วุ่นรักวิวาห์ลวง นิยาย บท 223

ดวงตาของจงจื้อหย่วนเบิกกว้างและมองไปที่ฉินซู

"เธอ เธอกลับมาได้ยังไง?"

เขาตั้งใจไม่ให้ฉินซูนั่งรถมาด้วย ถ้าเธอขึ้นรถบัส อย่างน้อยก็ต้องมาถึงตอนบ่าย

ครั้งนี้เขาได้เจรจากับผู้ซื้อที่ต้องการซื้อบ้านเป็นครั้งสุดท้ายแล้ว และเขาต้องการดูบ้านด้วยตนเอง

ดังนั้นสิ่งที่เขาคิดก็คือ ถ้าฉินซูกลับมา บ้านนี้ก็จะถูกขายไปแล้ว และจะไม่เกี่ยวอะไรกับฉินซูอีก

ตอนนี้เมื่อได้เห็นฉินซูที่ไม่ควรจะมาที่นี่ได้ จงจื้อหย่วนรู้สึกตกตะลึงมากจริง ๆ

อย่างไรก็ตาม เมื่อเขามองดูเถ้าแก่ใหญ่ที่ต้องการจะซื้อบ้านหลังนี้แล้ว จงจื้อหย่วนก็กัดฟัน ทำใจเย็น

"การฝั่งศพแม่ไม่ได้กระทบเรื่องการขายบ้านของฉัน แล้วเธอก็ไม่ได้ถูกฝังอยู่ในบ้านด้วย" พูดจบ เขาก็พูดขึ้นเบา ๆ "ฉินซู ฉันเห็นว่าเธอคอยดูแลแม่ฉัน ถึงได้ให้เธอกลับมาส่งศพท่าน แต่เธอก็เป็นแค่คนนอก เธอไม่มีสิทธิ์มายุ่ง"

"อัฐิของคุณย่ายังวางอยู่ที่ห้องโถงอยู่เลย คุณก็พาคนเยอะแยะขนาดนี้มาดูบ้านเสียแล้ว จะให้ท่านจากไปอย่างไม่สบายใจหรือไง?"

ฉินซูมองไปที่จงจื้อหย่วนด้วยความผิดหวัง “คุณต้องการขายบ้านหลังนี้ คุณรู้หรือเปล่าว่าบ้านหลังนี้เป็นของใคร คุณมีสิทธิ์อะไร?”

"นี่คือบ้านของแม่ฉัน แม่ไม่อยูแล้ว ฉันเป็นลูกคนเดียวของท่าน บ้านนี้ยังไงก็ต้องเป็นของฉัน" ในขณะที่เขาพูด จงจื้อหย่วนก็เขย่าใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ในมือของเขา

เขามาถึงโดยเร็ว มาถึงก็เอาใบรับรองอสังหาริมทรัพย์ที่อยู่ในตู้มาไว้ที่ตัวเอง

"ใช่เหรอ?"

ฉินซูพูดออกมาอย่างเย็นชา และหยิบเอกสารออกจากกระเป๋าของเธอ

"ฉันมีพินัยกรรมที่คุณย่าของฉันทิ้งไว้ตอนที่เธอยังมีชีวิตอยู่ เธอบอกไว้ชัดเจน ว่าฉันจะได้รับมรดกบ้านหลังนี้หลังจากที่เธอเสียชีวิตแล้ว"

พูดจบเธอก็หันไปทางชายวัยกลางคนที่มาดูบ้านและพูดขึ้น "คุณผู้ชายคนนี้ ฉันเห็นชุดที่คุณใส่แล้ว คุณน่าจะเป็นคนที่มีความรู้เรื่องกฎหมายใช่ไหมคะ? ถ้าวันนี้คุณซื้อบ้านไปจากเขาจริง ๆ ตราบใดที่ฉันยังมีพินัยกรรมนี้อยู่ในมือ ธุรกรรมของคุณจะถือเป็นโมฆะ ถึงคุณจะจ่ายเงินแล้วก็ตาม มันก็จะเหมือนกับการใช้ตะกร้าสานตักน้ำ"

ชายวัยกลางคนหันมามองที่ฉินซูอย่างจริงจัง "คุณฉินซูใช่ไหมครับ? พวกเราสามารถซื้อบ้านหลังนี้จากมือของคุณได้ เนื่องด้วยวันนี้เป็นงานศพของคุณย่า พวกเราค่อยตกลงกันอีกทีก็ได้ครับ"