วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 187

เขาตกตะลึง ผู้หญิงคนนี้มาเข้าร่วมงานจริง ๆ เหรอ? แต่ที่นี่เหมือนไม่มีใครต้อนรับเธอสักคน

ขณะที่เขากำลังคิด ฉินซูก็ได้เดินไปอยู่ตรงหน้าชายที่ดูไม่ใช่คนธรรมดาคนหนึ่ง แขนของเธอคล้องแขนของเขาอย่างเป็นธรรมชาติ "ฉันมาสาย"

ลู่ซีตกตะลึง นี่มันเรื่องอะไรกัน?

"ไม่เป็นไร" ฉู่หลินเฉินพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงเคร่งขรึม พูดจบเขาก็มองไปทางลู่ซี "นี่คือพี่สะใภ้ของนาย เข้ามาทักทายสิ"

"พี่...สะใภ้"

เสียงเรียกจากลู่ซีเล็กลอดออกมาจากปากของเขา ราวกับขาทั้งสองข้างของเขาถูกเชื่อมติดกับพื้นจนไม่สามารถขยับได้

เขาคิดว่าเธอคือแฟนคลับตัวยงที่คอยติดตามเขา แต่ปรากฏว่าเธอคือผู้หญิงของพี่เฉิน!

เขาต้องเรียกเธอว่าพี่สะใภ้!

ช่างน่าขัน

ในตอนนี้ลูซี่รู้สึกว่าทุกอย่างมันช่างน่าเบื่อไร้รสชาติ

เมื่อเห็นลู่ซีจ้องไปที่ฉินซู ฉู่หยุนซีจึงได้แต่กัดฟันเงียบ ๆ และเค้นรอยยิ้มให้กับเขา

"ลู่ซี ฉันจะแนะนำศิลปินที่โดดเด่นของบริษัทเราให้รู้จักนะ ต่อไปนายน่าจะมีโอกาสได้ร่วมงานกันบ่อย ๆ"

"อืม" ลู่ซีพยายามดึงความสนใจของเขาออกจากฉินซู และเดินตามฉู่หยุนซีไปยังฝูงชนกลุ่มหนึ่ง

ฉู่หยุนซีพาเขาไปทักทายเหล่าศิลปินที่มีชื่อเสียงของบริษัท จากนั้นก็พาเขาไปตรงหน้าหวังอี้หลิน

"นี่คือหวังอี้หลิน ถึงแม้เธอจะเข้ามาบริษัทของเราได้ไม่นาน แต่ก็ไปออกรายการวาไรตี้และรับโฆษณามากมาย และยังมีงานที่กำลังถ่ายทำอยู่ไม่น้อยเลย ละครเรื่อง《ชายชุดขาว》ของนายยังไม่มีคนเล่นบทนางรองใช่ไหม? ให้หวังอี้หลินลองเล่นดุได้นะ”

หวังอี้หลินรีบยื่นมือออกมาทันที เธอพูดด้วยรอยยิ้ม "สวัสดีค่ะคุณลู่ซี หวังว่าจะมีโอกาสได้ร่วมงานกับคุณนะคะ"

ลู่ซีมองมาที่เธอ สีหน้าของเขาดูจริงจังขึ้นมาทันที ผ่านไปสักพักหนึ่ง เขาจึงส่ายหัวและพูดขึ้นว่า "สายตายังไม่ได้"

"หืม?" หวังอี้หลินตกตะลึง

ลู่ซีวิเคราะห์ได้ว่า "นางรองในเรื่อง《ชายชุดขาว》นั้นเป็นแก้วตาดวงใจของพระเอก เป็นคนจิตใจดีและอ่อนโยน เหมือนกับดอกลิลลี่ท่ามกลางหุบเขาที่กว้างใหญ่ ไม่ฝักใฝ่ในเรื่องทางโลก สายตาของเธอดูดุเกินไป ดูมีความดื้อรั้น ไม่เหมาะกับบทนี้หรอก ถ้าเป็นบทนางเอกลำดับที่สามยังพอพิจารณาให้ได้"

ฉายาราชาแห่งภาพยนต์ของลู่ซีได้มาด้วยความเถรตรงของเขา ความเป็นมืออาชีพของเขานั้นไม่ต้องสงสัยเลย ดังนั้นนักแสดงที่ถูกนำมาให้เขาเลือก จะไม่ได้ถูกเลือกเพียงเพราะคำแนะนำเท่านั้น

เมื่อได้ยินการวิเคราะห์นี้แล้ว ฉู่หยุนซีก็รู้สึกว่ามันสมเหตุสมผล ถ้าเป็นคำพูดของลู่ซีแล้ว เธอไม่มีทางโต้แย้งได้

หวังอี้หลินขมวดคิ้วด้วยความกลืนไม่เข้าคายไม่ออก "บทนางเอกลำดับที่สาม...ดูเหมือนจะเป็นตัวละครที่เจ้าเล่ห์และร้ายกาจมาก"

เธอไม่อยากรับบทบาทที่ไม่ได้รับความนิยมชมชอบแบบนี้

"เธอลองตัดสินใจเองได้" ลู่ซีพูดจบก็เบนสายตาจากหวังอี้หลินไปทางอื่น เขามองไปที่มุมหนึ่งและชะงักลง สายตาของเขาเป็นประกายขึ้นมา จากนั้นเขาก็รีบเดินไปทางนั้นอย่างรวดเร็ว

คนรอบข้างให้ความสนใจกับทุกการเคลื่อนไหวของเขาเสมอ และอดไม่ได้ที่จะอยากรู้อยากเห็น

หรือว่าลู่ซีจะเจอศิลปินที่เขาอยากจะร่วมงานด้วยแล้ว?

พวกเขาทั้งหมดมองไปในทิศทางเดียวกัน ทุกคนต่างไม่สามารถอยู่นิ่งได้

ทุกคนที่มารวมตัวในงานนี้ล้วนเป็นศิลปินหน้าใหม่ของบริษัท ไม่มีชื่อเสียง และบางคนยังไม่ได้เปิดตัวเป็นทางการด้วยซ้ำ

ลู่ซีจะไม่…

“เธอชื่ออะไร?”

ลู่ซีหยุดฝีเท้าลง เขาสูดหายใจเล็กน้อย ดวงตาของเขามองไปที่หญิงสาวตรงหน้า ด้วยสายตาที่เป็นประกายร้อนแรง

หญิงสาวที่ยืนอยู่ข้างหน้าเขา สวมชุดสีขาว ผมยาวถึงเอว ใบหน้าสวยและนุ่มนวล ดวงตาของเธอดูฉลาดและมีประกายแวววาว

หญิงสาวมองดูลู่ซีที่เดินเข้ามาหาเธอ แก้มของเธอก็ร้อนผ่าวเล็กน้อย เธอหรี่ตาลง และเสียงของเธอก็เบาราวกับขนนกที่ปลิวพัดผ่าน “สวัสดีค่ะ รุ่นพี่ลู่ ฉันชื่อหยูหร่าน”