วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 129

สีหน้าของฉินซูเปลี่ยนไป

เมื่อเห็นดังนี้เวินหลีก็กังวล “พี่เสี่ยวซู ฉันพูดอะไรผิดไปหรือเปล่า”

ฉินซูลูบหัวของเธอ "ไม่หรอก"

เธอไม่ได้ปฏิเสธคำพูดของเวินหลีและพูดว่า "ฉันจะอธิบายเรื่องนี้ให้เธอฟังเอง แต่เธอช่วยเก็บเรื่องนี้เป็นความลับก่อนได้ไหม ห้ามให้คนนอกรู้เด็ดขาด"

เวินหลีกระพริบตาแล้วพยักหน้าตอบอย่างเคร่งขรึม

ฉินซูช่วยชีวิตเธอ ไม่ว่าเรื่องอะไรเธอก็จะเชื่อฟังทุกอย่าง!"

“เวินหลี คืนนี้เธอนอนให้สบายนะ ไว้พรุ่งนี้เจอกันใหม่ ถ้ามีอะไรให้โทรหาฉันนะ”

"ค่ะ พี่เสี่ยวซู"

ไม่นานหลังจากที่ฉินซูออกไป โทรศัพท์ของวินหลีก็ดังขึ้น

เมื่อเห็นว่าหมายเลขผู้โทรคือแม่ของเธอ เธอจึงกัดริมฝีปากและในที่สุดก็เลือกรับมัน

“เวินหลี พ่อกับแม่จะกลับพรุ่งนี้ ลูกอยู่กับตระกูลหานและอย่าก่อปัญหาล่ะ ถ้าเธอมีลูกชายหรือลูกสาวได้ เธอจะกลายเป็นผู้กอบกู้ของตระกูลหาน พวกเขาอาจจะให้ลูกอยู่ในบ้านตระกูลหานตลอดไป!"

"ยังมีอีก ถ้ามีโอกาสก็ลองไปถามคุณหานดูนะ ว่าจะช่วยหางานที่เงินเดือนดี ๆ และทำงานง่าย ๆ ให้กับน้องชายของลูกได้หรือเปล่า น้องชายลูกลาออกจากโรงเรียนมา 3 ปีแล้ว อยู่แต่บ้านมาตลอด เดี๋ยวอีกหน่อยก็ต้องหาแฟน ลูกเป็นพี่สาว ลูกต้องช่วยน้องชายนะ รู้ไหม?”

เวินหลีไม่มีโอกาสพูดสักประโยคเดียว ได้แต่ฟังคำพูดชุดใหญ่ของเฝิงปี้หัว

คำพูดของเธอเหมือนกับมีดเล่มหนึ่ง ที่บาดลงบนหัวใจที่เปราะบางของเวินหลี จนเลือดไหลออกมา

ไม่มีความเป็นห่วง ไม่มีความสนใจใยดี สิ่งเดียวที่จำได้ คือหางานดี ๆ ให้น้องชาย…

นี่เหรอคือแม่แท้ ๆ ของเธอเอง