วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 191

แม้ว่าหานเซี่ยวจะล้มลงไป แต่เธอก็ยังมีสติ แค่ไม่มีแรงมากพอที่จะลุกขึ้น

เธอคิดไม่ถึงว่าจะโดนฉินซูตลบหลัง

เธอจ้องไปที่ฉินซูด้วยความโกรธ และเธอก็เบนสายตาไปที่มืออีกข้างของฉิยซู

เธอเห็นเข็มเงินในมือของฉินซู

เธอถูกแทงด้วยสิ่ง ๆ นี้ และขาของเธอก็ไร้เรี่ยวแรงก่อนจะล้มลงไป

"คุณฉิน คุณคงไม่ลืมเรื่องที่เราร่วมมือกันใช่ไหม? อย่าบอกนะว่าคุณตลบหลังฉัน?"

"เพราะฉันไม่อยากฆ่าคน“ ฉินซูก้มหน้ามองเธอ

ในเวลานี้ เธอรู้สึกขอบคุณมากที่ซ่อนเข็มเงินในตัวของเธอสองเข็ม ไม่เช่นนั้น วันนี้หานเซี่ยวจะทำให้เธอกลายเป็นฆาตกรฆ่าคนแล้ว

เมื่อกี้ในช่วงเวลาวิกฤติ เธอฉวยโอกาสทำให้หานเซี่ยวล้มลง จึงหันปากกระบอกปืนไปทางอื่นและยิงไปที่เพดาน

ฉู่หยุนซีตกใจกับเสียงปืน ทันใดนั้นก็ตระหนักว่าเธอไม่ได้ถูกยิง

ความรู้สึกที่ว่าชีวิตเพิ่งจะเฉียดความตายมา ทำให้เธอทรุดตัวลงทันที เธอก็ล้มลงกับพื้นและร้องไห้ ด้วยน้ำตาที่พรั่งพรูจนเครื่องสำอางถูกลบไปจนหมด ใบหน้าของเธอเหยเก

ฉินซูเหลือบมองฉู่หยุนซี เธอดึงสายตากลับมาและพูดอย่างเรียบ ๆ ว่า "ฉู่หยุนซีไม่ชอบฉันมาก ๆ และมักจะพูดจาไม่ดีกับฉันก็จริง แต่ฉันคงจะไม่ถึงขั้นที่ต้องฆ่าคนเพียงเพราะคน ๆ นั้นไม่ชอบฉัน หรือทำตัวไม่ดีกับฉันหรอกใช่ไหมล่ะ?"

หานเซี่ยวก่นด่าอย่างเย็นชา “เธอเห็นทุกสิ่งที่คุณทำในวันนี้ ถ้าคุณปล่อยเธอไป ตระกูลฉู่จะปล่อยคุณไว้หรือยังไง?”

“นี่ก็ไม่แน่” ฉินซูพูดช้า ๆ

เมื่อมองดูใบหน้าที่ทำให้คนสงสัยของเธอ หานเซี่ยวก็ตระหนักว่าสิ่งต่าง ๆ อาจไม่ง่าย

“อย่าบอกนะว่าเธอ...”

สีหน้าของเธอหม่นลง ทันใดนั้นเธอก็ตะโกนออกมาอย่างแรง "มัวตกใจอะไรกันอยู่ จับตัวเธอมาให้ฉัน!"

เธอตะโกนไปสั่งบอดี้การ์ดที่นอกประตู

ในที่สุด บอดี้การ์ดก็ดึงสติจากเหตุการณ์เมื่อครู่นี้กลับมาได้ เมื่อได้ยินคำสั่งของหานเซี่ยว พวกเขาก็กุลีกุจอวิ่งไปยังฉินซู

สีหน้าของฉินซูเปลี่ยนไป และเธอวางเข็มเงินในมือไปที่บริเวณที่มีเส้นเลือดดำที่คอของหานเซี่ยวทันที

"อย่าขยับ!"

“ถ้าคุณก้าวมาอีกก้าวเดียว ฉันไม่สามารถรับประกันได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับเข็มที่ปักเข้าไปนี้!”

บอดี้การ์ดหยุดและมองเธออย่างลังเล

ไม่มีใครรู้ว่าจู่ ๆ หานเซี่ยวก็ทรุดตัวลงกับพื้นได้อย่างไร แต่เขาแน่ใจว่ามันเกี่ยวข้องกับฉินซู

ในเวลานี้ เมื่อเห็นเข็มเงินในมือของเธอ เป็นเหมือนตัวประกัน และพวกเขาไม่กล้าเสี่ยงต่อความปลอดภัยของหานเซี่ยว

“จะกลัวอะไร?” หานเซี่ยวจ้องไปที่บอดี้การ์ด จากนั้นมองไปที่ฉินซูด้วยการเยาะเย้ย “ฉันไม่เชื่อ คุณกล้าเล่นงานฉันเหรอ คุณมีความกล้าที่จะฆ่าคนด้วยเหรอ”

“ตอนนี้ฉันกำลังทำทุกอย่างเพื่อป้องกันตัวเอง แม้ว่าฉันจะไม่ฆ่าคุณ แต่มันก็จะทำให้คุณกลายเป็นคนไร้ค่า และต้องนอนติดเดียงไปตลอดชีวิต อยากลองไหมล่ะ?”

ฉินซูพูดแบบนั้นและเลื่อนเข็มเข้าไปมากกว่าเดิม เพื่อแสดงให้เห็นว่าเธอมีความกล้า

ความรู้สึกเสียวก็เพิ่มขึ้นอย่างไม่สิ้นสุดตามเส้นประสาทสมองที่บอบบาง

ใบหน้าของหานเซี่ยวแข็งทื่อในที่สุด เธอไม่กล้าบอกให้บอดี้การ์ดบุ่มบ่ามเข้ามา

ฉินซูรู้สึกโล่งอกอยู่ในใจ

ทันใดนั้นก็มีความโกลาหลเกิดขึ้นตรงทางเดิน