วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 138

"คุณผู้หญิงทั้งสอง ต้องขอโทษด้วยนะคะ ชุดที่พวกคุณดูอยู่เมื่อครู่นี้ คุณผู้หญิงคนเมื่อกี้ ซื้อของร้านเราไปหมดแล้วทั้งสองชุด ถ้าคุณต้องการชุดที่เป็นผลงานของอาจารย์ TM เราขายให้ไม่ได้จริง ๆ ค่ะ เราไม่ขายชุดตัวอย่าง"

คนขายขอโทษแบบจริงใจครึ่งไม่จริงใจครึ่ง

เวินหลีโบกมือ "ไม่เป็นไรค่ะ พวกเราแค่ดูชุดนี้เฉย ๆ แต่ชุดที่พวกเราจะซื้อคือชุดนั้น"

คนขายเยาะเย้ยในใจ ไม่มีเงินซื้อชุดของอาจารย์ TM จริง ๆ สินะ

เธอมองไปทางชุดที่เวินหลีพูดถึง ไม่ได้ตอบอะไร เพียงแค่พูดขึ้นอย่างนิ่ง ๆ "ชุดนี้ไม่แพงค่ะ หกแสนเท่านั้น พวกคุณจะ..."

"รูดบัตรค่ะ" ฉินซูพูดออกมาแค่สองคำ เธอถือบัตรใบสีดำไว้ในมือ

คนขายมองมันด้วยความสงสัย ถึงชุดที่ฉินซูซื้อราคาหกแสน เทียบไม่ได้กับชุดเจ็ดล้านสองแสนเมื่อครู่นี้ แต่ดูจากการแต่งตัวของฉินซูแล้ว ก็ไม่เหมือนกับคนที่จะซื้อชุดราคาเป็นแสนได้

ไม่ได้จะมาหลอกกันใช่ไหม?

เธอรับบัตรมารูดด้วยความสงสัย เมื่อเห็นสัญญาณเตือนว่ารูดบัตรสำเร็จ เธอจึงจำใจเชื่อในที่สุด

ขั้นตอนการจัดส่งชุดนั้นเหมือนกัน จะต้องปรับชุดให้เข้ากับหุ่นของฉินซูก่อน ดังนั้นจึงจัดส่งชุดก่อนวันงาน

ฉินซูให้ที่อยู่เอาไว้ และเตรียมตัวเดินออกจากร้านไปกับเวินหลี

มีใครบางคนเดินเข้ามาจากด้านนอกของร้าน เจอเข้ากับฉินซูพอดี

"นี่ พวกคุณสองคนเดินมาที่ร้านของผมจริง ๆ ด้วย" จางอี้เฟยพูดขึ้นอย่างตกใจ

"นี่ร้านของคุณเหรอ?" ฉินซูประหลาดใจ

จางอี้เฟยพยักหน้า "ใช่แล้ว คุณไม่รู้เหรอว่าครอบครัวผมทำธุรกิจเสื้อผ้า? ชุดจีน เป็นแบรนด์ที่เราเพิ่งเปิดล่าสุด"

เมื่อเห็นปฏิกิริยาตกใจของฉินซู จางอี้เฟยจึงลดเสียงพูดและกระซิบว่า "ผมจะบอกความลับอีกอย่างให้คุณนะครับ คุณเห็นผลงานของอาจารย์ TM ไหม? จริง ๆ แล้วแม่ผมเป็นคนออกแบบเอง"

"แม่ของคุณคืออาจารย์ TM?" ฉินซูตกตะลึง รีบมองไปที่เวินหลีที่อยู่ข้าง ๆ

"ใช่แล้ว แม่ของผมชื่อถังโม่ TM เป็นชื่อย่อของเธอ"

คนขายรู้ว่าจางอี้เฟยคือใคร ในตอนนี้เมื่อเห็นเขากับฉินซูคุยกันท่าทางสนิทสนม แม้ว่าเธอจะไม่ได้ยินสิ่งที่พวกเขาคุยกัน แต่ก็สามารถเห็นได้ว่า หญิงสาวมีความสัมพันธ์ใกล้ชิดกับจางอี้เฟย

สิ่งที่ทำให้เธอยิ่งตกใจก็คือ เมื่อจางอี้เฟยคุยกับฉินซูจบแล้ว ก็มองดูจนเธอจากไป และหันมาหาเธอพร้อมถามเรื่องที่ฉินซูซื้อเสื้อผ้า

คนขายไม่รู้เจตนาของเขา จึงได้แต่พูดไปตามความจริง "คุณผู้หญิงสองคนเมื่อกี้ ทีแรกอยากจะซื้อชุดของอาจารย์ TM พวกเขายืนดูและชื่มชมมันอยู่สักพัก หนึ่งในนั้นน่าจะเป็นแฟนคลับของอาจารย์ แต่ว่า ฉันคิดว่าพวกเขาน่าจะมีเงินไม่พอ สุดท้ายจึงเลือกชุดกระโปรงราคาหกแสนไป

"เงินไม่พอ?" จางอี้เฟยรู้ว่าเป็นไปไม่ได้

เขาขมวดคิ้วครุ่นคิด จากนั้นก็พูดว่า "ต่อไปถ้าพวกเขามาที่ร้านของเราอีก ให้ส่วนลดที่ต่ำที่สุดแก่พวก"

คนขายตกใจ ผ่านไปครู่หนึ่งจึงตั้งสติได้ "ค่ะ รับทราบค่ะ"

จางอี้เฟยเดินออกไปด้านนอก เขาต่อสายหาแม่ "แม่ ผมมีเรื่องจะบอก..."

เมื่อฟังเขาพูดจบ คุณนายจางที่อยู่ปลายสายไม่ได้ตอบตกลง แต่ก็ไม่ปฏิเสธ เธอถามขึ้นอย่างสงสัย "เด็กน้อย ไม่ใช่ว่าลูกอยากทำงานวิจัยเกี่ยวกับการแพทย์เหรอ? ทีตอนแม่ขอให้ไปดูร้านใหม่ก็ไม่ยอม ทำไมจู่ ๆ ถึงสนใจงานของแม่ขึ้นมาล่ะ? หรือว่าลูกตัดสินใจว่าจะรับช่วงกิจการต่อแล้วใช่ไหม?

"แม่..." จางอี้เฟยถอนหายใจอย่างอดไม่ได้