วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 201

“ฉันไม่รู้จริง ๆ เพื่อนของเขาเป็นคนเรียกฉันมา” ฉินซูมองไปยังฉู่หยุนซีอย่างเฉยเมย คุ้นเคยกับสีหน้าที่เปลี่ยนเป็นโกรธของเธอแล้ว

ฉู่หยุนซีกรอกตา “ใครจะเชื่อคำพูดโกหกของเธอ!”

เธอกัดฟันและใช้สายตาจ้องเขม็งไปที่เธอ “เธอกับลู่ซีมันอะไรกันแน่? ฉันได้ยินสิ่งที่เขาพูดเมื่อกี้ ก่อนหน้านี้มันเกิดอะไรขึ้นระหว่างพวกเธอ?”

“ฉันพูดไปเธอก็ไม่เชื่อ แล้วเธอจะถามทำไม? ถ้าอยากรู้ก็ไปถามเขาสิ” ฉินซูคว่ำปาก

ความสัมพันธ์ของเธอกับฉู่หยุนซีไม่ได้ดีมาก ไม่ถึงกับเคยชินกับอารมณ์ที่ไม่ดีของเธอ

ผลคือฉู่หยุนซีโกรธจนควันออกหู

ถ้าเธอกล้าถามต่อหน้า เมื่อครู่นี้เธอก็คงถามออกไปแล้ว

เพียงแค่ลู่ซีไม่ชอบให้คนอื่นถามเรื่องส่วนตัวของเขา เธออยากจะสืบดูเรื่องเขา จึงทำได้เพียงแอบสืบลับหลังเขา เพราะกลัวจะทำให้เขาเกิดความรู้สึกไม่พอใจ

เมื่อเห็นท่าทีของฉินซู ฉู่หยุนซีก็พ่นลมหายใจ กัดฟันพูด “ถ้าคืนนี้ไม่ใช่เพราะจะสร้างโอกาสให้พี่ชายฉันกับอี้หลินอยู่ด้วยกันล่ะก็ เธอคิดว่าฉันจะเชิญเธอมาเหรอ? ถ้าให้ดีเธอควรจะรีบออกไปได้แล้ว อย่าอยู่รกหูรกตาที่นี่!”

ฉินซูพูดอย่างนิ่งเฉย “บังเอิญว่า ฉันก็ไม่อยากอยู่ที่นี่นานเกินไปเหมือนกัน ฉันมาหาพี่ชายคุณให้เซ็นข้อตกลงการหย่า เขาเซ็นชื่อเสร็จฉันก็จะไป”

“จริงเหรอ? ข้อตกลงการหย่า?” เธอไม่เชื่อว่าฉินซูจะเป็นคนเริ่มเรื่องการหย่า

ฉินซูถือโอกาสหยิบข้อตกลงการหย่าในกระเป๋ายื่นให้ตรงหน้าเธอ “ฉันเซ็นชื่อหมดแล้ว”

ฉู่หยุนซีแย่งมันไปและมองดูอย่างละเอียด มันคือข้อตกลงการหย่าจริง ๆ และในส่วนที่เซ็นชื่อ ฉินซูก็ได้เขียนชื่อลงไปแล้ว

ฉู่หยุนซีมองฉินซูอย่างสงสัย เมื่อกำลังจะพูด ประตูห้องพิเศษก็ถูกเปิดออก

ฉู่หยุนซีนำหนังสือข้อตกลงการหย่าซ่อนไว้ด้านหลังด้วยสัญชาตญาณ

ลู่ซีถือน้ำผลไม้เข้ามา

“ไม่รู้ว่าเธอดื่มรสอะไร ฉันเลยหยิบมาหลายขวด”

เขาวางน้ำผลไม้ทั้งหมดเจ็ดแปดขวดลงตรงหน้าฉินซู

การปฏิบัติอย่างใกล้ชิดของเขา ทำให้ฉู่หยุนซีมองดูอย่างอิจฉา

“ลู่ซี นายดีกับพี่สะใภ้มากจริง ๆ” เธอจงใจเน้นหนักคำว่าพี่สะใภ้สามคำนี้ เพราะคิดอยากจะเตือนลู่ซีว่า ฉินซูเป็นผู้หญิงที่แต่งงานแล้ว

