วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 129

สีหน้าของฉินซูเปลี่ยนไป

เมื่อเห็นดังนี้เวินหลีก็กังวล “พี่เสี่ยวซู ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า”

ฉินซูลูบหัวของเธอ "ไม่หรอก"

เธอไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเวินหลีและพูดว่า "ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังเอง แต่เธอช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนได้ไหม ห้ามให้คนนอกรู้เด็ดขาด"

เวินหลีกระพริบตาแล้วพยักหน้าตอบอย่างเคร่งขรึม

ฉินซูช่วยชีวิตเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็จะเชื่อฟังทุกอย่าง!"

“เวินหลี คืนนี้เธอนอนให้สบายนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกันใหม่ ถ้ามีอะไรให้โทรหาฉันนะ”

"ค่ะ พี่เสี่ยวซู"

ไม่นานหลังจากที่ฉินซูออกไป โทรศัพท์ของวินหลีก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าหมายเลขผู้โทรคือแม่ของเธอ เธอจึงกัดริมฝีปากและในที่สุดก็เลือกรับมัน

“เวินหลี พ่อกับแม่จะกลับพรุ่งนี้ ลูกอยู่กับตระกูลหานและอย่าก่อปัญหาล่ะ ถ้าเธอมีลูกชายหรือลูกสาวได้ เธอจะกลายเป็นผู้กอบกู้ของตระกูลหาน พวกเขาอาจจะให้ลูกอยู่ในบ้านตระกูลหานตลอดไป!"

"ยังมีอีก ถ้ามีโอกาสก็ลองไปถามคุณหานดูนะ ว่าจะช่วยหางานที่เงินเดือนดี ๆ และทำงานง่าย ๆ ให้กับน้องชายของลูกได้หรือเปล่า น้องชายลูกลาออกจากโรงเรียนมา 3 ปีแล้ว อยู่แต่บ้านมาตลอด เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องหาแฟน ลูกเป็นพี่สาว ลูกต้องช่วยน้องชายนะ รู้ไหม?”

เวินหลีไม่มีโอกาสพูดสักประโยคเดียว ได้แต่ฟังคำพูดชุดใหญ่ของเฝิงปี้หัว

คำพูดของเธอเหมือนกับมีดเล่มหนึ่ง ที่บาดลงบนหัวใจที่เปราะบางของเวินหลี จนเลือดไหลออกมา

ไม่มีความเป็นห่วง ไม่มีความสนใจใยดี สิ่งเดียวที่จำได้ คือหางานดี ๆ ให้น้องชาย…

นี่เหรอคือแม่แท้ ๆ ของเธอเอง

เวินหลีถือโทรศัพท์ด้วยมือที่สั่นเทา น้ำตาไหลออกมาจากดวงตาของเธออย่างควบคุมไม่ได้

เธอสูดจมูกแรง ๆ ยกมือขึ้นปาดน้ำตา "แม่คะ ที่ผ่านมาหนูเชื่อฟังแม่มาตลอด แต่ตอนนี้หนูจะไม่ทำแบบนั้นแล้ว แม่ทำให้หนูผิดหวัง! หนูออกมาจากบ้านตระกูลหานแล้ว ไม่ต้องคิดไปเองว่าหนูจะมีลูกให้ตระกูลหาน ต่อไปนี้หนูจะมีชีวิตเพื่อตัวของหนูเอง"

"ลูกพูดอะไรนะ?" เฝิงปี้หัวตกใจ รู้สึกเครียดขึ้นมาทันที "ลูกไม่ได้อยู่ที่บ้านตระกูลหาน? หนีออกมาเหรอ ให้ตายเถอะ พวกเรารับเงินตระกูลหานมาแล้วนะ หนีออกมาแบบนี้ พวกเราจะทำยังไง?"

เฝิงปี้หัวกลัวว่าตระกูลหานจะมาเอาเงินคืนไป ยิ่งไปกว่านั้น ยังกังวลว่าเวินหลีจะทำผิดต่อตระกูลหาน ถ้าอย่างนั้นครอบครัวของเราก็จะมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือเปล่า?

เธอพูดด้วยเสียงเข้ม "ตอนนี้ลูกอยู่ที่ไหน?"

"หนูไม่บอก และไม่ต้องตามหาหนูอีก!" เวินหลีพูดจบก็กดวางสายอย่างแรง

เธอไม่เคยเผชิญหน้ากับแม่แบบนี้มาก่อน ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนหมดแรงไปทั้งร่างกาย เธอทรุดลงบนพรม น้ำตาที่เพิ่งเช็ดไปเมื่อครู่ ก็พรั่งพรูออกมาอีกครั้ง

เฝิงปี้หัวที่อยู่ปลายสายรู้สึกเครียดไปหมด

เธอรู้นิสัยของเวินหลีดี อ่อนแอ ขี้กลัวและเป็นเด็กกตัญญู!

แม้กระทั่งตอนที่โดนส่งตัวให้ตระกูลหาน เธอก็เชื่อฟังอย่างไม่เถียง ทำไมถึงได้มีความกล้าที่จะหนีออกไปได้?

จะต้องมีคนช่วยเธอแน่ ๆ!

ในเวลานี้ สามีของเธอเข้ามาจากข้างนอกพร้อมกับนิตยสาร

"ที่รัก ที่แท้ที่พวกเราเจอฉินซูในวันนี้ เธอโกหกพวกเราทั้งหมด! เธอแต่งงานเข้าตระกูลมหาเศรษฐีไปแล้ว ดูนี่สิ มีตีพิมพ์ในนิตยสารด้วย!"

เวินฉางเหมือนจะค้นพบความลับเข้าแล้ว เขาถอนหายใจ "ฉินซูตอนอยู่ชนบท ดูเป็นเด็กที่เรียบร้อย ตรงไปตรงมาและน่ารัก เข้าไปอยู่ในเมืองได้ไม่กี่ปี ทำไมกลายเป็นคนชอบโกหก หรือว่ากลัวว่าพวกเราจะขอพึ่งพาเธอ?!"

"ฉินซู?" เฝิงปี้หัวดวงตาเป็นประกาย นึกถึงเรื่องที่ฉินซูถามเกี่ยวกับเวินหลีไม่หยุดในวันนี้ สุดท้ายก็ก่อเรื่องวุ่นวาย จนต้องแยกกันไปอย่างไม่สบอารมณ์เท่าไร... หรือเธอจะเป็นคนช่วยเวินหลี?"

“ที่รัก ทำไมสีหน้าคุณดูเครียดแบบนั้นล่ะ?"

เฝิงปี้หัวระเบิดกรีดร้องใส่เวินฉาง "ไร้สาระ! ลูกสาวคุณหนีไปแล้ว ตระกูลหานกำลังตามทวงเงินจากพวกเราคืน แบบนี้จะให้ฉันทำหน้าดี ๆ ได้ยังไง?!"