วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 195

ฉินซูและลู่ซีต่างก็ไม่รู้ว่ามีเรื่องแบบนี้เกิดขึ้นด้วย

บอดี้การ์ดหลายคนที่ยืนอยู่ข้าง ๆ คือคนที่ฉู่หยุนซีโทรเรียกมาเองเหรอ?

ในที่สุดลุงหมิงก็เข้าใจแล้วว่าเกิดอะไรขึ้น

แต่เมื่อเห็นทั้งสามคนดูตื่นตระหนก และก็ไม่เห็นว่าฉู่หลินเฉินกับเว่ยเหอมาด้วย เขาก็อดที่จะกังวลไม่ได้ "ทำไมคุณชายหลินเฉินถึงไม่มาด้วยล่ะครับ?"

"พวกเขายังมีเรื่องต้องจัดการต่อ" ฉู่หยุนซีพูดขึ้น พร้อมหันไปพูดกับลู่ซี "นายเข้าไปพักสักหน่อยไหม?"

ลู่ซีส่ายหัว "ไม่เป็นไร ฉันกลับเลยดีกว่า"

พูดจบเขาก็ขึ้นรถไปโดยไม่เปิดโอกาสให้ฉู่หยุนซีอีก

ฉู่หยุนซีกัดริมฝีปาก จ้องมองรถของเขาอย่างถวิลหา มองจนรถของเขาลับตาไป

เธอหันกลับมาด้วยท่าทางรำคาญ และเดินเข้าประตูบ้านตระกูลฉู่ไป

คนรับใช้มองเธอด้วยสายตาแปลก ๆ ตลอดทาง

ฉู่หยุนซีกลับมาที่ห้อง ตรงไปยังห้องน้ำเพื่ออาบน้ำ

เมื่อเธอยืนอยู่หน้ากระจก เธอก็ต้องตกใจกับใบหน้าที่ชวนตกใจของตัวเอง

เครื่องสำอางของเธอเลอะไปหมดแล้ว ทั้งหน้าของเธอดูไม่จืดเลย!

เมื่อคิดว่าเมื่อครู่นี้เธอใช้ใบหน้านี้พูดคุยกับลู่ซี เธอก็รู้สึกขายหน้ามาก

ไม่แปลกเลยที่ลู่ซีจะปฏิเสธคำเชิญของเธอ!

ลุงหมิงคนดูแลบ้านเดินนำฉินซูไป และเธอก็เห็นฉินกู้เซียงอยู่ในห้องรับแขก

"คุณย่า!"

เธอเดินเข้าไปอย่างตื่นเต้น และมองดูอย่างละเอียดถี่ถ้วน เมื่อมั่นใจได้แล้วว่าคุณย่าไม่ได้รับบาดเจ็บ เธอก็เบาใจลง "คุณย่าไม่เป็นอะไรใช่ไหม!"

ฉินกู้เซียงพยักหน้า "เจ้าเด็กนี่ ย่าจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ หลานต่างหากที่ยุ่งจนไม่มีเวลามาเจอย่า ย่าเป็นห่วงแทบแย่ว่าเกิดอะไรขึ้นหรือเปล่า หมอบอกว่าย่าออกจากโรงพยาบาลได้แล้ว คุณท่านรองจึงได้พาย่ามาที่นี่ ให้ย่ารอในห้องรับแขกของที่นี่"

ฉินซุตกใจเมื่อนึงถึงบทสนทนาของฉู่โจวและหานโม่หยาง เธอพูดขึ้นอย่างสงสัย "แล้วทำไมเขาถึงส่งคุณย่าไปที่บ้านของหานโม่หยางคะ?"

"ยังจะมาพูดอีก" คุณย่าถอนหายใจอย่างอดไม่ได้

เธอพูดกระซิบ "ย่าได้ยินคุณท่านรองบอกว่า หลานช่วยตระกูลหานรักษาอาการป่วยที่ปกปิดอยู่ จริง ๆ เหลือเวลาอีกครึ่งเดือนการรักษาก็จะจบแล้ว แต่หลานกลับไม่รักษาให้เขาต่อ”

"เขาส่งยายไปที่บ้านหานโม่หยางเพื่อรักษาให้เขางั้นเหรอ?" ฉินซูแสดงออกถึงความแปลกใจ

มันเป็นแบบนั้นได้จริง ๆ เหรอ? หรือมันเป็นแค่ข้ออ้างของฉู่โจว?

แต่เรื่องนี้ไม่ควรคิดมากให้มากความ

ฉินซูไม่อยากให้คุณย่าต้องเป็นกังวล จึงทำเป็นไม่สนใจและถามขึ้นด้วยความสงสัย “แล้วอาการของคุณโม่หยางเป็นยังไงบ้าคะ?"

"ไม่น่าเป็นห่วงแล้วล่ะ"

"นี่แหละคุณย่าของหนู ฝีมือไม่เคยแก่เลย" ฉินซูพูดพลางยิ้มไปด้วย

"ไม่ต้องมาทำเป็นชมเลย" ฉินกู้เซียงพูดด้วยเสียงเบา มุมปากของเธอยิ้มขึ้น เห็นได้ชัดว่าสิ่งที่ฉินซูพูดทำให้เธอดีใจ

"ย่าคิดไม่ถึงเลยว่าย่าไม่ได้สอนหลานมาหลายปี แต่ทักษะการฝังเข็มของหลานก็พัฒนาไปได้เร็วขนาดนี้ อย่างโรคที่รักษายากแบบนี้เนี่ย หมอทั่วไปรักษาไม่หายหรอกนะ หลานนี่เก่งกว่าย่าเป็นไหน ๆ แล้ว"

ฉินกู้เซียงพูดขึ้น เธอภูมิใจในตัวหลานสาวคนนี้มาก

ฉินซูยิ้มและพูดขึ้นอย่างจริงใจ "สำหรับหนู คุณย่าเก่งที่สุด เก่งกว่าหนูอยู่แล้วค่ะ"

ลุงหมิงเคาะประตูในขณะที่ทั้งสองกำลังคุยกัน

"คุณฉินครับ คุณท่านและคุณผู้หญิงให้มาตามคุณครับ"

ฉินซูขมวดคิ้วด้วยความสงสัย เดาว่าพวกเขาคงจะถามเกี่ยวกับเรื่องของหานเซี่ยว

ฉินกู้เซียงโบกมือ "ไปเถอะ อย่าให้คุณย่าและแม่ย่าของหลานต้องรอนาน"

"ค่ะ" เธอพยักหน้าและเดินออกไป

คุณย่ายังไม่รู้ความสัมพันธ์ที่แท้จริงของเธอกับตระกูลฉู่ เนื่องจากตอนนี้ คุณย่าก็ออกจากโรงพยาบาลแล้ว ยังไงก็ต้องหาโอกาสบอกเรื่องนี้กับท่าน