“เธอก็พูดอยู่ว่าพี่สะใภ้ นี่ไม่ใช่สิ่งที่ควรทำเหรอ” ลู่ซีพูด

ฉู่หยุนซีหัวเราะปกปิดความเก้อเขินของตนเอง และเป็นฝ่ายพูดรุกว่า “นายนั่งลงก่อนเถอะ พี่ชายฉันพวกเขาน่าจะใกล้กลับมาแล้ว”

พูดแล้วก็เหลือบมองไปยังตำแหน่งที่ว่างข้าง ๆ ตนเอง ไม่ต้องพูดก็เข้าใจความหมายกัน

คาดไม่ถึงว่าลู่ซีจะพยักหน้าและนั่งลงข้างฉินซู

ผลลัพธ์กลายเป็น ระหว่างเธอกับลู่ซีมีฉินซูคั่นกลาง

ฉู่หยุนซีหยุดรอยยิ้ม พูดด้วยใบหน้าเหยเก “ลู่ซี นายอยากคุยเรื่องนางรองในละคร《ชายชุดขาว》เรื่องนั้นกับฉันสักหน่อยไหม? ฉันปรึกษาหารือกับผู้บริหารระดับสูงของบริษัทแล้ว พวกเขาคิดว่าหยูหร่านไม่ค่อยเหมาะสม…”

“ในเมื่อออกมาเที่ยว งานธุรกิจก็เก็บไว้พูดตอนประชุมครั้งหน้าเถอะ” น้ำเสียงของลู่ซีสบาย ๆ แต่คิ้วของเขาขมวดเล็กน้อยอย่างไร้ร่องรอย

เขาเลือกหยูหร่าน และในใจก็รู้สึกไม่ค่อยสบายใจขึ้นมา เมื่อถูกคนปฏิเสธ

ลู่ซีเก็บสายตาและพูดกับฉินซู “หลังจากเรื่องของหานเซี่ยว หานซื่อยังส่งคนมาทำให้คุณลำบากใจอีกไหม?”

ฉินซูส่ายศีรษะ “ไม่”

ฉู่หยุนซีเบะมุมปากล่างและพูดด้วยท่าทางปลิ้นปล้อนไม่จริงใจ “เธอกับคุณย่าของเธออาศัยอยู่ในบ้านตระกูลฉู่ของเราอย่างดี และพี่ชายฉันก็ปกป้องเธอขนาดนั้น มันไม่เกิดเรื่องอะไรขึ้นแน่นอน”

“งั้นก็ดี” ลู่ซียิ้มน้อย ๆ

ฉู่หยุนซีแอบกัดริมฝีปาก เรื่องหานเซี่ยวนั้น เธอก็ถูกลากเข้าไปเกี่ยวด้วย และตกใจกลัวไม่น้อยเช่นกัน หลังจากวันนั้นก็ไม่เห็นลู่ซีเป็นห่วงถามไถ่ตนเองสักคำ!

เธอคิดว่าฉินซูอยู่ที่นี่ไปก็เป็นส่วนเกิน!

ฉู่หยุนซีกรอกตาคิดหาวิธี จากนั้นหยิบน้ำผลไม้ขวดหนึ่งบนโต๊ะ “พี่สะใภ้อยากดื่มน้ำผลไม้ไม่ใช่เหรอ? ดื่มน้ำส้มนี่สิ!”

พูดแล้วก็ส่งน้ำผลไม้ให้

ขณะที่ฉินซูกำลังจะรับมา ฉู่หยุนซีก็แสร้งทำเป็นหลุดมือโดยไม่ได้ตั้งใจ ทำให้น้ำผลไม้สาดใส่บนกางเกงของฉินซู

“อุ๊ย ขอโทษจริง ๆ!” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่ดูเหมือนตกใจ