอจะดีพอสำหรับเป็นคนในตระกูลกิตตินนท์ได้เหรอ”

“อี๋ การแต่งตัวของหล่อนก็สุดแสนจะธรรมดา ยังกับเด็กบ้านนอกอย่างไงอย่างงั้น”

“ถ้ายัยนี่มาจากต่างจังหวัดจริง ก็คงไม่ได้รับการศึกษาที่ดีนักหรอก แล้วทำไมยัยนี่ถึงมาอยู่ห้องพวกเราได้ล่ะเนี่ย”

……

การเห็นทุกคนต่างพากันพูดเรื่องตนเอง อรนลินก็รู้ได้ทันทีว่าตนนั้นกำลังเป็นจุดสนใจ หญิงสาวทำเสียงจิ๊จ๊ะ เพราะรู้ได้โดยทันทีว่าใครเป็นผู้อยู่เบื้องหลังเรื่องนี้ แดนนี่ช่างทำตัวเป็นเด็กเสียจริง

ไม่มีใครอยากจะแบ่งปันที่นั่งข้าง ๆ ให้ แต่เธอก็ไม่ได้ใส่ใจ หญิงสาวจึงเลือกไปนั่งคนเดียวที่มุมห้อง

เมื่อถึงเวลาพัก อรนลินตั้งท่าจะไปห้องน้ำ แต่มีนักเรียนหญิงกลุ่มหนึ่งมาขวางเธอไว้ บางคนย้อมสีผม บางคนก็แต่งหน้าจัด พูดง่าย ๆ คือเด็กสาวพวกนี้แต่งกายผิดระเบียบ

ลิเดีย ฮาร์เปอร์ข่มขู่ด้วยท่าทีเอาแต่ใจ “เธอคงจะเป็นอรนลิน เกียรติภัชรสินะ ฉันจะบอกอะไรเธอไว้อย่าง ตั้งใจฟังไว้ให้ดี ไปให้ไกลจากบ้านกิตตินนท์และที่นี่ซะ”

ริมฝีปากของอรนลินกระตุกขึ้น ดูเหมือนว่าเราคงไม่ได้รับการต้อนรับจากคนที่นี่สินะ ถึงแม้เราจะไม่อยากมาอยู่ที่นี่ แต่เราก็มีจุดมุ่งหมายที่เรามาที่นี่เหมือนกัน

“เธอได้ยินที่ลิเดียบอกเธอไหม ยัยอัปลักษณ์”

อรนลินได้สติและตอบกลับอย่างไม่แยแส “อือหึ ฉันได้ยิน แต่ฉันจะไม่ไปไหนทั้งนั้น ฉันจะอยู่ที่นี่ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

……

ขณะเดียวกัน ดิษพงษ์กำลังนอนที่โต๊ะของตนในห้อง 12A ชายหนุ่มตื่นขึ้นจากการงีบหลับเมื่อได้ยินเสียงเพื่อนผู้หญิงในห้องกำลังคุยกันข้างหน้า

“ฉันได้ยินมาว่าลิเดียห้อง 12F กำลังไปสั่งสอนยายแอล หึ งานนี้ยัยนั่นเสร็จแน่”

“ฉันว่านะเธอคงถูกสั่งสอนเรียบร้อยล่ะ”

ดิษพงษ์ค่อย ๆ ลืมตาขึ้น เป็นเขาเองที่ปล่อยข่าวลือเรื่องคู่หมั้นออกไป แต่นั่นก็เพียงเพราะว่าเขาอยากให้อรนลินอยู่ในโรงเรียนได้ยากขึ้นเท่านั้น เขาไม่ได้ต้องการให้เธอถูกทำร้าย หากเป็นเช่นนั้นธนินคงจะฆ่าเขาแน่นอน

เมื่อคิดถึงเรื่องนี้ เด็กหนุ่มจึงรีบวิ่งออกจากห้องไปทันที

ขณะที่ในห้องน้ำหญิงนั้นกำลังชุลมุนวุ่นวาย สี่สาวเจ้าเล่ห์พวกนั้นที่ตั้งใจจะมาสั่งสอนอรนลินกลับถูกจัดการเสียเอง โดยเฉพาะลิเดีย แววตาร้องขอปรากฏขึ้นขณะศีรษะของเธอถูกกดลงในอ่างล้างมือ

“ฉัน อรนลิน เกียรติภัชร เกลียดการโดนข่มขู่เป็นที่สุด อย่าได้มาระรานฉันอีก เข้าใจไหม!”

