วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 13

ด้านนอกบ้านพักตากอากาศ เว่ยเหอที่ยังไม่ได้กลับไป มาปรากฏอยู่ข้างหน้าคนทั้งสองอย่างรวดเร็วอีกครั้ง

“นายพาเธอไปซื้อเสื้อผ้าและของใช้”

ฉู่หลินเฉินกำชับพร้อมทิ้งบัตรใบหนึ่งไว้ให้

เมื่อเห็นสถานการณ์ตรงหน้าฉินซูก็พูดออกมาว่า “คุณชาย พอดีที่บ้านของฉันยังมีเรื่องที่ต้องจัดการ...”

ฉู่หลินเฉินเรียบตอบเธอด้วยน้ำเสียงเย็นชา “ฉันให้เวลาเธอครึ่งวันจัดการเรื่องของตัวเอง”

เดิมทีคิดว่าเขาจะไม่เห็นด้วย ไม่คิดว่าจะง่ายขนาดนี้ เธอยิ้มรับ “ขอบคุณ”

ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างเย็นชา เขายื่นมือเรียวยาวออกมา “เอาโทรศัพท์มาให้ฉัน”

ฉินซูไม่เข้าใจแต่ก็ยอมทำตาม

เขาบันทึกเบอร์โทรศัพท์ลงบนมือถือของเธออย่างรวดเร็ว ยืนยันด้วยการโทรออก หลังจากนั้นก็คืนโทรศัพท์ให้เธอ

“บันทึกเบอร์ของฉันเอาไว้ จัดการเรื่องทุกอย่างเสร็จแล้วมาหาฉันที่ห้องอ่านหนังสือ”

“ได้” ฉินซูตอบกลับ บันทึกเบอร์ของเขาไว้ว่า ‘คุณชายฉู่’ เมื่อเห็นเขาหันหลังให้แล้ว เธอก็หันกลับมา “คุณผู้ช่วยเว่ย พวกเราไปกันเถอะค่ะ”

ทั้งสองออกไปซื้อของ

เว่ยเหอพาฉินซูไปแหล่งชอปปิ้งที่มีชื่อเสียงของเมืองให่เฉิง

เครื่องแต่งกาย, เครื่องประดับ, กระเป๋า...แบรนด์ดังระดับสากลที่เป็นที่ชื่นชอบของดารา และสาวไฮโซ ทุกอย่างมีอยู่ที่นี่

ความรักในการซื้อของเป็นเรื่องธรรมชาติของผู้หญิง และใครก็ตามที่ได้มาสถานที่ดังนี้ก็จะต้องคลั่งใครอย่างแน่นอน

ยิ่งไปกว่านั้น ผู้หญิงอย่างฉินซูที่ต้องการเกาะตระกูลฉู่?

“คุณหนูเลือกตามใจชอบเลยนะครับ” เว่ยเหอพูดอย่างนอบน้อม เขาปิดบังความดูถูกในสายตาคู่นั้นเอาไว้

ฉินซูเดินตรงไปยังโซนเสื้อผ้าผู้หญิง “สองตัวนี้ ตัวนั้น รบกวนหยิบไซส์ s ให้หน่อยนะคะ ใส่ถุงเลย”

เธอชี้ไปบนชั้นวางและซื้อมันอย่างง่าย ๆ เว่ยเหอไม่แสดงสีหน้าใด ๆ แต่เขาเยาะเย้ยในใจ

แต่…

เธอช่างเป็นผู้หญิงที่บูชาเงินทองจริง ๆ เห็นร้านหรูแล้วอดใจไม่ได้?

ในขณะที่เว่ยเหอกำลังคิดว่าควรจะเตือนให้ฉินซูยับยั้งช่างใจดีไหม

ก็เห็นเธอถือถุงที่ซื้อของเรียบร้อยแล้วออกมา

“ไปเถอะ ไปซื้อรองเท้ากัน”

“ซื้อเสร็จแล้วเหรอครับ?” เว่ยเหอตะลึง “ดูเหมือนคุณหนูยังไม่ได้ลองเลยนะครับ?”

ฉินซูมองไปที่กระเป๋า “เสื้อผ้าสี่ตัวคงพอแล้ว ไซส์ S ฉันใส่ได้ ไม่ต้องลองหรอกค่ะ”

เว่ยเหอรู้สึกสับสน นี่เป็นครั้งแรกที่เห็นฉินซูซื้อเสื้อผ้าเหมือนซื้อกับข้าวแบบนี้ เธอใช้เวลาไม่เกิน 3 นาที

แท้จริงแล้วเขาก็ไม่รู้ว่าฉินซูไม่ชอบชอปปิ้ง เธอแค่ให้ความสนใจกับคุณภาพเท่านั้น สามารถซื้อบนอินเตอร์เน็ตได้ไม่ต้องเปลืองแรงไปห้าง

ยิ่งไปกว่านั้น เธอยังรู้ดีว่าเสื้อผ้าที่ฉู่หลินเฉินซื้อให้เธอเหล่านี้เป็นเพียงแค่ ‘อุปกรณ์ประกอบฉาก’ ที่จำเป็นสำหรับโอกาสที่จำเป็นบางอย่างเท่านั้น

เธอมีเรื่องที่ยังต้องจัดการ และไม่อยากเสียเวลาอยู่ที่นี่

หลังจากนั้นฉินซูไปเลือกรองเท้าและกระเป๋า เธอซื้อแค่สองสามชิ้นเท่านั้น ซื้อเสร็จด้วยความรวดเร็ว

เว่ยเหอตกตะลึง

เมื่อฉินซูเตรียมตัวจะไปที่อื่นเขาถึงได้สติกลับมาในที่สุด

เมื่อเดินผ่านเคาน์เตอร์เครื่องประดับแห่งหนึ่งเว่ยเหออดไม่ได้ที่จะถามว่า “คุณหนูไม่ซื้อเครื่องประดับสักหน่อยเหรอครับ”

“ฉันไม่คุ้นเคยที่จะใส่สิ่งของพวกนี้”

“แต่ว่าตอนนี้คุณคือภรรยาของทายาทตระกูลฉู่นะครับ...”

คำพูดของเว่ยเหอทำให้ฉินซูหยุดเดิน และฉุกคิดเล็กน้อย เธอชี้ไปยังเครื่องประดับหนึ่งในนั้นและพูดว่า “ถ้าอย่างนั้นเอาสร้อยคอเส้นนี้แล้วกันค่ะ”

“ได้ครับ” เว่ยเหอถอนหายใจโล่งอกอย่างบอกไม่ถูก

ผ่านมาสักครู่หนึ่งเขาจึงคิดได้ว่านี่มันไม่ถูกต้อง ทำไมมันกลายเป็นเขาที่เชียร์ให้เธอซื้อเอาซื้อเอา?

แล้วที่บอกว่าเธอเป็นผู้หญิงบูชาเงินล่ะ!

สายตาที่เว่ยเหอมองไปที่ฉินซูมีความประหลาดใจอยู่มาก

ทั้งสองออกมาจากห้าง หวังอี้หลินและลูกสาวของเธอ ทั้งสองลงจากรถเดินเข้าไปซื้อของในห้าง