วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 199

ฉู่หลินเฉินเม้มริมฝีปากบาง มองเขาด้วยสายตาเย็นชา

เว่ยเหอรู้ตัวว่าเขาได้ถามคำถามที่ไม่ควรถามออกไป เขาจึงปิดปากและถอยออกมาอย่างซื่อ ๆ

ฉู่หลินเฉินย้อนคิดเกี่ยวกับสิ่งที่เว่ยเหอรายงาน และคิ้วของเขาก็ยิ่งขมวดแน่นขึ้นไปอีก

ถ้าคิดตามสิ่งที่เว่ยเหอพูด คนที่ช่วยเขาในคืนนั้นควรจะเป็นหวังอี้หลิน และเขาก็จำตัวตนของเธอได้

แต่ทำไมเขาถึงเกิดความรู้สึกอยู่เสมอ ว่าฉินซูมีความเกี่ยวพันธ์บางอย่างกับคืนนั้น?

เขามักจะรู้สึกว่าตัวของฉินซูถูกปกคลุมไปด้วยมวลหมอก และยิ่งเขามองเห็นเธอไม่ชัดเท่าไร ก็ยิ่งสงสัยมากขึ้นเท่านั้น เขาอยากจะทำให้หมอกพวกนั้นหายไปและมองเห็นความจริง

นี่ก็อาจจะเป็นเหตุผลที่เขาไม่อยากหย่ากับเธอในทันที…

แน่นอนว่าฉู่หลินเฉินเองก็รู้ดีว่าความคิดแบบนี้นั้นไม่ยุติธรรมกับหวังอี้หลิน

ในขณะที่กำลังคิด เสียงโทรศัพท์ที่วางอยู่บนโต๊ะก็ดังขึ้น

ฉู่หลินเฉินมองดู มันคือสายจากสีเหลย

เขารับอย่างไม่ใส่ใจ

เสียงหัวเราะของสีเหลยดังขึ้น "พี่เฉิน ตาแก่เฮ่อเฟ่ยของเราในที่สุดก็มีคนมาร่วมเตียงเคียงหมอนแล้ว เพื่อเป็นการแสดงความยินดีที่เขาจะได้บอกลาชีวิตโสด 30 ปี เราจึงนัดกันไปที่บลูมูนบาร์!"

"ไม่ว่าง"

ฉู่หลินเฉินตอบด้วยสองคำสั้น ๆ และวางโทรศัพท์ไป

"บ้าจริง นี่มันเรื่องจริงใช่ไหม พี่เฉินปฏิเสธฉันง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ? เราไม่ได้เป็นพี่น้องกันหรือไง" อีกฝั่งของโทรศัทพ์ สีเหลยถือโทรศัพท์ด้วยความรู้สึกใจสลาย

เฉินหยุนจื้อที่อยู่ด้านข้างพูดขึ้น "นายไม่ต้องไปชวนเขาแล้ว ช่วงนี้เขายุ่งอยู่กับเรื่องของตระกูลหาน"

สีเหลยยิ้มแบบไม่ใส่ใจ นั่งบนโซฟาและพิงไปที่เฮ่อเฟ่ย "เสี่ยวเฟ่ยเฟ่ย ได้เป็นผู้ชายจริง ๆ ครั้งแรกสักทีนี่มันรู้สึกยังไงกันนะ รู้สึกเหมือนถอดรูปแปลงร่างเลยหรือเปล่านะ?"

เฮ่อเฟ่ยสีหน้าเปลี่ยนเป็นเคร่งขรึม

"นายพูดแบบนี้ ไม่เป็นการทำลายความภาคภูมิใจของเขาไปหน่อยเหรอ?" ซินยวี่พูดขึ้นเบา ๆ

สีเหลยเมื่อได้ยินก็หัวเราะเสียงดัง "ซินยวี่ นายน่ะร้ายที่สุดในหมู่พวกเราแล้ว นายพูดแบบนี้..."