สีเหลยรู้สึกผิดเล็กน้อย
หลังจากที่ฉู่หลินเฉินขึ้นรถไป เขาก็ส่งข้อความหาหวังอี้หลิน【ขอโทษนะ ฉันไปไม่ได้แล้วมีเรื่องต้องจัดการ】
เดิมทีเขามีนัดกับหวังอี้หลิน ต้องพาเธอไปดูหนัง
แต่เมื่อรู้ว่าฉินซูกำลังดื่มอยู่กลับกลุ่มของสีเหลย เขาก็เลือกที่จะไปหาฉินซูแบบไม่ลังเล
ทันทีที่ฉู่หลินเฉินเหยียบคันเร่ง รถก็พุ่งออกไปราวกับลูกธนู
เมื่อมาถึงบลูมูนบาร์
ฉู่หลินเฉินเปิดประตูเข้าไป ลากฉินซูออกมา
ฉินซูก็ออกมากับเขาแต่โดยดี
เธอเองก็เพิ่งรู้ตอนที่มาถึงแล้ว ว่าตัวเองถูกสีเหลยหลอก แท้จริงแล้วฉู่หลินเฉินไม่ได้มา
เธอดื่มเหล้าไม่เป็น จึงไม่อาจอยู่ที่นี่ได้จริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะสีเหลยพูดว่าฉู่หลินเฉินจะมา เธอคงออกไปเองนานแล้ว
ดังนั้น เธอจึงได้ให้ความร่วมมือกับเขาและออกมาด้านนอก
ทั้งสองคนเดินมาถึงโถงใหญ่ ที่ประตู ฉู่หยุนซีดึงแขนของลู่ซีให้เดินเข้าไปด้วย ที่ข้าง ๆ ของทั้งสองคน หวังอี้หลินก็อยู่ด้วย
ทั้งสองฝ่ายปะทะหน้ากัน
เมื่อหวังอี้หลินเห็นฉินซูกับฉู่หลินเฉิน สีหน้าก็เธอก็ไม่ค่อยดีนัก และยิ่งเห็นว่าพวกเขาจูงมือกันอีก เธอก็ยิ่งหม่นหมองเข้าไปใหญ่
"หลินเฉิน คุณ…” เธออ้าปากพูด มีความไม่พอใจแอบแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ
เมื่อเห็นดังนี้ ฉู่หยุนซีรีบพูดขึ้น "พี่คะ บังเอิญจัง พวกพี่ก็มาเที่ยวที่นี่ด้วย"
"อืม" ฉู่หลินเฉินตอบเรียบ ๆ มองไปที่หวังอี้หลินด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างมาก
ฉินซูรู้ตัวและดึงมืออก รักษาระยะห่างไม่ใกล้ไม่ไกลจากฉู่หลินเฉิน
"ไหน ๆ ทุกคนก็อยู่ที่นี่แล้ว ทำไมไม่มาสนุกด้วยกันล่ะ?" หวังอี้หลินแนะนำ สายตาคาดหวังจ้องไปที่ฉู่หลินเฉิน
ฉู่หลินเฉินครุ่นคิด เขาไม่ปฏิเสธ
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...