หวังอี้หลินคิดว่าการใช้เรื่องชุดที่เป็นผลงานของอาจารย์ TM ที่ใส่อยู่ จะสามารถทำให้คนอื่นสนใจเธอได้ ยิ่งไปกว่านั้นคือเธอเป็นคนริเริ่มการชวนคุย
ผลคือคนดังทั้งหลายที่กำลังพูดคุยอยู่กับฉินซูเหลือบมองเธอ และถอนสายตากลับไป การเยาะเย้ยจาง ๆ ในสายตาเหล่านั้นทิ่มแทงเข้าไปภายในใจของหวังอี้หลินอย่างโหดเหี้ยม
ฉินซูจึงถือโอกาสที่หวังอี้หลินเข้ามาแล้วพูดขึ้น “พวกคุณค่อย ๆ คุยกันนะคะ”
จากนั้นก็หมุนตัวเดินออกไป
หลายคนตกตะลึง ได้แต่หันสายตาไปมองหวังอี้หลินอีกครั้ง และต่างก็รู้สึกกลัดกลุ้มใจเล็กน้อย ทำไมพอผู้หญิงคนนี้เข้ามา แล้วคุณนายฉู่ก็ออกไป?
มีคนมองไปที่หวังอี้หลินอย่างพินิจพิจารณาและพูดขึ้น “คุณคือคนที่ยืนนิ่งอยู่ตรงกลางพรมแดงเมื่อกี้ใช่ไหม?”
รอยยิ้มของหวังอี้หลินหยุดลง จากนั้นเธอก็แนะนำตัวเอง “สวัสดีค่ะทุกคน ฉันคือหวังอี้หลินจากบริษัทหวังซื่อ ตอนนี้เป็นนักแสดงอยู่ที่ซิงโหยวเอ็นเตอร์เทนเมนท์ค่ะ”
ดูเธอแต่งตัวได้ไม่แย่แต่ชื่อนี้กลับไม่เคยได้ยินมาก่อนเลย
“หวังซื่อ? ใช่อุตสาหกรรมยักษ์ใหญ่ที่มีชื่อเสียงโด่งดังของตระกูลหวังซื่อไหม?”
หวังอี้หลินชะงักและส่ายศีรษะ “ไม่ใช่ค่ะ ครอบครัวของฉันทำสินค้าอุปโภคบริโภค”
“อ๋อ” ความกระตือรือร้นของอีกฝ่ายจางลงอย่างมากในเวลาอันรวดเร็ว
หวังอี้หลินบีบกำปั้นของเธอเล็กน้อย เป็นไปตามที่คิดเอาไว้ว่าภูมิหลังของครอบครัวคือสิ่งที่สำคัญที่สุด
อีกคนหนึ่งถามขึ้น “คุณหวังเป็นนักแสดง? ไม่ทราบว่ามีผลงานชิ้นเอกอะไรบ้างเหรอคะ?”
“ฉันเพิ่งจะเดบิวต์ได้ไม่นาน ได้เข้าร่วมวาไรตี้โชว์มาสองสามรายการ แต่ยังมีละครอีกสองเรื่องที่เพิ่งจะเซ็นสัญญาค่ะ ซึ่งอีกไม่นานก็จะเปิดกล้องแล้ว”
“อย่างนี้นี่เอง” เป็นเพียงแค่นักแสดงคนหนึ่ง
หลายคนสอบถามภูมิหลังของหวังอี้หลิน และหมดความสนใจในตัวเธอทันที แถมยังจะโทษเธอว่าทันทีที่เธอมาฉินซูก็เดินออกไป
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...