วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 11

ฉินซูวิ่งตรงไปยังห้องผู้ป่วยของคุณย่า แต่กลับไม่พบใคร

“คุณฉินคะ พวกคุณได้ทำเรื่องย้ายคุณฉินกู้เซียงไปที่โรงพยาบาลอื่นแล้วไม่ใช่หรือคะ คุณเป็นคนในครอบครัวทำไมถึงไม่รู้เรื่องนี้ล่ะ?”

เมื่อได้ยินพยาบาลพูดดังนั้น ฉินซูขมวดคิ้วเล็กน้อย “ย้ายไปเมื่อไรคะ?”

“วันนี้ช่วงสาย ๆ ค่ะ”

ฉินซูรู้สึกเย็นวาบขึ้นมาที่หัวใจ จะต้องเป็นโจวซือฉินและจงจื้อหย่วนแน่ ๆ!

อาการป่วยของคุณย่า แค่ขยับเล็ก ๆ น้อย ๆ ยังต้องระวัง ไม่ต้องพูดถึงการย้ายโรงพยาบาล!

พวกเขาต้องการทำอะไรกันแน่

ฉินซูบอกขอบคุณพยาบาลและรีบออกไป

ฉินซูโทรหาโจวซือฉิน “คุณย่าอยู่ที่ไหน?”

ที่ปลายสายโทรศัพท์ โจวซือฉินไม่แม้แต่จะปิดบังความผิดของเขาสักสักนิด มิหนำซ้ำยังพูดออกมาอย่างภูมิใจว่า “ว้าว เธอนี่เป็นหลานสาวที่กตัญญูจริง ๆ นะ ไปโรงพยาบาลมาแล้วสินะ?”

เขาพูดด้วยเสียงที่เยือกเย็นขึ้น “ฉินซู ถ้าเธออยากเจอย่าของเธอ ก็เอาเงินมาแลกซะโดยดี เข้าบ้านฉู่ไปแล้วยังไม่ได้เงินมาง่าย ๆ อีกเหรอ? จำไว้นะ ห้าล้านเท่านั้น ขาดไปนิดเดียวฉันก็ไม่ยอม”

”คุณ!”

ฉินซูยังไม่ทันพูดจบ โจวซือฉินก็วางโทรศัพท์ไปเสียก่อน

ฉินซูโกรธจนกำโทรศัพท์ไว้แน่น ข้อนิ้วของเธอกลายเป็นสีขาวซีด

ในขณะที่ฉินซูกำลังโกรธนั้น เธอก็นึกถึงความปลอดภัยของคุณย่าขึ้นมา จึงพยายามทำใจให้สงบลง

เพราะอาการป่วยของคุณย่ามีความซับซ้อน พ่อแม่บุญธรรมจึงได้ให้ท่านย้ายโรงพยาบาล และก็คงจะไม่ใช่ที่ที่ไกลมาก จะต้องยังอยู่ที่ไห่เฉิงแน่ ๆ!

เมื่อคิดได้ดังนั้น ฉินซูก็รีบลงลิฟต์ไป

เงาของคนสองคนกำลังเดินนำหน้าฉินซูอยู่

“เว่ยเหอ พรุ่งนี้นายมาเอารายงานผลตรวจของคุณย่า ตรวจสอบดูสักรอบ ถ้าไม่มีปัญหาอะไรถึงเอาไปให้คุณย่านะ”

“ได้ครับคุณชาย”

เสียงที่คุ้นเคยลอยมากระทบหูของฉินซู ทำให้เธอเงยหน้าขึ้นทันที

มองไปที่เงาด้านหลังของสองคนที่ยืนอยู่ไม่ไกล โดยเฉพาะคนที่เดินอยู่ข้างหน้า เขามีรูปร่างสูงใหญ่ ขายาวได้สัดส่วน ทุกส่วนของเขาดูสง่างามและแข็งแรง

ฉู่หลินเฉิน?

