ด้านนอกบ้านพักตากอากาศ เว่ยเหอที่ยังไม่ได้กลับไป มาปรากฏอยู่ข้างหน้าคนทั้งสองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง
“นายพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้”
ฉู่หลินเฉินกำชับพร้อมทิ้งบัตรใบหนึ่งไว้ให้
เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าฉินซูก็พูดออกมาว่า “คุณชาย พอดีที่บ้านของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ...”
ฉู่หลินเฉินเรียบตอบเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้เวลาเธอครึ่งวันจัดการเรื่องของตัวเอง”
เดิมทีคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ เธอยิ้มรับ “ขอบคุณ”
ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา เขายื่นมือเรียวยาวออกมา “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”
ฉินซูไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตาม
เขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ลงบนมือถือของเธออย่างรวดเร็ว ยืนยันด้วยการโทรออก หลังจากนั้นก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ
“บันทึกเบอร์ของฉันเอาไว้ จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องอ่านหนังสือ”
“ได้” ฉินซูตอบกลับ บันทึกเบอร์ของเขาไว้ว่า ‘คุณชายฉู่’ เมื่อเห็นเขาหันหลังให้แล้ว เธอก็หันกลับมา “คุณผู้ช่วยเว่ย พวกเราไปกันเถอะค่ะ”
ทั้งสองออกไปซื้อของ
เว่ยเหอพาฉินซูไปแหล่งชอปปิ้งที่มีชื่อเสียงของเมืองให่เฉิง
เครื่องแต่งกาย, เครื่องประดับ, กระเป๋า...แบรนด์ดังระดับสากลที่เป็นที่ชื่นชอบของดารา และสาวไฮโซ ทุกอย่างมีอยู่ที่นี่
ความรักในการซื้อของเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้หญิง และใครก็ตามที่ได้มาสถานที่ดังนี้ก็จะต้องคลั่งใครอย่างแน่นอน
ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างฉินซูที่ต้องการเกาะตระกูลฉู่?
“คุณหนูเลือกตามใจชอบเลยนะครับ” เว่ยเหอพูดอย่างนอบน้อม เขาปิดบังความดูถูกในสายตาคู่นั้นเอาไว้
ฉินซูเดินตรงไปยังโซนเสื้อผ้าผู้หญิง “สองตัวนี้ ตัวนั้น รบกวนหยิบไซส์ s ให้หน่อยนะคะ ใส่ถุงเลย”
เธอชี้ไปบนชั้นวางและซื้อมันอย่างง่าย ๆ เว่ยเหอไม่แสดงสีหน้าใด ๆ แต่เขาเยาะเย้ยในใจ
แต่…
เธอช่างเป็นผู้หญิงที่บูชาเงินทองจริง ๆ เห็นร้านหรูแล้วอดใจไม่ได้?
ในขณะที่เว่ยเหอกำลังคิดว่าควรจะเตือนให้ฉินซูยับยั้งช่างใจดีไหม
ก็เห็นเธอถือถุงที่ซื้อของเรียบร้อยแล้วออกมา
“ไปเถอะ ไปซื้อรองเท้ากัน”
“ซื้อเสร็จแล้วเหรอครับ?” เว่ยเหอตะลึง “ดูเหมือนคุณหนูยังไม่ได้ลองเลยนะครับ?”
ฉินซูมองไปที่กระเป๋า “เสื้อผ้าสี่ตัวคงพอแล้ว ไซส์ S ฉันใส่ได้ ไม่ต้องลองหรอกค่ะ”
เว่ยเหอรู้สึกสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นฉินซูซื้อเสื้อผ้าเหมือนซื้อกับข้าวแบบนี้ เธอใช้เวลาไม่เกิน 3 นาที
แท้จริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าฉินซูไม่ชอบชอปปิ้ง เธอแค่ให้ความสนใจกับคุณภาพเท่านั้น สามารถซื้อบนอินเตอร์เน็ตได้ไม่ต้องเปลืองแรงไปห้าง
ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้ดีว่าเสื้อผ้าที่ฉู่หลินเฉินซื้อให้เธอเหล่านี้เป็นเพียงแค่ ‘อุปกรณ์ประกอบฉาก’ ที่จำเป็นสำหรับโอกาสที่จำเป็นบางอย่างเท่านั้น
เธอมีเรื่องที่ยังต้องจัดการ และไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่
หลังจากนั้นฉินซูไปเลือกรองเท้าและกระเป๋า เธอซื้อแค่สองสามชิ้นเท่านั้น ซื้อเสร็จด้วยความรวดเร็ว
เว่ยเหอตกตะลึง
เมื่อฉินซูเตรียมตัวจะไปที่อื่นเขาถึงได้สติกลับมาในที่สุด
เมื่อเดินผ่านเคาน์เตอร์เครื่องประดับแห่งหนึ่งเว่ยเหออดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณหนูไม่ซื้อเครื่องประดับสักหน่อยเหรอครับ”
“ฉันไม่คุ้นเคยที่จะใส่สิ่งของพวกนี้”
“แต่ว่าตอนนี้คุณคือภรรยาของทายาทตระกูลฉู่นะครับ...”
คำพูดของเว่ยเหอทำให้ฉินซูหยุดเดิน และฉุกคิดเล็กน้อย เธอชี้ไปยังเครื่องประดับหนึ่งในนั้นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเอาสร้อยคอเส้นนี้แล้วกันค่ะ”
“ได้ครับ” เว่ยเหอถอนหายใจโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก
ผ่านมาสักครู่หนึ่งเขาจึงคิดได้ว่านี่มันไม่ถูกต้อง ทำไมมันกลายเป็นเขาที่เชียร์ให้เธอซื้อเอาซื้อเอา?
แล้วที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงบูชาเงินล่ะ!
สายตาที่เว่ยเหอมองไปที่ฉินซูมีความประหลาดใจอยู่มาก
ทั้งสองออกมาจากห้าง หวังอี้หลินและลูกสาวของเธอ ทั้งสองลงจากรถเดินเข้าไปซื้อของในห้าง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...