ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้ว
พยาบาล? ผู้หญิงงั้นเหรอ?
เขาลังเลอยู่ครู่หนึ่งและตอบว่า "อืม"
ผู้อำนวยการกัวถอนหายใจโล่งอก เขาเลือกมองตราบนหน้าอกของพยาบาล เขียนไว้ว่า 'แผนกศัลยกรรม หลินหมิ่น'
เขายื่นกรรไกรตัดไหมและที่คีบให้อีกฝ่าย "เธอตัดไหมให้คุณชายฉู่ จำไว้นะว่ามือต้องนิ่ง ต้องระวังให้ดี!"
"ได้ค่ะ" พยาบาลตอบอย่างเรียบง่ายพลางหยิบเครื่องมือไป
เมื่อประตูปิดลงพยาบาล "หลินหมิ่น" ก็ค่อย ๆ เดินไปที่ผ้าม่าน
เธอก้มหัวให้พร้อมกับเดินไปหาฉู่หลินเฉิน
ฉู่หลินเฉินรู้สึกเหมือนได้กลิ่นที่คุ้นเคย เป็นกลิ่นหอมจาง ๆ เหมือนกลิ่นของดอกไม้พืชพรรณ
เขาเงยหน้าขึ้นอย่างสงสัย ร่างที่สวมชุดพยาบาลตรงหน้า พยาบาลที่สวมหน้ากากอนามัยคนนี้ก็ได้นั่งลงแล้ว
ในมุมมองของฉู่หลินเฉินทำให้เขาไม่เห็นใบหน้าของเธอแม้แต่นิดเดียว
พยาบาลถือกรรไกรและที่คีบ บางทีอาจจะเป็นเพราะเธอรู้สึกประหม่า เธอจึงไม่เอ่ยอะไรออกมาแม้แต่คำเดียว
ฉู่หลินเฉินเก็บความสงสัยที่มีในใจเอาไว้พลางพูด "เริ่มเลย"
'หลินหมิ่น‘ พยักหน้า
เมื่อเห็นรอยเย็บที่ขาของชายหนุ่มที่ยาวกว่าสิบเซนติเมตร เธอก็หรี่ตา และร่างกายของเธอก็สั่นไปทั้งตัว
นี่ นี่ คือ…
ฉู่หลินเฉินไม่พอใจกับปฏิกิริยาของเธอเป็นอย่างมาก "เธอเคยเป็นพยาบาลไม่เคยเห็นแผลหรือไง? จะกลัวอะไรขนาดนั้น"
คำพูดของเขาดึงช่วยสติของเธอกลับมา
เธอกลั้นความกลัวไว้ในใจ และค่อย ๆ ตัดไหมที่เย็บออก แม้ว่าเธอจะพยายามอย่างสุดความสามารถ ที่จะควบคุมความตึงเครียดในหัวใจของเธอ แต่ปลายนิ้วของเธอก็ยังสั่นเล็กน้อย
หลังจากตัดไหมออกไป ในที่สุดหลังของเธอก็เต็มไปด้วยเหงื่อที่เย็นจัด
“เสร็จแล้วค่ะ” เธอถอนหายใจเบา ๆ ด้วยความโล่งใจ ใบหน้าของเธอเปลี่ยนไปทันทีที่พูดคำนั้น
แย่แล้ว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...