วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 145

หวังอี้หลินเก็บโทรศัพท์มือถือ ฉู่หยุนซีที่กำลังเอนกายนวดอยู่เตียงข้าง ๆ เงยหน้าขึ้นมา “ยัยของเลียนแบบนั่นพูดอะไรกับพี่ชายฉันอีกใช่ไหม?”

“ไม่รู้สิ” แม้ปากของหวังอี้หลินจะพูดเช่นนี้ แต่ในใจกลับไม่ได้คิดแบบนี้

ฉินซูต้องทำอะไรบางอย่างแน่ ๆ ถึงทำให้ฉู่หลินเฉินมาซักถามตนเอง

ไม่ควรปล่อยให้เธอได้อยู่กับฉู่หลินเฉินจริง ๆ

โชคดีที่คุณชายฉู่พูดชัดเจนแล้วว่าให้รออีกสองวัน ฉินซูก็จะออกไป และในที่สุดเธอก็จะสามารถกลายเป็นภรรยาทายาทตระกูลที่ถูกต้องโดยชอบธรรม!

หวังอี้หลินแอบกระตุกริมฝีปากของเธอ ให้เธอรออีกหน่อยก็ไม่เป็นไร!

...

หลังจากนั้นสองวัน

เป็นเวลายี่สิบปีแล้วนับจากพิธีสืบทอดตำแหน่งของทายาทครั้งล่าสุดของฉู่ซื่อกรุ๊ป สามารถพูดได้เลยว่านี่คือเรื่องใหญ่ที่สำคัญที่สุดสำหรับฉู่ซื่อ หรือแม้กระทั่งในโลกธุรกิจทั้งหมด!

การรับช่วงต่อของทายาทคนใหม่ หมายถึงการเปลี่ยนแปลงครั้งยิ่งใหญ่ภายในกลุ่มจากบนลงล่าง การหมุนเวียนใหม่เก่า ราชาธุรกิจรุ่นเยาว์จะถือกำเนิดขึ้นจากตรงนี้

นี่เป็นพิธีรับช่วงต่อที่เคร่งขรึมและเงียบ อีกทั้งยังเป็นงานเลี้ยงที่ยิ่งใหญ่ มีบุคคลที่มีชื่อเสียงและเศรษฐีผู้มีอิทธิพลมารวมตัวกัน

แม้ว่าคนธรรมดาทั่วไปจะพยายามแค่ไหน หรือมีเงินเท่าไรก็ไม่สามารถคว้าตั๋วที่จะเข้าร่วมได้!

สำหรับหวังอี้หลินแล้ว เธอตื่นเต้นตลอดทั้งคืนและได้นอนเพียงแค่สองสามชั่วโมงเท่านั้น ก็อดไม่ได้ที่จะรีบลุกขึ้นมาตั้งแต่เช้า เพื่อแต่งหน้าแต่งตัว

เธอต้องการเป็นคนที่โดดเด่นที่สุด และทุกสายตาต้องจับจ้องเธอในงานเลี้ยงวันนี้!

ทุกสิ่งทุกอย่างถูกจัดเตรียมมาอย่างดี จะขาดก็แต่ชุดราตรีแสนสง่าชุดนั้นที่อาจารย์ TM ออกแบบด้วยตนเอง

หวังอี้หลินมองดูนาฬิกาข้อมือ แม้ว่าเพิ่งจะแปดโมงแต่เธอก็รอไม่ไหวแล้ว

ถ้าหากชุดกระโปรงแก้แล้วแต่ไม่พอดีจะทำยังไง? เพราะเมื่อเธอเปลี่ยนชุดเรียบร้อยแล้วยังต้องไปหาฉู่หยุนซีอีก ถ้าไม่มีฉู่หยุนซีเธอก็เข้าไปในงานไม่ได้ มันจะทันเวลาไหม?