ฉินซูตกใจเป็นอย่างมาก

เธอไม่อาจให้เขาเห็นเธออยู่ที่นี่ได้ ฉินซูหันหลังเดินไปยังทางตรงกันข้ามโดยไม่ได้คิดว่าจะชนคนอื่นเข้า

“โอ๊ย!”

ถางเสี่ยวหรูที่ใส่รองเท้าส้นสูงล้มเซไปมา หันไปมองคนตรงข้ามที่อยู่ในชุดพนักงานทำความสะอาด เธอตะคอกขึ้นทันที “ไม่มีตาหรือยังไร!”

“ขอโทษค่ะ“ ฉินซูไม่อยากไม่อยากเป็นที่สนใจของคนรอบข้าง เธอขอโทษด้วยเสียงเบา รีบก้มหัวและเดินจากไป

“หยุดอยู่ตรงนั้นนะ”

ข้อมือของฉินซูถูกคว้าเอาไว้ ถางเสี่ยวหรูพูดขึ้นอย่างลำพอง “ชนคนอื่นขอโทษแค่คำเดียวและจะหนีเหรอ เธอรู้ไหมว่าฉันเป็นใคร?”

ฉินซูเห็นว่าฉู่หลินเฉินและเว่ยเหอกำลังเดินเข้าไปในลิฟต์ จากนั้นประตูลิฟต์ปิดลงอย่างช้า ๆ เธอรู้สึกโล่งใจขึ้นมาหนึ่งเปราะ

ฉินซูเงยหน้าขึ้น เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันจะไม่รู้จักเธอได้ยังไง คนที่มาอ่อยแฟนของคนอื่นอย่างเธอ ถางเสี่ยวหรู!”

“เธอคือฉินซูหรอกเหรอ?!”

ฉินซูสะบัดมือของเสี่ยวหรูออก ไม่อยากข้องเกี่ยวกับเธออีก “เสี่ยวหรู เธอมาทำอะไรที่นี่”

เสียงที่คุ้นเคยดังขึ้นอีกครั้ง ฉินซูที่กังลำจะเดินจากไปต้องหยุดฝีก้าวลง

เธอเงยหน้าขึ้นมองหลินเมิ่งฟานในชุดสีขาว เขาเดินมาหยุดตรงหน้าถางเสี่ยวหรู และเขาก็มองเห็นเธอ คนทั้งสองสบตากัน

หลินเมิ่งฟานจ้องมองเธอด้วยสายตาพินิจพิเคราะห์ ความประหลาดใจผุดขึ้นบนหน้า “ฉินซู ทำไมเธอถึง...”

ถางเสี่ยวหรูกลับมามีสติอีกครั้ง เธอพูดถากถางแกมเหยียดหยาม “เมิ่งฟาน เธอเคยบอกว่าแฟนเก่าของเธอเป็นแค่คนจน ต้องหางานพาร์ทไทม์ทำมือเป็นระวิงใช่ไหม ดูจากชุดที่เธอใส่แล้ว น่าจะมาทำงานเป็นพนักงานทำความสะอาดที่โรงพยาบาลสินะ”

หลินเมิ่งฟานขมวดคิ้วในทันที เขาดุฉินซู “ยังไงเธอก็ยังเป็นนักศึกษามหาวิทยาลัยดัง มาทำงานแบบนี้ไม่ขายหน้าคนอื่นเหรอ? ยังไม่กลับไปอีก!”

ฉินซูได้ยินดังนั้นไม่อดยิ้มหยันไม่ได้

เธอมองใบหน้าเจ้าเล่ห์ของหลินเมิ่งฟานออกอย่างทะลุปรุโปร่งตั้งแต่แรก ดั้งนั้นจึงรู้ว่าเขาไม่ได้ทำไปเพราะเป็นห่วงเธอแน่

สิ่งที่เขาสนใจก็มีเพียงแต่หน้าตาของตัวเองเท่านั้น

“แล้วมันเรื่องอะไรของนายล่ะ”

สำหรับผู้ชายเฮงซวยแล้ว ฉินซูไม่จำเป็นต้องเกรงใจสักนิด