วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 198

ถึงเวลานั้นเธอจะปกป้องตัวเองและคุณยายได้อย่างไร

แต่ข้อเสนอของฉู่หลินเฉินก็มีปัญหาเช่นกัน

หลังจากการหย่าร้างแล้ว เธอจะอาศัยอยู่ที่บ้านตระกูลฉู่ในฐานะอะไร? ไม่ต้องพูดถึงเรื่องอื่นเลย ฉู่หยุนซีจะเป็นคนแรกที่ไล่เธอออกไป

ฉินซูดึงสติกลับมาได้ สิ่งที่ฉู่หลินเฉินอยากจะพูดก็คือ...ยังไม่ต้องหย่า?

เธอมองขึ้นไปที่เขา

ภายใต้แสงจันทร์ ใบหน้าที่เคร่งขรึมของชายผู้นี้ดูสว่างขึ้นมาอีกขั้นหนึ่ง นั่นทำให้เขายิ่งดูลึกลับเข้าไปอีก

"ฉัน..."

ขณะที่เธอพูด เธอเหยียบโคลนอยู่ใต้ฝ่าเท้าของเธอ แล้วลื่นล้มลงด้านข้าง

เมื่อเห็นดังนี้ฉู่หลินเฉินก็ยื่นมือออกไปดึงเธอไว้ แต่เขามาช้าไปหนึ่งก้าว

ร่างของทั้งสองล้มลงไปในแปลงดอกไม้

หญ้าสีเขียวชะอุ่มส่งกลิ่นบางเบา

ท่ามกลางแสงจันทร์ ทั้งสองมองหน้ากัน

ราวกับฉากนี้เคยเกิดขึ้นมาแล้ว

ฉู่หลินเฉินชะงัก เขามองดูหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่างของเขา

เขาถามขึ้นโดยไม่รู้ตัวว่า "วันที่ 29 มิถุนายน เธอได้ไปที่ภูเขาว่างอูหรือเปล่า?"

หัวใจของฉินซูบีบตัวแน่น ความทรงจำในคืนนั้นพรั่งพรูอยู่ในหัวของเธอ

เธอผลักร่างเขาออกอย่างแรง ปฏิเสธไปว่า “ฉันไม่เคยไปที่ภูเขานั้น”

นี่เป็นความลับของเธอ ฉินซูไม่สามารถให้ฉู่หลินเฉินรู้ได้ว่าคนในคืนนั้นคือเธอ มิฉะนั้นเขาจะคิดบัญชีกับเธอแน่นอน

เมื่อครู่นี้เขาเริ่มสงสัยในตัวเธอแล้ว

ฉินซูลุกขึ้นอย่างเร่งรีบและพูดว่า "ยังไงซะเราก็ต้องหย่ากันเร็ว ๆ นี้"

ฉู่หลินเฉินยืนขึ้น ปัดแขนเสื้อของเขา และพูดเรียบ ๆ ว่า "ถ้าอย่างนั้น เธอก็ต้องพิจารณาให้ดีว่า ถ้าออกจากบ้านตระกูลฉู่หลังจากหย่ากันแล้ว เธอจะอยู่ยังไง เพราะบางคนข้างนอกก็ยังการคาดเดาว่าเธอคือสาเหตุการตาของหานเซี่ยว”

“...”

ท้ายที่สุดแล้ว ฉินซูก็พักแผนการหย่าไว้ชั่วคราว

เธอตัดสินใจเชื่อฉู่หลินเฉินและลองดูต่อไปก่อน ถ้าตระกูลหานไม่มีการกระทำที่ชัดเจนใด ๆ เธอค่อยหย่ากับฉู่หลินเฉิน

ไม่ใช่เพื่อสิ่งอื่น แต่เป็นเพราะเธอไม่อยากให้ตัวเองและคุณย่าต้องตกอยู่ในอันตราย

ไม่รู้ว่าเธอดูผิดไปเองหรือเปล่า ฉู่หลินเฉินดูจะดีใจเล็กน้อยกับการที่เธอกับเขายังไม่หย่ากัน?

ฉินซูยังคงอยู่ในตระกูลฉู่ต่อไป เพื่อรับบทเป็นภรรยาทายาทตระกูลฉู่ และฉู่หลินเฉินก็ส่งคนไปติดตามอย่างใกล้ชิด กับการเคลื่อนไหวของตระกูลหาน

โชคดีที่ช่วงนี้จิตใจของฉู่หยุนซีคิดแต่เรื่องของลู่ซี จึงไม่มีเวลามารังควานฉินซู คุณท่านก็เป็นคนที่จิตใจดี ดูแลฉินซูดีมาก ดังนั้นเธอกับคุณย่าจึงอยู่ในบ้านตระกูลฉู่ด้วยความสงบไม่มีเรื่องอะไร

อีกด้านหนึ่ง

ที่สำนักงานบริหารฉู่ชื่อกรุ๊ป

เว่ยเหอรายงานต่อฉู่หลินเฉิน "ดูจากปฏิกิริยาของตระกูลหานแล้ว ดูเหมือนว่าไม่มีแผนที่จะสอบสวนการตายของหานเซี่ยวนะครับ แต่ถึงอย่างไร หานเซี่ยวก็มาที่ไห่เฉิงโดยไม่ได้รับอนุญาต และเธอก็เป็นคนที่เริ่มโจมตีเราก่อน ซึ่งนั่นเป็นหลักการของตระกูลหาน”

"ไม่ใช่ว่าไม่ตามล่า แต่เพราะรู้ว่าฝ่ายตัวเองเป็นคนทำผิดกฏ ก็เลยไม่กล้ามาหาเรื่อง" ฉู่หลินเฉินพลิกอ่านรายการบนโต๊ะไปมา "การเคลื่อนไหวเล็ก ๆ น้อย ๆ ของตระกูลหานถี่ขึ้นกว่าเมื่อก่อนมาก"

เว่ยเหอพยักหน้า ช่วงนี้มีหลายโครงการที่มีปัญหา

ฉู่หลินเฉินปิดรายงานบนโต๊ะแล้วเงยหน้าขึ้น "แล้วเรื่องนั้นที่ฉันให้นายไปตรวจสอบล่ะ?"

"ผมให้คนไปตรวจสอบอย่างละเอียดแล้ว" เว่ยเหอรีบพูด "คุณฉินและค่ายที่พวกเขาเข้าร่วมในการฝึกในเวลานั้น อยู่ห่างจากภูเขาว่างอูกว่าสิบไมล์ ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ การฝึกอบรมหนึ่งวันก็เหนื่อยพอแล้ว ไม่สามารถเดินทางไกล หรือไปปีนเขาได้แบบนั้นหรอกครับ"

"แล้วก็ ญาติของคุณหวังอี้หลินก็อาศัยอยู่ที่หมู่บ้านข้างล่างเขาว่างอู ในคืนที่เกิดเรื่อง คุณอี้หลินไปทานข้าวที่บ้านญาติ ตอนที่กำลังจะกลับมาที่ค่าย จะต้องผ่านภูเขาว่างอูแน่นอน"

เว่ยเหอพูดจบ เขาก็เห็นคุณชายของเขาครุ่นคิด จึงอดสงสัยไม่ได้ "คุณชายครับ เรื่องนี้ผ่านมาเดือนกว่าแล้วไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงให้ตามสืบอีกล่ะครับ?"