วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 188

"หยูหร่าน" ลู่ซีครุ่นคิดเมื่อได้ยินชื่อนี้ จากนั้นก็ยกมุมปากยิ้มขึ้น

ฉู่หยุนซีรีบเดินเข้ามาหาด้วยสีหน้าไม่ดีเท่าไหร่นัก "ลู่ซี คุณจะให้เธอมาเป็นนางรองเหรอ? หยูหร่านเข้าบริษัทมาได้เดือนกว่าเอง ยังไม่เคยทำงานอะไรเลยด้วย..."

"เธอนั่นแหละ!" ลู่ซีพูดเสียงดัง

หวังอี้หลินหน้าซีดขึ้นมาทันที ไม่ใช่เพราะอะไร หยูหร่านเปิดตัวพร้อม ๆ กับตนเอง แต่ในวันแถลงงานเปิดตัว หยูหร่านก็ที่พังไม่เป็นท่า!

คิดไม่ถึงว่าลู่ซีจะอยากให้เธอเป็นถึงนางรอง เพียงแค่เห็นเธอครั้งเดียว!

หวังอี้หลินแอบลอบมองหยูหร่าน ความอิจฉาริษยาแผดเผาในหัวใจของเธอเมื่อเธอเห็นคนอื่น ๆ ออกมาแสดงความยินดีกับหยูหร่านที่ได้รับบทนางรองไปครอง

เมื่อเธอหามุมที่ลับตาคนได้ หวังอี้หลินก็พูดกับฉู่หยุนซีว่า "หยุนซี หยูหร่านก็เหมือนดอกบัวสีขาวดอกเล็ก ๆ ผู้หญิงแบบนี้น่ะดึงดูดผู้ชายได้ดีที่สุดแล้ว ฉันจำได้ด้วยว่าลู่ซีชอบผู้หญิงแบบนี้ ที่เขาเลือกหยูหร่าน เป็นเพราะว่าเขาชอบเธอเข้าแล้วหรือเปล่า?"

"หรือถึงแม้ว่าตอนนี้เขาจะยังไม่ได้ชอบเธอ แต่หากพวกเข่จะต้องถ่ายละครด้วยกันทุกวัน จะไม่เกิดความรู้สึกชอบพอกันได้เหรอ ถึงเวลานั้น ความหลงไหลที่เธอมีต่อลู่ซีจะไม่กลายเป็นสูญเปล่าเหรอ?”

หวังอี้หลินคิดอย่างเยือกเย็น ถ้าเธอไม่ได้เป็นนางรอง หยูหร่านที่เปิดตัวพร้อมกับเธอก็ต้องไม่ได้เหมือนกัน

เดิมทีฉู่หยุนซีไม่ได้สนใจเรื่องที่ลู่ซีเลือกหยูหร่านเป็นนางรองสักเท่าไร แต่เมื่อได้ยินหวังอี้หลินพูดแบบนี้ ส่วนที่อ่อนไหวที่สุดในใจของเธอก็มีสัญญาณเตือนดังขึ้น

ใช่แล้ว หยูหร่านเป็นคนแบบที่ลู่ซีชอบจริง ๆ

ฉู่หยุนซีครุ่นคิดและพูดอย่างเย็นชา "คนที่ลงทุนในละครเรื่องนั้นก็คือฉัน ฉันก็มีสิทธิ์เลือกนักแสดงเหมือนกัน หยูหร่านจะได้เป็นนางรองหรือไม่นั้น ไม่ได้ขึ้นอยู่แค่กับคำพูดของลู่ซี"

หวังอี้หลินยกยิ้มขึ้นด้วยความพอใจ เธอปกปิดความยิ้มดีใจเอาไว้ และพูดด้วยการแสดงออกที่ไร้เดียงสา "ถูกต้อง พวกเธอต้องกำหนดด้วยกันสิ ยังต้องมีการปรึกษากันอีก แถมยังมีโอกาสได้พูดคุยกันมากขึ้นด้วย"

งานเลี้ยงจบลง

ฉู่หยุนซีนำรายชื่อศิลปินมาเพื่อเลือกบทบาท และกลับโรงแรมไปพร้อมกับลู่ซี

การคุยกันเรื่องเลือกนักแสดงยันดึกดื่น จนสุดท้ายก็ลงเอยด้วยอาการเหนื่อยล้าจึงต้องค้างคืนที่นั่น ก็ใช่ว่าจะเป็นไปไม่ได้

แค่คิดก็มีความสุขแล้ว