วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 217

เมื่อได้ยินสิ่งที่ฉู่หลินเฉินพูด ฉินซูไม่ได้แสดงปฏิกริยาอะไรมากมาย

ตระกูลฉู่จะจัดการกับคนใช้อย่างไรก็ไม่เกี่ยวกับเธอ

ไม่ว่ายังไงคุณย่าของเธอก็ไม่กลับมาแล้ว

ฉู่หยุนซีมองฉินซูพลางถามขึ้น "เธอต้องอยู่ที่สถานีตำรวจสิถึงจะถูก เธอออกมาได้ยังไงกัน?"

ฉินซูไม่อยากสนใจเธอ

ฉู่หลินเฉินขมวดคิ้วพร้อมพูดขึ้น "ฉันเซ็นใบหย่ากับเธอแล้ว เรื่องก่อนหน้านี้ไม่ต้องไปขุดคุ้ยแล้ว"

"พี่! พี่จะปล่อยเธอไปแบบนี้น่ะเหรอ?!" ฉู่หยุนซีพูดด้วยความประหลาดใจ กว่าเธอจะส่งฉินซูไปสถานีตำรวจได้ ไม่ใช่เรื่องง่าย อีกนิดเดียวเธอก็จะทำให้ฉินซูเข้าคุกได้แล้ว

"พอแล้ว มาถึงขนาดนี้แล้ว เธอยังจะพูดเรื่องพวกนี้ไปอีกทำไม?" ซ่งจิ่นหรงเตือนฉู่หยุนซีอย่างไม่พอใจ เธอเดินไปข้างหน้าฉินซู ปลอบโยนเธออย่างจริงใจ "เด็กน้อย การตายของย่าเธอเป็นอุบัติเหตุ อย่าเจ็บปวดมากเกินไปเลยนะ"

ฉินซูมองเห็นความเมตตาบนใบหน้าของซ่งจิ่งหรง สีหน้าของเธอเปลี่ยนไป และกำลังจะพูดอะไรบางอย่าง

แต่ฉู่หยุนซีชิงพูดขึ้นเสียก่อน "ใช่ เธอก็รู้ว่าพอย่าเธอตาย พวกเราก็รีบมาเลย ถือว่าทำดีสุด ๆ แล้วนะ เธอจะมาโทษพวกเราเรื่องที่ย่าเธอตายไม่ได้!"

เมื่อได้ยินดังนี้ ฉินซูก็ขมวดคิ้วเบา ๆ สีหน้าเย็นชาขึ้น

เธอไม่เคยคิดจะโทษใครในเรื่องนี้ แต่ในเมื่อฉู่หยุนซีพูดแบบนี้ล่ะก็...

"การตายของคุณย่าฉันไม่เกี่ยวกับคุณเหรอคะ?" เธอถามกลับ

"ฉัน?" ฉู่หยุนซีชี้มาที่ตัวเอง เธอขึ้นเสียงทันที "เธออย่าทำตัวเป็นสุนัขแว้งกัดคนอื่นไปทั่ว เรื่องนี้มันเกี่ยวอะไรกับฉัน?"

"ถ้าไม่ใช่เพราะคุณรู้เห็นเป็นใจกับคนรับใช้ ให้คอยกันคุณย่าเอาไว้ ก็จะไม่เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น" ฉินซูมองเธอด้วยสายตาเย็นชา และพูดย้ำเตือน "ตอนที่คุณให้คนมาไล่พวกเราออกจากบ้าน พวกคนรับใช้ก็แทบจะผลักคุณย่าของฉันออกมา เรื่องนี้คุณลืมไปแล้วเหรอ?"

ฉู่หยุนซีพูดไม่ออกด้วยความรู้สึกละอาย