ฉินกู้เซียงจิ้มหน้าผากของเธอ “เด็กโง่ หลังจากนี้ย่าไม่อนุญาตให้ทำเรื่องอะไรโง่ ๆ เพื่อย่าอีกแล้วนะ”
ฉินซูพยักหน้า “ค่ะ”
ฉินกู้เซียงถอนใจอีกครั้งด้วยความหดหู่ “จริง ๆ แล้วคนในตระกูลฉู่ค่อนข้างดี จะมีก็เพียงแต่คุณหนูฉู่เท่านั้นที่เจตนาร้ายกับหนูมากเกินไป…”
ฉินซูไม่ได้พูดอะไร สายตาเธอหันไปเห็นรถคันหนึ่งกำลังขับมา
“คุณย่าคะ รถมาแล้ว เราขึ้นรถกันเถอะค่ะ”
“เราก็ไปกันอย่างนี้เลยเหรอ ไม่ต้องไปทักทายคนในตระกูลฉู่จริง ๆ เหรอ?” ฉินกู้เซียงถามอย่างลังเลขณะกำลังขึ้นรถ
ฉินซูส่ายศีรษะ “ไม่ต้องค่ะ หลังจากนี้เรากับตระกูลฉู่ไม่ได้เกี่ยวข้องกันอีกแล้ว”
พูดจบก็ก้มตัวส่งคุณย่าเข้าไป และตนเองก็เข้าไปนั่งในรถเช่นเดียวกัน
ในเวลานี้ รถอีกคันขับผ่านไปข้าง ๆ
ฉู่หลินเฉินเหลือบมองรถแท็กซี่คันนั้น ดึกขนาดนี้ยังมีคนเรียกแท็กซี่ที่สถานที่แบบนี้?
เพียงแต่นี่เป็นเพียงความคิดที่ผุดขึ้นในใจ ผุดขึ้นมาอย่างรวดเร็วและจากไปอย่างรวดเร็วเช่นเดียวกัน
เขาเก็บสายตาด้วยสีหน้าเย็นชา และขับรถตรงไป
...
ฉินซูนั่งแท็กซี่ไปถึงใจกลางเมือง และหาโรงแรมระดับปานกลางแห่งหนึ่ง
ตอนที่ทำการเช็คอิน โดยไม่คาดคิดว่าอีกฝ่ายมองเธอแวบเดียวก็จำเธอได้ “คุณนายฉู่?”
โลกภายนอกยังไม่ทราบว่าเธอคือของเลียนแบบ และไม่ทราบว่าเธอหย่ากับฉู่หลินเฉิน
ฉินซูรู้สึกกลืนไม่เข้าคายไม่ออกเล็กน้อยเมื่อได้ยินการเรียกชื่อเช่นนี้ ฝืนพยักหน้าและพูดว่า “ช่วยเปิดห้องมาตรฐานเตียงคู่ให้เราหนึ่งห้องด้วยค่ะ”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: วุ่นรักวิวาห์ลวง
ติดตามอ่านมาตลอด จะกรุณาอัพโหลดบทให้จบเรื่องได้มั้ยคะ...