วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 202

ทั้ง ๆ ที่ฉินซูรู้ว่าเธอจงใจแต่เธอก็ไม่ได้โกรธ ฉินซูลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันจะไปจัดการเอง และแวะดูว่าพี่ชายคุณจะกลับมาไหม”

ตอนนี้เธอต้องการแค่รีบเซ็นข้อตกลงและจากไป

“รีบไปเถอะ เดี๋ยวเสื้อผ้าเปื้อนสีแล้วจะจัดการยาก” ฉู่หยุนซีพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย แต่ในความเป็นจริง ภายในใจแทบอยากจะให้เธอไปไว ๆ จะได้มีพื้นที่ให้แก่ตนเองกับลู่ซี

ฉินซูเพิ่งจะลุกขึ้นก้าวเท้าไปห้องน้ำ

ลู่ซีหยิบห่อกระดาษทิชชู่แล้วยืนขึ้น

ฉู่หยุนซีเห็นท่าทางของเขาราวกับจะตามฉินซูออกไป เธอตกใจและรีบพูดตะโกน “ลู่ซี แค่น้ำผลไม้นิดหน่อยเอง เธอจัดการเองได้!”

ลู่ซีเหลือบมองเธออย่างไม่พอใจ “เธอคือพี่สะใภ้ของคุณ คุณจงใจทำขนาดนี้ไม่มันเกินไปหน่อยเหรอ”

ในฐานะที่เขาเป็นราชาแห่งวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ ทักษะการแสดงที่ห่วยแบบนี้ แน่นอนว่าเขาดูออกได้ในพริบตาเดียว

พูดจบเขาก็เดินตามออกไป

ฉู่หยุนซีนั่งลงบนโซฟา ความอับอายและกระวนกระวายที่ถูกมองความคิดออก ทำให้ภายในใจเธอไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ

ทันใดนั้นเธอมองเห็นโทรศัพท์มือถือที่ลู่ซีทิ้งไว้บนโต๊ะ มีข้อความหนึ่งส่งเข้ามาพอดี

เป็นข้อความที่พี่ชายของเธอส่งมา

ฉู่หยุนซีถือโอกาสกดเปิดมัน

【ลู่ซี หวังอี้หลินไม่สบาย ฉันจะไปส่งเธอ ส่วนน้องสาวฉันกับฉินซูก็รบกวนนายหน่อยนะ】

เมื่อเห็นคำพูดของพี่ชายเธอ ฉู่หยุนซีก็อดคิดไม่ได้ หวังอี้หลินมีความสามารถ ไม่คาดคิดเลยว่าจะทำให้พี่ชายเธอไปส่งเธอกลับบ้านด้วยตัวเองได้

แต่ก็เป็นเพราะในใจของพี่ชายเธอสนใจหวังอี้หลิน

แต่ลู่ซี...

ภายในใจฉู่หยุนซียิ้มเจื่อน ๆ และออกจากหน้าจอข้อความ

เมื่อมองดูโทรศัพท์มือถือที่เป็นของลู่ซี จู่ ๆ ในใจเธอก็เกิดความต้องการอยากจะสอดแนมออกมาอย่างแรงกล้า

ใครจะไม่อยากรู้เรื่องของคนที่ตนเองชอบเพิ่มเติมบ้าง

ฉู่หยุนซีเริ่มความคิดนี้ มือกดไปที่อัลบั้มรูปภาพในโทรศัพท์มือถือของเขาอย่างห้ามไม่ได้

เธอรู้ว่าลู่ซีชอบถ่ายภาพ และภาพถ่ายก็สามารถสะท้อนการใช้ชีวิตของคนคนหนึ่งได้

ในหมวดหมู่อัลบั้มภาพถ่าย พืช อาหารอร่อย สัตว์เลี้ยงน่ารัก ในสามอัลบั้มภาพถ่ายนี้มีภาพถ่ายหลายพันภาพ

แสดงให้เห็นว่า ในใจเขาเป็นคนที่โหยหาความอบอุ่น

สายตาของฉู่หยุนซีหยุดอยู่ที่อัลบั้มภาพถ่ายคนที่มีเพียงแค่หนึ่งภาพ

หลังจากเธอกดเปิดดู สีหน้าของเธอก็เปลี่ยนไป

ภาพถ่ายคนเพียงภาพเดียวที่เก็บอยู่ในโทรศัพท์มือถือของลู่ซีไม่ใช่ภาพถ่ายเซลฟี่ของเขาเอง แต่กลับเป็นภาพถ่ายของฉินซู!

...

ฉินซูพบกับฉู่หลินเฉินและหวังอี้หลินที่หน้าประตูทางเข้าห้องน้ำ

หวังอี้หลินจับท้องของเธอด้วยสีหน้าท่าทางที่ไม่สบาย

เมื่อรู้ว่าฉู่หลินเฉินจะส่งเธอกลับไป ฉินซูก็ไม่ได้คิดอะไร เพียงแค่นึกถึงจุดประสงค์ที่มาที่นี่จึงพูดขึ้น “งั้นคุณรอสักครู่ ฉันเอาข้อตกลงการหย่ามา คุณเซ็นชื่อแล้วค่อยไป”

ฉู่หลินเฉินได้ฟังคำพูดนี้ สีหน้าก็มืดคล้ำทันที

เห็นฉินซูหมุนตัวกลับไปจะเอาข้อตกลงการหย่าในห้อง เขาก็ดึงมือเธอไว้ “เซ็นข้อตกลงในสถานที่แบบนี้มันเหมาะสมไหม? รอกลับไปที่บ้านแล้วค่อยคุยกัน”

พูดจบก็ไม่ให้โอกาสฉินซูได้พูด เขาปล่อยมือและออกไปกับหวังอี้หลิน

หวังอี้หลินหันหน้ากลับไปเหลือบมองฉินซูและเบะปาก

ฉินซูกลุ้มใจ ก็แค่เรื่องเซ็นชื่อเองไหม? ลำบากตรงไหนกัน

ฉินซูออกมาจากในห้องน้ำ หลังจากจัดการกับน้ำผลไม้บนชุดของเธอเสร็จเรียบร้อย และมองเห็นลู่ซีที่รออยู่ด้านนอก

“พวกคุณจะหย่ากัน?” ลู่ซีถามขึ้นด้วยเสียงเบา ๆ