ทั้ง ๆ ที่ฉินซูรู้ว่าเธอจงใจแต่เธอก็ไม่ได้โกรธ ฉินซูลุกขึ้น “เดี๋ยวฉันจะไปจัดการเอง และแวะดูว่าพี่ชายคุณจะกลับมาไหม”
ตอนนี้เธอต้องการแค่รีบเซ็นข้อตกลงและจากไป
“รีบไปเถอะ เดี๋ยวเสื้อผ้าเปื้อนสีแล้วจะจัดการยาก” ฉู่หยุนซีพูดด้วยท่าทีเป็นห่วงเป็นใย แต่ในความเป็นจริง ภายในใจแทบอยากจะให้เธอไปไว ๆ จะได้มีพื้นที่ให้แก่ตนเองกับลู่ซี
ฉินซูเพิ่งจะลุกขึ้นก้าวเท้าไปห้องน้ำ
ลู่ซีหยิบห่อกระดาษทิชชู่แล้วยืนขึ้น
ฉู่หยุนซีเห็นท่าทางของเขาราวกับจะตามฉินซูออกไป เธอตกใจและรีบพูดตะโกน “ลู่ซี แค่น้ำผลไม้นิดหน่อยเอง เธอจัดการเองได้!”
ลู่ซีเหลือบมองเธออย่างไม่พอใจ “เธอคือพี่สะใภ้ของคุณ คุณจงใจทำขนาดนี้ไม่มันเกินไปหน่อยเหรอ”
ในฐานะที่เขาเป็นราชาแห่งวงการภาพยนตร์และโทรทัศน์ ทักษะการแสดงที่ห่วยแบบนี้ แน่นอนว่าเขาดูออกได้ในพริบตาเดียว
พูดจบเขาก็เดินตามออกไป
ฉู่หยุนซีนั่งลงบนโซฟา ความอับอายและกระวนกระวายที่ถูกมองความคิดออก ทำให้ภายในใจเธอไม่สบอารมณ์เอามาก ๆ
ทันใดนั้นเธอมองเห็นโทรศัพท์มือถือที่ลู่ซีทิ้งไว้บนโต๊ะ มีข้อความหนึ่งส่งเข้ามาพอดี
เป็นข้อความที่พี่ชายของเธอส่งมา
ฉู่หยุนซีถือโอกาสกดเปิดมัน
【ลู่ซี หวังอี้หลินไม่สบาย ฉันจะไปส่งเธอ ส่วนน้องสาวฉันกับฉินซูก็รบกวนนายหน่อยนะ】
เมื่อเห็นคำพูดของพี่ชายเธอ ฉู่หยุนซีก็อดคิดไม่ได้ หวังอี้หลินมีความสามารถ ไม่คาดคิดเลยว่าจะทำให้พี่ชายเธอไปส่งเธอกลับบ้านด้วยตัวเองได้
แต่ก็เป็นเพราะในใจของพี่ชายเธอสนใจหวังอี้หลิน
แต่ลู่ซี...
ภายในใจฉู่หยุนซียิ้มเจื่อน ๆ และออกจากหน้าจอข้อความ
เมื่อมองดูโทรศัพท์มือถือที่เป็นของลู่ซี จู่ ๆ ในใจเธอก็เกิดความต้องการอยากจะสอดแนมออกมาอย่างแรงกล้า
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...