เมื่อคิดเช่นนี้เธอก็ไม่รอให้อีกฝ่ายส่งสินค้ามา เธอขับรถตรงไปรับด้วยตนเอง

“คุณหวัง ชุดกระโปรงของคุณอยู่นี่ ฉันกำลังเตรียมที่จะส่งไปให้คุณพอดีเลย” พนักงานชี้ไปยังกล่องสองกล่องที่ซ้อนกันอยู่บนโต๊ะ

“ฉันเปลี่ยนแผนการเดินทางนิดหน่อย เวลามันเร่งด่วนน่ะ” หวังอี้หลินพูด เธอเหลือบสายตามองอีกกล่องหนึ่งที่วางอยู่ข้าง ๆ เมื่อเห็นชื่อลูกค้าบนฉลาก จิตใจเธอก็กระตุกเล็กน้อย

เธอแหงนศีรษะขึ้นและพูดกับพนักงาน “ฉันอยากตรวจดูเสื้อผ้าสักหน่อย รบกวนคุณไปซื้อกาแฟให้ฉันสักแก้วได้ไหม? ฉันออกจากบ้านมาตั้งแต่เช้ายังไม่ได้ทานอะไรเลย ตอนนี้รู้สึกน้ำตาลในเลือดค่อนข้างต่ำ…”

ลูกค้าคือพระเจ้า ยิ่งไม่ต้องพูดถึงลูกค้าที่ใช้จ่ายเงินไปเจ็ดล้านกว่า

พยักงานยิ้มเล็กน้อย “ได้ค่ะ โปรดรอสักครู่นะคะ”

ทันทีที่อีกฝ่ายเดินออกไป หวังอี้หลินก็เดินไปดูกล่องข้าง ๆ ทันทีเพื่อความมั่นใจ มันคือเสื้อผ้าที่จะส่งไปให้ฉินซูจริง ๆ ด้วย

เธอยิ้มเยาะและเปิดกล่อง...

เมื่อพนักงานกลับมาจากซื้อกาแฟ หวังอี้หลินก็เก็บเสื้อผ้าของตนเองเรียบร้อยแล้ว และรับกาแฟมา “ขอบคุณค่ะ ฉันดูเสื้อผ้าแล้ว พวกเขาแก้ไขได้พอดีเลย ไม่มีปัญหาอะไร”

“ใช่แล้วค่ะคุณหวัง ตอนที่จะนำเอาเสื้อผ้าใส่ลงกล่องพวกเราได้ตรวจสอบดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน คุณวางใจได้เลย”

หวังอี้หลินยิ้มและจากไปพร้อมกับเสื้อผ้าด้วยความพึงพอใจ

พนักงานโทรศัพท์เรียกคนส่งของให้มารับเสื้อผ้าของฉินซูไปส่ง

สไตลิสต์กำลังแต่งหน้าให้ฉินซู

ผิวของเธอขาวเนียนละเอียด เครื่องหน้าสามมิติ ไม่จำเป็นต้องแต่งเติมให้มากมายก็งดงามมากเพียงพอ

สไตล์ลิสต์เพียงแค่แต่งหน้าให้เธอเบา ๆ จากนั้นก็ต้องรอให้เธอเปลี่ยนชุดเสร็จเรียบร้อยแล้ว จึงค่อยทาปาก

“เรียบร้อยค่ะคุณหนูฉู่ ตอนนี้คุณไปเปลี่ยนชุดก่อนค่ะ”

“ขอบคุณค่ะ” ฉินซูกล่าวขอบคุณด้วยน้ำเสียงเรียบนิ่งและลุกขึ้นจากเก้าอี้

ในเวลานี้เองที่ผู้ช่วยสไตล์ลิสต์วิ่งออกมาอย่างกระวนกระวาย “แย่แล้ว นี่…”

สายตาของทุกคนจับจ้องไปบนชุดราตรีที่ชำรุดขาดรุ่งริ่งในมือของเธอ

ภายในใจของสไตล์ลิสต์ตกใจและมองไปที่โซฟาข้าง ๆ

ฉู่หลินเฉินที่กำลังนั่งรออยู่บนโซฟาเหลือบมอง น้ำเสียงต่ำเอ่ยขึ้น “เกิดอะไรขึ้น?”

ผู้ช่วยตัวน้อยหวาดกลัวว่าจะถูกเข้าใจผิดจึงรีบอธิบาย “ตอนหยิบออกมาจากกล่องก็เป็นแบบนี้แล้ว ฉันจะลองไปรีดดูค่ะ”