วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 200

สีเหลยรู้สึกผิดเล็กน้อย

หลังจากที่ฉู่หลินเฉินขึ้นรถไป เขาก็ส่งข้อความหาหวังอี้หลิน【ขอโทษนะ ฉันไปไม่ได้แล้วมีเรื่องต้องจัดการ】

เดิมทีเขามีนัดกับหวังอี้หลิน ต้องพาเธอไปดูหนัง

แต่เมื่อรู้ว่าฉินซูกำลังดื่มอยู่กลับกลุ่มของสีเหลย เขาก็เลือกที่จะไปหาฉินซูแบบไม่ลังเล

ทันทีที่ฉู่หลินเฉินเหยียบคันเร่ง รถก็พุ่งออกไปราวกับลูกธนู

เมื่อมาถึงบลูมูนบาร์

ฉู่หลินเฉินเปิดประตูเข้าไป ลากฉินซูออกมา

ฉินซูก็ออกมากับเขาแต่โดยดี

เธอเองก็เพิ่งรู้ตอนที่มาถึงแล้ว ว่าตัวเองถูกสีเหลยหลอก แท้จริงแล้วฉู่หลินเฉินไม่ได้มา

เธอดื่มเหล้าไม่เป็น จึงไม่อาจอยู่ที่นี่ได้จริง ๆ ถ้าไม่ใช่เพราะสีเหลยพูดว่าฉู่หลินเฉินจะมา เธอคงออกไปเองนานแล้ว

ดังนั้น เธอจึงได้ให้ความร่วมมือกับเขาและออกมาด้านนอก

ทั้งสองคนเดินมาถึงโถงใหญ่ ที่ประตู ฉู่หยุนซีดึงแขนของลู่ซีให้เดินเข้าไปด้วย ที่ข้าง ๆ ของทั้งสองคน หวังอี้หลินก็อยู่ด้วย

ทั้งสองฝ่ายปะทะหน้ากัน

เมื่อหวังอี้หลินเห็นฉินซูกับฉู่หลินเฉิน สีหน้าก็เธอก็ไม่ค่อยดีนัก และยิ่งเห็นว่าพวกเขาจูงมือกันอีก เธอก็ยิ่งหม่นหมองเข้าไปใหญ่

"หลินเฉิน คุณ…” เธออ้าปากพูด มีความไม่พอใจแอบแฝงอยู่ในน้ำเสียงของเธอ

เมื่อเห็นดังนี้ ฉู่หยุนซีรีบพูดขึ้น "พี่คะ บังเอิญจัง พวกพี่ก็มาเที่ยวที่นี่ด้วย"

"อืม" ฉู่หลินเฉินตอบเรียบ ๆ มองไปที่หวังอี้หลินด้วยความรู้สึกที่ซับซ้อนอย่างมาก

ฉินซูรู้ตัวและดึงมืออก รักษาระยะห่างไม่ใกล้ไม่ไกลจากฉู่หลินเฉิน

"ไหน ๆ ทุกคนก็อยู่ที่นี่แล้ว ทำไมไม่มาสนุกด้วยกันล่ะ?" หวังอี้หลินแนะนำ สายตาคาดหวังจ้องไปที่ฉู่หลินเฉิน

ฉู่หลินเฉินครุ่นคิด เขาไม่ปฏิเสธ

เขารู้สึกว่าเขาควรอธิบายเรื่องนี้กับหวังอี้หลิน ไม่อย่างนั้นเขาจะรู้สึกผิดกับเธอมาก

ฉินซูกลับตอบว่า "ฉันมีธุระ คงไม่..."

"มีเรื่องอะไรเดี๋ยวค่อยคุยกัน" คำพูดของฉู่หลินเฉินหยุดประโยคหลังของเธอเอาไว้

ฉินซูเก็บเอกสารหย่าร้างลงไปในกระเป๋า สุดท้ายก็ไม่ได้พูดอะไร

ลู่ซีกลับรู้สึกโล่งใจ

เดิมทีเขาถูกฉู่หยุนซีลากมาเที่ยวด้วย เขาหนึ่งคนรับมือกับผู้หญิงสองคน จึงรู้สึกเหนื่อยใจเล็กน้อย

ตอนนี้มีฉินซูกับฉู่หลินเฉินเพิ่มเข้ามา จึงรู้สึกโล่งใจไม่น้อย

พวกเขาจองห้องพิเศษ

ลู่ซียื่นเหล้าให้ฉินซูแก้วหนึ่ง เขาพูดขึ้น "ที่โรงแรมฉันเข้าใจเธอผิดไป ขอโทษด้วยนะครับ"

โรงแรม? ฉู่หยุนซีจับคำนี้ได้ และมองไปที่ฉินซูอย่างเคร่งขรึม

ฉู่หลินเฉินกลับหยิบแก้วเหล้าของฉินซูเอาไว้ พลางพูดขึ้น "เธอดื่มไม่ได้"

พูดจบเขาก็ดื่มจนหมดแก้ว

หวังอี้หลินที่กำลังถือไมโครโฟน และเตรียมเพลงอยู่นั้นเห็นฉากนี้เข้า เธอแอบกัดฟัน วางไมโครโฟนลงและพูดขึ้น "ขอโทษทีนะ ฉันขอตัวไปล้างมือหน่อย"

ฉู่หลินเฉินเห็นดังนี้ก็ลุกขึ้น "ฉันไปด้วย"

เขาอยากอธิบายเรื่องในวันนี้ให้กับหวังอี้หลิน

หลังจากที่ทั้งสองคนออกไป ฉู่หยุนซีก็ถามฉินซูอย่างเป็นกันเองว่า "ถ้าเธอไม่ดื่มเหล้า เธออยากสั่งอย่างอื่นไหมล่ะ?"

ฉินซูตอบเรียบ ๆ "ฉันดื่มน้ำผลไม้ก็ได้"

"ที่นี่ไม่มีน้ำผลไม้" ฉู่หยุนซีมองเธอ "ลู่ซี นายช่วยไปเอาน้ำผลไม้มาให้ฉันหน่อยได้ไหม?"

"ไม่มีปัญหา“ ลู่ซีพยักหน้าและเดินออกไป

ในห้องเหลือแค่สองคน ฉู่หยุนซีเก็บรอยยิ้มบนใบหน้าของเธอทันที และพูดด้วยน้ำเสียงโมโห "ยัยของปลอม เธอนี่เก่งดีนะ ถึงขนาดพี่ชายฉันต้องช่วยเธอปฏิเสธการดื่มเลย? และยังมีอีกเรื่อง เธอรู้หรือเปล่าว่าที่จริงแล้ว วันนี้พี่ชายของฉันนัดไปดูหนังกับหวังอี้หลิน แต่ทำไมเขาถึงมาเที่ยวที่บาร์กับเธอได้?"