ช่วงสองสามวันที่ผ่านมา ชายหนุ่มรู้ข่าวมาว่าลิเดียได้เข้าเรียนการต่อยมวย แต่เธอและพวกอีกสามคนกลับจบลงแบบนี้หลังจากยกพวกไปหาเรื่องยายแอล… ชายหนุ่มรับรู้ทันทีว่าอรนลินนั้นไม่ใช่คนที่เขาจะสามารถจัดการได้ง่าย ๆ

หลังจากฟังอรนลินอธิบายจบ ดิษพงษ์ก็รู้แจ้งในบัดดล อย่างนี้เองเหรอ ชายหนุ่มครุ่นคิดก่อนจะเดินตามเธอออกจากห้องน้ำไป

‘?’ อรนลินส่งข้อความกลับไป ไม่ใช่เรื่องดีแน่ถ้ามีการส่งมาขอให้ช่วยแบบนี้ เธอคิด

‘ตอนอยู่บ้านกิตตินนท์ ไอ้แดนมันไม่กลั่นแกล้งคุณเหรอบอส แดนมันน่ารำคาญมากเลย ช่วยผมหน่อยนะบอส ผมจะให้บอสห้าล้านถ้าชนะการแข่งขัน’

คน ๆ นั้นส่งข้อความมาขอให้เธอช่วยไม่หยุด อรนลินจึงครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่ง อันที่จริงแดนก็เป็นคนที่น่ารำคาญจริง ๆ นั่นแหละ ห้าล้านไม่ได้มากมายอะไร แต่ก็พอได้อยู่ คิดได้ดังนั้นจึงส่งข้อความกลับไปอย่างเนือย ๆ 'โอเค ฉันอยู่ที่สปริงฟิลด์ไฮ มารับหลังเลิกเรียนด้วย' แต่เมื่อคิดสักครู่เธอก็ส่งข้อความไปหาเมธัสเพื่อบอกเขาว่าไม่ต้องมารับเธอแล้ว เนื่องจากเธอมีบางอย่างต้องทำและคงกลับบ้านช้า ตอนเช้าพวกเขาทั้งสองได้แอดไอดีไลน์กันเพื่อสะดวกสำหรับเขาที่จะมารับเธอในตอนบ่าย

หลังจากได้รับข้อความของอรนลิน เมธัสตอบกลับเพียงแค่ ‘โอเค’ โดยไม่ถามอะไรมากนักพร้อมกับเขาก็ไม่สนใจใยดีเธออีก

……

สนามไนท์วิงเป็นสนามแข่งที่รู้จักกันดีในแอตทีเซีย ผู้คนที่อยู่ที่สนามนี้ล้วนแต่เป็นพวกเศรษฐีและลูกหลานคนมีระดับทั้งนั้น

หลังจากโรงเรียนเลิก อรนลินก็ขึ้นรถแลมโบกินี่คันหนึ่ง มีชายคนหนึ่งนั่งตำแหน่งคนขับอายุราว ๆ กับดิษพงษ์

จตุพลขมวดคิ้วหลังจากชำเลืองมองอรนลิน “คุณเป็นใครครับ คุณขึ้นรถผิดคันหรือเปล่า”

อรนลินขยับมุมปากฉีกยิ้ม “นายจำฉันไม่ได้เหรอ”

ปากของจตุพลหุบลงด้วยความประหลาดใจกับน้ำเสียงที่คุ้นเคย “แม่เจ้าโว้ย ทำไมคุณถึงอัปลักษณ์อย่างนี้ได้ล่ะบอส” บอสของเราเป็นคนที่เจ๋งและน่ารักราวกับนางฟ้าตัวน้อย ทำไมเธอถึงเป็นอย่างนี้ไปได้ เราจำเธอแทบไม่ได้เลย ชายหนุ่มคิด

อรนลินรัดเข็มขัดและพูดด้วยน้ำเสียงสบาย ๆ “ไปกันเถอะ ไปหาที่ให้ฉันลบเมคอัพพวกนี้ออกก่อนจะไปหาอะไรกินกันดีกว่า”

“รับทราบครับ บอส” จตุพลตอบกลับก่อนที่เขาจะสตาร์ทรถและขับออกไป