วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 109

แต่ถึงอย่างนั้น ฉินซูก็ไม่ได้ทิ้งโทรศัพท์ไป เธอสูดหายใจเข้าลึก ๆ สงบสติอารมณ์และกดรับสาย

"เธออยู่ที่ไหน?" ที่ปลายสาย น้ำเสียงของฉู่หลินเฉินนั้นมีความสงสัยอย่างเห็นได้ชัด

"ฉันอยู่ในห้องน้ำ"

"อืม ฉันจะไปหาเธอ"

เมื่อได้ยินประโยคนี้ หัวใจของเธอก็เต้นแรง และรีบพูดขึ้น "ฉันไม่ได้อยู่ชั้นสอง เมื่อกี้ฉันเห็นว่าชั้นสองคนเยอะมาก ก็เลยมาชั้นหนึ่ง"

"ได้ ถ้าอย่างนั้นเธอรอฉันที่ชั้นหนึ่ง ฉันจะลงไปเอง" ฉู่หลินเฉินพูดจบก็วางสายไป

ฉินซูคำนวนเวลา แล้วรีบเปลี่ยนเสื้อผ้ากลับมาเป็นชุดเดิม

จากนั้นเธอแสร้งว่าเพิ่งเดินออกจากห้องน้ำที่ชั้นหนึ่ง ด้วยความเร่งรีบ ทำให้เธอชนกับใครคนหนึ่งเข้า

เอกสารในมือของคน ๆ นั้นหล่นลงบนพื้น

ฉินซูรีบหยิบมันขึ้นมาและเหลือบมองดูอย่างไม่ตั้งใจ มันเป็นแผ่นตรวจร่างกายสำหรับการทำเด็กหลอดแก้ว

เธอไม่ได้คิดอะไรมาก เพียงส่งเอกสารคืนให้กับอีกฝ่าย "ขอโทษค่ะ นี่..."

เสียงของเธอเงียบลงกะทันหัน

เมื่อมองไปที่ชายที่หน้าตาดูคุ้นเคยตรงหน้า ฉินซูก็จำอีกฝ่ายได้ทันที เขาคือหานโม่หยาง

หานโม่หยางไม่ได้คาดคิดว่าจะเป็นเธอ เขาหยิบเอกสารในมือเธอกลับมาด้วยสีหน้าแปลก ๆ เล็กน้อย เขาไม่ได้สนใจกับท่าทางของตัวเองเลย แล้วรีบเดินเข้าไปในห้องน้ำชาย

ฉินซูไม่คิดว่าจะมีอะไร ในฐานะนักศึกษาแพทย์ เธอมักจะได้ฟังเพื่อนร่วมงานพูดคุยเรื่องดังกล่าวในระหว่างการฝึกงานเสมอ

ตอนนี้เธอเห็นฉู่หลินเฉินเดินมาอย่างรวดเร็วจากที่ไกล ๆ เข้ามาราวกับสายลม

ใบหน้าเขาเคร่งขรึมเย็นชา คิ้วเข้ม ใบหน้าคมดูมีมิติ เขามีออร่าของความมีเกียรติ

ในแง่ของรูปร่างหน้าตาและตำแหน่ง เขาดูดีกว่าหานโม่หยาง

แต่...

เมื่อเธอรู้ว่าฉู่หลินเฉินคือผู้ชายคนนั้น เธอก็เข้าใจไปโดยปริยาย ว่าเขาและหานโม่หยางมีเรื่องที่ทำให้ลำบากใจเหมือนกัน

ยิ่งไปกว่านั้น หรือต้องขอบคุณเธอ…

ฉินซูรู้สึกผิดเล็กน้อย เธอไม่กล้าสบสายตาอันเฉียบคมของเขา จึงหันหลังกลับ

ฉู่หลินเฉินเดินไปตรงหน้าเธอ และหยุดฝีเท้าลง

เขาลดสายตามองเธออย่างเย็นชา สายตาที่เย็นชานั้นให้ความรู้สึกถึงหายนะ

ตอนที่ได้ยินเสียงของฉินซูทางโทรศัพท์ เขาก็ได้รู้แล้วว่า พยาบาลที่มาตัดไหมให้เขานั้นก็คือเธอ!

เมื่อกี้นี้เขาเห็นฉินซูอยู่กับหานโม่หยางด้วยตาของเขาเอง เธอยื่นเอกสารบางอย่างให้อีกฝ่าย จากนั้นหานโม่หยางก็รีบเดินออกไปทันที ราวกับว่ากำลังหลบหนีใคร

เป็นไปได้ไหมว่าหานโม่หยางเป็นคนส่งผู้หญิงคนนี้มา

ดูเหมือนว่าเขายังไม่สามารถเชื่อเธอได้ ต้องรอให้เว่ยเหอตรวจสอบข้อมูลระหว่างเธอและหานโม่หยางให้แน่ชัดเสียก่อน

ฉินซูไม่รู้ว่าฉู่หลินเฉินกำลังคิดอะไรอยู่ แค่รู้สึกว่าสายตาของผู้ชายคนนี้เย็นชาขึ้นอย่างบอกไม่ถูก

เธอกังวลแค่ว่า เขาจะดูออกว่าเธอปลอมตัวเป็นพยาบาลเมื่อกี้นี้ แต่ไม่รู้เลยว่าเขากำลังสงสัยในตัวเธอมากขึ้นไปอีกขั้นแล้ว

โชคดีที่ฉู่หลินเฉินไม่ได้พูดอะไร เขาเก็บสายตาที่คมกริบนั้นได้อย่างรวดเร็ว และพูดขึ้นอย่างเรียบเฉยว่า "ไปกันเถอะ"

พูดจบเขาก็หันตัวเดินออกจากโรงพยาบาล

ฉินซูได้แตเดินตามเขาไปอย่างเงียบ ๆ พลางถอนหายใจด้วยความโล่งอก

หลังจากที่ทั้งสองคนกลับไปได้ไม่นาน จางอี้เฟยกับแม่ก็ออกมาจากโรงพยาบาล หลังจากที่เยี่ยมคุณท่านเรียบร้อยแล้ว