วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 20

เมื่อสักครู่ที่มีการต่อสู้กัน น่าจะไปกระทบเข้าที่กล้ามเนื้อ ทำให้ปากแผลเปิดออกมา

เมื่อคิดถึงจุดนี้ เขามองไปที่ฉินซูด้วยความไม่พอใจเล็กน้อย "เธอไม่ใช่พวกที่ขัดขืนเก่งหรือยังไง? เมื่อกี้ทำไมยืนแข็งทื่อเป็นไม้แบบนั้น?"

"ตอนแรกฉันจะแจ้งตำรวจ แต่โทรศัพท์แบตหมด เครื่องดับไปเสียก่อน"

ฉินซูยื่นมือออกไป เธอพูดขึ้นอีกว่า "ฉันไม่มีแรงจะสู้ ถ้าเกิดขัดขืนขึ้นมา คนที่จะถูกทำร้ายก็คือฉัน สู้ทำเป็นอ่อนแอแล้วหาโอกาสหนีมาดีกว่า"

ขณะที่พูด น้ำเสียงเธอเปลี่ยน แสดงความจริงใจ "เมื่อกี้นี้ขอบคุณนายมากจริง ๆ ถ้านายมาไม่ทันเวลา ฉันก็ไม่รู้จะหนีออกมาได้ยังไง"

ฉู่หลินเฉินพ่นลมหายใจเบา ๆ

"ทำไมนายถึงกลับมาล่ะ?" เธอถาม

เมื่อนึกถึงอารมณ์ที่เปลี่ยนไปของเขา เธอก็เดาขึ้นว่า "นายเห็นข้อความที่ฉันส่งไปแล้ว?"

สีหน้าของฉู่หลินเฉินดูไม่เป็นธรรมชาติเล็กน้อย เขายื่นบัตรธนาคารให้ตรงหน้าเธอ "ฉันหยิบขึ้นมาจากใต้เบาะ"

เมื่อเห็นบัตรแล้ว ฉินซูพูดกึ่งกระซิบ "ที่แท้ก็หล่นอยู่ที่ใต้เบาะนี่เอง!"

น่าจะเป็นเพราะไม่ได้ระวังตอนขึ้นรถ บัตรเลยหล่นลงไป

ยังดีที่บัตรใบนี้ไม่ได้หายไป!

เธอไม่ได้รับมันกลับมา พร้อมกับพูดขึ้นว่า "ในนี้มีเงินอยู่แสนสอง ฉันคืนนายเท่านี้ก่อน อีกสี่แสนแปดหมื่นฉันจะผ่อนให้นะ นายโอเคไหม?"

"ตามใจเธอ"

ฉู่หลินเฉินตอบกลับอย่างไม่สบอารมณ์นัก เขารับบัตรเอาไว้

นี่น่าจะเป็นบัตรที่มีวงเงินน้อยที่สุดเท่าที่เขาเคยได้รับมา

"รหัสคือ 950816"

เมื่อเห็นเขายอมรับไป ฉินซูก็ถอนหายใจด้วยความโล่งใจ ในขณะเดียวกันก็พูดพลางยิ้มน้อย ๆ "คุณชายฉู่ ตอนนี้นายเชื่อฉันแล้วใช่ไหมว่า ฉันไปเจอกับหลินเมิ่งฟานเพียงเพราะต้องการให้เขาคืนเงินจริง ๆ?"

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วอย่างรำคาญ จากหันก็หันหน้าไปอีกด้านหนึ่ง "จะเชื่อเธอดูสักพักนึง"

กลับมาที่บ้านพักตากอากาศ