วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 190

นี่คือภาพกล้องวงจรปิดบริเวณลานจอดรถ

มีรถคันหนึ่งขับเข้ามาจอดข้าง ๆ รถที่เธอเพิ่งจอดไว้

ประตูเปิดออกและฉู่หยุนซีลงจากรถ

แต่ในวินาทีถัดมา เธอถูกบอดี้การ์ดที่ซ่อนตัวอยู่ในความมืดจับได้ เธออยากจะกรีดร้อง แต่ก็โดนปิดปาก และถูกพาเข้าไปในลิฟต์

กล้องวงจรปิดถ่ายไว้ได้เพียงเท่านี้

ในใจของฉินซูหม่นลง ทำไมฉู่หยุนซีถึงตามมาได้?

เพียงครู่เดียว เธอก็ได้ยินเสียงประตูลิฟต์เปิดจากทางเดินด้านนอก

“คุณหนูใหญ่ ผมพาตัวเธอขึ้นมาแล้วครับ จะให้จัดการยังไงดีครับ?” บอดี้การ์ดพาฉู่หยุนซีมาและยืนอยู่นอกประตู

"เอาตัวเข้ามา"

หานเซี่ยวออกคำสั่ง และฉู่หยุนซีก็ถูกนำตัวเข้ามา

เมื่อเห็นฉู่หลินเฉินและลู่ซีนอนไม่รู้ตัวอยู่บนพื้น เธอรีบตะโกน "พี่ ลู่ซี เป็นอะไรไป?!"

“ถ้าเธออยากรู้อาการของพวกเขา คุณต้องถามคุณฉิน” หานเซี่ยวมองมาที่เธอพลางยิ้มให้เธอ

“เธอเป็นใคร?” ฉู่หยุนซีไม่รู้จักผู้หญิงผมแดง แต่เธอเห็นชัดเจน ว่าใครพาพี่ชายของเธอและลู่ซีมาที่นี่

เธอจ้องไปที่ฉินซู ดวงตาของเธอแดงก่ำด้วยความโกรธ "ยัยตัวร้าย เธอสมรู้ร่วมคิดกับคนนอกเพื่อทำร้ายพี่ชายของฉัน ตระกูลฉู่จะไม่ปล่อยเธอไปอย่างแน่นอน!"

ฉินซูเม้มปาก ไม่สนใจเธอ และพูดกับหานเซี่ยวโดยตรงว่า "ที่นี่คงไม่มีเรื่องอะไรแล้วใช่ไหม งั้นฉันขอตัว"

หลังจากพูดเสร็จ ฉินซูก็หันหลังและเดินออกไป

หานเซี่ยวมองไปที่เธอ และบอดี้การ์ดก็หยุดเธอเอาไว้

“หมายความว่าอะไร?” ฉินซูหันหน้ากลับและมองดูเธอด้วยท่าทางตั้งรับ

“คุณฉินกับฉันร่วมงานกันอย่างมีความสุข ฉันจึงอยากมอบของขวัญให้คุณ”

“ของขวัญอะไร?”

ฉินซูถามแบบไม่จริงจัง ทันทีที่เธอพูดจบ ก็เห็นหานเซี่ยวหยิบปืน...ออกมาจากโซฟา!

เมื่อเห็นปากกระบอกปืนสีดำชี้มาที่เธอ ฉินซูรู้สึกชาไปทั้งตัว ร่างกายของเธอแข็งทื่ออยู่กับพื้น

แม้แต่ฉู่หยุนซี ผู้ซึ่งทะนงตัวและหยิ่งยโสอยู่เสมอ ก็เงียบไปครู่หนึ่ง ฟันของเธอสั่นกระทบกัน จนไม่สามารถพูดอะไรออกมาได้

หานเซี่ยวดูเหมือนจะพอใจกับปฏิกิริยาของฉินซูมาก เธอลุกขึ้นจากโซฟาอย่างไม่รีบร้อน และเหยียบบนพื้นด้วยเท้าเปล่า จากนั้นก็ก้าวเท้าเดินเบา ๆ มาตรงหน้าฉินซู

"ฉันรู้ว่าคุณหนูฉู่ไม่เป็นมิตรกับคุณมาตลอด แทนที่จะปล่อยให้เธอกลับไปบ้านตะกูลฉู่ และสร้างปัญหาให้กับคุณ จัดการกับเธอคงจะดีกว่า มันคงดีกว่าหากแก้ปัญหาที่ต้นตอ"

หานเซี่ยวพูดสะกดจิต นำปืนในมือวางลงบนมือของฉินซู

“ฉันมอบโอกาสให้คุณแล้ว และเตรียมกระสุนไว้ให้พร้อมหมดแล้ว คุณทำแค่เหนี่ยวไกเท่านั้น”

ขณะที่เธอพูด เธอยกมือของฉินซู และเล็งปืนไปที่ฉู่หยุนซี

"ฉินซูเธอกล้า..."

ฉู่หยุนซีแทบจะบ้า เธอเปล่งเสียงกรีดร้องที่ทิ่มแทงทะลุหัวใจ ขาของเธออ่อนแรงทรุดลงบนพื้น แต่เธอถูกล้อมรอบโดยบอดี้การ์ดและไม่มีที่หลบซ่อน

หานเซี่ยวเอานิ้วของฉินวูไปที่ตำแหน่งไกปืนอย่างใกล้ชิด และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "ฆ่าคนมันไม่ยากหรอกนะ มันง่ายมาก ๆ เธอลองดูสิ แต่ถ้าคนนั้นไม่ตาย สุดท้ายก็จะมีคนรู้ว่าคุณเป็นคนทำให้ฉู่หลินเฉินตาย คุณก็จะอยู่ในบ้านตระกูลฉู่ไม่ได้อีกต่อไป"

ฉินซูกลืนน้ำลาย มือที่ถือปืนอยู่สั่นระรัว

"นี่ นี่ปืนจริงหรือเปล่า..." เธอถามอย่างประหม่า

"ของจริงแน่นอน" หานเซี่ยวพูดเสียงเข้ม ยุให้เธอทำตามตนเอง "มา เหนี่ยวไกไปข้างหลังแบบนี้..."

"อย่านะ!"

ฉู่หยุนซีส่ายหัวอย่างบ้าคลั่ง น้ำตาไหลออกมาไม่หยุด

เธอยังไม่อยากตาย ไม่อยากตายแบบนี้!

ปัง!

เสียงปินดังขึ้น

ราวกับทั้งร่างกายของฉู่หยุนซีถูกแช่เข็งให้ติดอยู่กับพื้น

หานเซี่ยวที่ยืนอยู่ข้างฉินซูและสอนให้เธอใช้ปืนอยู่นั้น จู่ ๆ ก็ล้มลงที่เท้าของเธอโดยไม่ส่งเสียงใด ๆ