วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 146

ฉินซูครุ่นคิดและเอ่ยขึ้น “ฉันจะโทรไปถามที่ร้าน”

เธอรู้สึกว่าเรื่องนี้มันไม่ปกติ เป็นไปไม่ได้ที่ร้านจะส่งชุดที่มีปัญหาแบบนี้มา

“ไม่มีเวลาแล้ว” ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วและเหลือบมองนาฬิกาข้อมือ

ในเวลานี้เองเว่ยเหอพูดขึ้นเบา ๆ “คุณชายฉู่ครับ ชุดนั้นที่คุณนายจางส่งมายังอยู่ในรถ…”

ทันทีที่เปิดปากพูดก็ได้รับสายตาที่ไม่พอใจของชายหนุ่ม

เว่ยเหอจำต้องหุบปาก

เขาเข้าใจเพราะชุดราตรีชุดนั้นเป็นชุดที่คุณชายฉู่ต้องการจะมอบให้หวังอี้หลิน ตนเองกล้าเสนอคำแนะนำโง่ ๆ แบบนี้ได้อย่างไร?

เว่ยเหอก้มต่ำและรู้สึกหงุดหงิดกับตัวเอง

แต่น้ำเสียงต่ำและเยือกเย็นของฉู่หลินเฉินกลับดังขึ้น “ไปเอามา”

เว่ยเหอตกตะลึง จากนั้นก็รีบออกไป

ไม่นานชุดราตรีที่งดงามได้ปรากฏขึ้นต่อหน้าของทุกคน

ชุดสีน้ำเงินเข้ม ดวงดาวระยิบระยับ ราวกับการผสมผสานของทะเลและช่วงเวลากลางคืนเข้าด้วยกัน วัสดุของชุดราตรีเป็นเอกลักษณ์อย่างมาก รอยจีบและการพริ้วไหว กระทบกับเงาสะท้อนของคลื่นทะเล อีกทั้งยังแสดงให้เห็นดวงดาวที่กระจัดกระจายอยู่รำไร

ฉินซูชอบทะเล ดังนั้นชุดนี้จึงตอบสนองทุกจินตนาการทั้งหมดสำหรับทะเลในคืนฤดูร้อนของเธอ และถูกใจเธอได้ในทันที

สไตล์ลิสต์ไม่สามารถที่จะซ่อนความตกตะลึงในแววตาไว้ได้ เมื่อสัมผัสโลโก้เล็ก ๆ ที่เอวของชุดก็อดไม่ได้ที่จะส่งเสียงออกมาด้วยความตกตะลึง “คาดไม่ถึงเลยว่านี่คือผลงานของอาจารย์ TM!”

ได้ยินเช่นนั้นฉินซูก็มองไปที่ฉู่หลินเฉินโดยไม่รู้ตัว แววตาปรากฏความงงงวย

ฉู่หลินเฉินไม่ได้สนใจและเอ่ยขึ้น “ไปเปลี่ยนชุด”

คำพูดของเขาเตือนเธอว่าเวลาไม่เคยรอใคร

ฉินซูเข้าไปในห้องแต่งตัวโดยไม่ลังเล

รอเธอเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วออกมา สไตล์ลิสต์ก็เติมปากให้เธอเป็นขั้นตอนสุดท้าย

สัมผัสสีแดงสดงดงามยิ่งและดูไม่ธรรมดา เต็มไปด้วยความหรูหรา

ก่อนหน้านี้เธอมักจะแต่งตัวเรียบ ๆ แต่ก็ดูดี การแต่งหน้าแบบนี้ทำให้เธอมีออร่าเพิ่มขึ้นมาทันที ราวกับว่าเปลี่ยนเป็นคนละคน

แววตาของฉู่หลินเฉินมีแสงสว่างวาบขึ้นมาแวบหนึ่ง จากนั้นเขาก็ซ่อนสีหน้าไว้ทันทีและเอ่ยขึ้น “ไปกันเถอะ”

ฉินซูจับมือของเขาและเข้าไปนั่งในรถ

สถานที่ที่เต็มไปด้วยความครึกครื้น แขกผู้มีเกียรติที่ได้รับเชิญ ต่างพากันเข้ามาที่สถานที่ก่อนกำหนด เพื่อรอที่จะเข้าร่วมงานที่ยิ่งใหญ่และสำคัญยิ่งในครั้งนี้

หวังอี้หลินอยู่ข้าง ๆ ฉู่หยุนซีและตั้งใจมองดูผู้คนจำนวนไม่น้อยที่พร้อมจะเข้างาน

ระหว่างทางเธอรู้สึกถึงสายตาที่จ้องมองมาจากรอบทิศ เธอยกมุมปากและเชิดคอขึ้นสูงด้วยความมั่นใจ และเดินเข้าไปด้านในอย่างอกผายไหล่ผึ่ง

“นั่นใครหน่ะ? คาดไม่ถึงเลยว่าจะสวมใส่ผลงานของอาจารย์ TM?”

“เป็นคนรวยและมีชื่อเสียงในไห่เฉิงหรือเปล่า? เห็นเธอเดินไปกับคุณหนูฉู่ หรือว่าจะเป็นตระกูลที่ไปมาหาสู่กับตระกูลฉู่?”

“ดูคล้ายกับดาราคนหนึ่งนะ ฉันเคยดูในรายการ”

“ดูเหมือนว่าจะต้องไปทำความรู้จักสักหน่อยแล้ว…”

เมื่อได้ยินเสียงรอบตัว ภายในใจของหวังอี้หลินก็รู้สึกลำพองใจเป็นอย่างยิ่ง เธอไม่คาดคิดมาก่อนว่าจะมีคนรู้จักเธอ และยังเคยดูรายการของเธอด้วย!

หวังอี้หลินเริ่มมีความมั่นใจมากขึ้นและมองไปรอบ ๆ แต่กลับไม่เห็นเงาของฉู่หลินเฉิน

เธออดไม่ได้ที่จะงงงวย

หรือว่าฉู่หลินเฉินจะยังไม่มา?

เธอจงใจเข้ามาที่งานเวลานี้ นอกจากจะต้องการให้คนในงานสนใจตนเองแล้ว ที่สำคัญที่สุดคือ เธอต้องการให้ฉู่หลินเฉินประหลาดใจ!

หวังอี้หลินไม่ได้คาดคิดว่าตนเองจะคาดการณ์ผิดพลาด

ดังนั้นเธอจึงถือโอกาสยืนอยู่ตำแหน่งตรงกลางของสถานที่ และหันหน้าไปยังทางเข้าอย่างนิ่งสงบ การทำแบบนี้ จะทำให้ทันทีที่ฉู่หลินเฉินเข้ามา ก็จะมองเห็นเธอเป็นคนแรก!

หวังอี้หลินกระตุกมุมปากของเธออย่างพึงพอใจในแผนการนี้ของตนเอง

เวลานี้เอง ในที่สุดร่างสองร่างก็ปรากฏกายเดินเข้ามาตรงทางเข้า