วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 143

ฉินซูอยู่ในโรงพยาบาลเพื่อดูแลฉินกู้เซียง

ฉินซูนำผลไม้ที่หั่นเป็นชิ้นเล็ก ๆ ป้อนให้คุณย่าของเธอ “คุณย่าลองชิมดูสิคะ”

ฉินกู้เซียงค่อย ๆ กัดและกลืนลงไป จากนั้นหรี่ตา “หวาน”

ฉินซูป้อนให้เธอเรื่อย ๆ และพูดไปด้วย “หนูถามคุณหมอแล้ว อีกไม่กี่วันคุณย่าจะต้องตรวจอีกครั้ง ถ้าไม่มีปัญหาอะไร ก็จะสามารถออกจากโรงพยาบาลได้ในอีกครึ่งเดือน”

พูดจบ ทันใดนั้นเธอก็มีความลังเลขึ้นมาเล็กน้อย

“เด็กดี มีอะไรก็พูดมาเถอะ” ฉินกู้เซียงมองเธอและพูดให้กำลังใจ

“อีกสักพักหนูอาจจะต้องไปต่างประเทศกับศาสตราจารย์สมิธ คุณย่า…”

ฉินกู้เซียงมองผ่านความคิดของเธอได้อย่างรวดเร็ว จึงยิ้มน้อย ๆ และพูดขึ้น “หรือหลานกังวลว่าคนแก่อย่างย่าจะไม่มีที่อยู่ใช่ไหม?”

ฉินซูเงียบสนิท

จริง ๆ แล้วเธอกังวลว่าหลังจากตนเองไปแล้วจะไม่มีใครมาดูแลคุณย่า และเธอก็คิดที่จะยอมแพ้เรื่องการไปต่างประเทศ แต่การเชื้อเชิญของศาสตราจารย์สมิธนั้น มีแรงดึงดูดที่มากเกินไป... เธอลำบากใจทั้งสองทาง

“เด็กโง่” ฉินกู้เซียงยิ้มและกล่าวว่า “หลานไม่ต้องทุกข์ใจกับเรื่องนี้ ย่ามีที่ไปอยู่แล้ว”

“คุณย่า... จะกลับไปบ้านครอบครัวจงเหรอคะ?” ฉินซูถามด้วยความแปลกใจ

ฉินกู้เซียงส่ายหัว “ไม่หรอก ย่าคิดว่าย่าเลี้ยงลูกชายคนนี้มาเปล่าประโยชน์ ย่ามีเพื่อนเก่าของย่าที่เปิดสถานสงเคราะห์อยู่ที่หนานซาน ถึงตอนนั้นย่าก็จะไปอยู่ที่นั่น ไม่มีปัญหาหรอก คนแก่สองคนยังสามารถพูดคุยกันได้”

ฉินซูรู้สึกว่าชื่อสถานสงเคราะห์นี้มันคุ้นหูเล็กน้อย

ทันใดนั้นก็นึกขึ้นมาได้ เป็นที่ที่เธอ “ช่วย” หวังอี้หลินบริจาคเงินก่อนหน้านี้

หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมงฉินซูก็มาถึงด้านนอกประตูของสถานสงเคราะห์หนานซาน

เธอมาเยี่ยมเพื่อนเก่าคนนั้นของคุณย่าแทนคุณย่าของเธอ

เมื่อยามเฝ้าประตูเห็นเธอ เขาประทับใจเธอมากและจำเธอได้ในทันที

“คุณผู้หญิง ขอบคุณสำหรับเงินบริจาคที่คุณบริจาคให้กับพวกเราครั้งก่อน ครั้งนี้คุณมาทำอะไรเหรอครับ?”